“Μες στη φωνή σου λιγώνω κιθάρα μου!
σαν άσπρο σύννεφο τα λόγια σου σκεπάζουν τις σκιές…
Οι αγάπες του χρόνου συχνάζουν στο ηχείο σου.
Νύσσουν χορδές με μακριά νύχια … και ξύνουν πληγές…
κι όταν η λάβρα ιδρώνει τα μέτωπα,
στέλνεις το μελτέμι σου να τα δροσίσει.
Απόψε, δε σε θέλω αέρινη, λεπτή κι ανάλαφρη…
σε θέλω φλόγα, λάβα και πυρωμένο σίδερο!
Σε θέλω πυρετό!”
Μόλις επτά χρονών έβαλε ενέχυρο το ρολόι του για ν’αγοράσει μια κλασική κιθάρα.Τ ην έκρυψε στο υπόγειο του σπιτιού του και έπαιζε κρυφά.
Στα 12, ήταν ήδη ένας επαγγελματίας!
Πρόκειται για τον ιρανοαρμένη Armik, που το πάθος και η ομορφιά του φλαμένγκο αποκτά στα χέρια του διάσταση θεϊκή!
Οι κιθαρίσιες χορδές του, άλογα που καλπάζουν με τη φαντασία και μας ταξιδεύουν στη “θάλασσα των ονείρων”.
“MAR DE SUENOS – Θάλασσα ονείρων”-Armik