iporta.gr

Όταν ο (καναδικός) χρυσός γίνεται ιός…, του Χρήστου Μαγγούτα

 

 

 

 

 

 

Δεν υπάρχει άρθρο που να έγραψα στην εφημερίδα μου στο Τορόντο για τον πρωτόγονο τρόπο που η καναδική εταιρεία Eldoranto θέλει να πάρει το χρυσάφι της Χαλκιδικής και να μην πήγε κάτι στραβά. Μήπως πάσχω από ανεξακρίβωτη μορφή «χρυσής»;

Τη μια δέχομαι απειλές ότι θα μου κάνουν αγωγή για εκατομμύρια δολάρια που θα ζημιωθεί το καναδικό κράτος εξ αιτίας μου (έλα ντε!) αν σταματήσουν τα ορυχεία στις Σκουριές. Την άλλη ότι είμαι πληρωμένος αδρά από το Σύριζα για να παίρνω αυτή τη θέση (άντε βρε Σύριζα στείλε κάνα εικοσά-ευρω για να έχουν δίκιο).

Κι αυτό όχι γιατί φοβούνται εμένα αλλά γιατί ξέρουν ότι αν η ελληνική ομογένεια του Καναδά επηρεαστεί και πάρει θέση κατά των μεταλλείων ή απλά ζητήσει την εφαρμογή των αυστηρότατων μέτρων που έχει ο Καναδάς για την εξόρυξη χρυσού στην επικράτειά και για την Ελλάδα, το παιχνίδι μπορεί να γείρει προς την άλλη μεριά.

Τώρα πλήρωσε αδίκως και η Πόρτα. Πάνω από 100 spams στο άρθρο μου και τα περισσότερα με ιούς. Κόντεψα να έχω περισσότερα spams από αναγνώστες. Εκτός αν διάλεξαν τυχαία αυτό το άρθρο. Είναι σαν να πεταξεις στον αέρα μια χούφτα γράμματα κι αυτά πέφτοντας να σχηματίσουν την λέξη «ΧΡΥΣΟΣ». Κι αυτό μπορεί να γίνει μία στις 1.5 δις φορές.

Γιατί η όλη η υπόθεση σημαίνει 1.5 δις δολάρια και οι εξωγήινοι ενδιαφέρονται όταν ακούν τέτοια ποσά. Αλλά και η Πόρτα δε θέλει να γίνει κερκόπορτα και να αφήνει τους εξωγήινους να μπαινοβγαίνουν ανεξέλεγκτοι. Δική μας δεν είναι η Ελλάδα; Όλοι οι μουσαφίρηδες είναι ευπρόσδεκτοι, αλλά όχι και οι εξωγήινοι ή πιο απλά οι εξω-ανθρώπινοι. Να είναι σίγουροι οι επισκέπτες μας ότι η Τζίνα θα ανοίγει «την Πόρτα διάπλατα σε όλους να περάσουν, να μας χαμογελάσουν, να μας θυμώσουν, να μας χαϊδέψουν, να μας κρίνουν γλυκά και αυστηρά», όπως γράφει ή ίδια, και θα τους κερνά όλους γλυκό του κουταλιού φτιαγμένο με τα χεράκια της (όταν βέβαια εφευρεθεί το τηλε-νερατζάκι και το τηλε-κυδωνάτο).

Όσο για μένα ακολουθώ το μόνο δρόμο που ξέρω εδώ και καιρό: γράφω αυτό που πιστεύω τώρα και δεν το αναβάλλω για όταν θα βλέπω τα ραδίκια ανάποδα κατά την κοινότυπα σκληρότατη έκφραση.

Χρήστος Μαγγούτας