“Θα βαρεθείτε να με βλέπετε”, είπε ο Τσίπρας στην Θεσσαλονίκη όταν ρωτήθηκε τι θα κάνει αν χάσει. Είναι πράγματι αμετανόητος και συνεχίζει παρά το νεαρό της ηλικίας του να συμπεριφέρεται σαν παλαιοκομματικός. Υιοθετεί ελπιδοφόρο πολιτικό λόγο και τον διανθίζει με όρους κοινωνικής ευαισθησίας. Ξεχνάει φυσικά την μόνιμη κοινωνική ζημιά που προκάλεσε με τα 60 ευρώ την ημέρα και το κλείσιμο των τραπεζών, κατηγορώντας το Βερολίνο και όχι τις ιδεοληψίες του για αμεσοδημοκρατία και δημοψηφίσματα.
Σε κάθε αυταπάτη του Τσίπρα υπάρχει μια καλυμμένη απάτη. Η μεγαλύτερη είναι αυτή που είχε μάλλον από καιρό στο μυαλό του: Να μεταλλάξει την Αριστερά και να ηγεμονεύσει, όχι να μετασχηματίσει την χώρα. Όπως ο Ανδρέας το 1981 διέλυσε την Αριστερά με πρόσχημα την Αλλαγή έτσι και ο Τσίπρας σήμερα βάζει την ταφόπλακα στον όποιο σύγχρονο ρεφορμιστικό σοσιαλδημοκρατικό χώρο υπήρχε περίπτωση να συγκροτηθεί στον τόπο.
Είναι κρίμα ένας τόσο νέος άνθρωπος να κουβαλάει τόση αλαζονεία, τόση έπαρση και τόσο τακτικισμό μικροπολιτικής επιβίωσης. Ο Τσίπρας δεν είναι απλά δημαγωγός.Είναι επικίνδυνος μετασχηματιστής του πολιτικού ήθους. Δια του ψεύδους επιχείρησε να στραφεί στον ρεαλισμό και δια της ηθικολογίας επιχειρεί να επανακαταλάβει την εξουσία. Μόνο που η εξουσία είναι για τον Τσίπρα ένας καθρέφτης των φαντασιώσεων του, ένα χωνευτήρι της αυταπάτης του για ρωγμή στον καπιταλισμό. Προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι νομιμοποιείται απο την λαϊκή βούληση αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να την εκβιάσει μέσω διλημμάτων του τύπου παλιό/νεό, ηθική/διαπλοκή, μπροστά/πίσω.
Σε 7 μήνες κατέστρεψε τους συνεκτικούς δεσμούς της μικροοικονομίας με τις δομές της μακροοικονομίας. Διέλυσε τις ράγες της δημοσιονομικής ισορροπίας πάνω στις οποίες πρέπει να βαδίζει η παραγωγή και η απασχόληση. Ούτε ο Βαρουφάκης φταίει, ούτε η διαπραγμάτευση. Ο Τσίπρας δεν ενδιαφερότανε ποτέ αν θα ματώσει ο ελεύθερος επαγγελματίας και οι επιχειρήσεις. Κακώς τον αποκαλούμε κρατιστή ή αντίπαλο του ιδιωτικού τομέα. Είναι πολύ απλά αντι-οικονομολόγος, το δήλωσε άλλωστε. Δεν κατέχει την γνήσια αριστερή θεώρηση περί συσχέτισης των σχέσεων παραγωγής με τις κοινωνικές σχέσεις. Ούτε Μαρξ, ούτε καν Κέυνς έχει διαβάσει ο τύπος. Ας το καταλάβουν καλά οι γνήσιοι αριστεροί, έστω οι σοσιαλδημοκράτες.