Χρήστος Μαγγούτας
Ολυμπιακό πολύπτυχο
“Κάθε λαός”
Πρέπει να πούμε ότι ο Παλαμάς με τον Ολυμπιακό Ύμνο χτύπησε ακριβώς στο κέντρο του στόχου. Βλέπει όλη την ανθρωπότητα ως μια ενωμένη μονάδα χωρίς διακρίσεις, χωρίς διαφορές, μόνο με ευγενή άμιλλα, που μόνο στις μέρες μας συνειδητοποιούν οι άνθρωποι.
Όλο το βάρος πέφτει σε δυο πανανθρώπινες γραμμές που δείχνουν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα να κυοφορεί κάθε αξία:
«Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου
Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός, κάθε λαός»
Αυτό θα πει μεγάλος ποιητής: να βρίσκεται μπροστά από την εποχή και –όσο- μπορεί να καθοδηγεί τους ανθρώπους.
«Υπερέβη τα εσκαμμένα»
Ολυμπιακούς Αγώνες έχουμε, ας πούμε και κάτι αθλητικό (!). Μπορεί να έχουμε χρησιμοποιήσει τη λέξη «υπερέβη τα εσκαμμένα» — καμιά φορά από λάθος τα «εσκεμένα», γιατί μας ταιριάζει πιο πολύ να το συνδυάσουμε με τη σκέψη παρά με το σκάμμα.
Κι όμως προέρχεται από τη λέξη σκάμμα. Οφείλεται σε κάποιον αθλητή της μεγάλης Ελλάδας που στο άλμα ξεπέρασε το σκάμμα και προσγειώθηκε στην άλλη «όχθη» — ευτυχώς δεν είχαν τσιμέντο τότε γιατί θα έσπαζε κάνα πόδι και θα γινόταν πρώην αθλητής.
Στις μέρες μας αναφέρεται συμβολικά σε κάποιον που σε μια πράξη του ξεπέρασε το συνηθισμένο, με την αρνητική έννοια, δηλαδή πέρασε τα ανεκτά όρια, το παραξήλωσε, το παράκανε.
Όπως εγώ τώρα: που ξεκίνησα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και κατέληξα στη γλωσσολογία!
Ξέπεσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες;
Όχι τώρα. Από καιρό, όπως επί Ρωμαιοκρατίας όταν στη αρματοδρομία ανακηρύχτηκε νικητής ο Νέρωνας.
Ο Νέρωνας; Μα αυτός ούτε σε σταματημένο άρμα δε μπορούσε να σταθεί.
Γι’ αυτό. Οι ελλανοδίκες της εποχής εκείνης ήταν απ’ ευθείας πρόγονοι των σημερινών πολιτικών. Μόλις ξεκίνησε το άρμα ο Νέρωνας έπεσε όπως ήταν αναμενόμενο. Και τον ανακήρυξαν νικητή. Μα πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Όπως σήμερα oι βουλευτές έχουν παραβιάσει κάθε άρθρο του συντάγματος.
«Ο αξιότατος και θεότατος αυτοκράτωρ έπεσε από το άρμα. ΑΝ ΟΜΩΣ δεν έπεφτε, είναι απολύτως βέβαιον ότι θα νικούσε. Οπότε τον ανακηρύσσουμε νικητή στην ευγενή άμιλλα της αρματοδρομίας».
Όχι για να μην κατηγορούμε τους σημερινούς πολιτικούς – το ίδιο ήταν και τότε. Τους προσβάλλουμε αν δεν τους λέμε εφιάλτες.
Ολόχρυση Ολυμπιάδα
Το είχε βάλει παλιότερα η Toronto Star. Είχε δίπλα-δίπλα τις φωτογραφίες από ένα αρχαίο θέατρο και ένα αμφιθέατρο των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 (χορταριασμένο ασφαλώς έτσι που να ραγίζει η καρδιά σου».
Και έγραφε: «Μπορείτε να μας πείτε πιο είναι το αρχαίο και πιο το νέο;»
Ολόχρυση Ολυμπιάδα για να προβληθούν μερικοί. Αλήθεια η κυρία Αγγελοπούλου* πότε θα δώσει τα 7 δις που της ζητά η Ευρώπη και για τα οποία δεν έκοψε αποδείξεις ούτε ξέρει κανένας πού πήγαν – αλλιώς θα χρεώσει την ελληνική κυβέρνηση, ήτοι εμάς;
(Η δυσωδία έφτασε ως τον Καναδά — μας μυρίστηκαν).
Άννα, η αγαπημένη που δεν της αξίζουμε
Οι αρχαίοι από υπερηφάνεια γκρέμιζαν ένα μέρος του τείχους της πόλης τους για να δείξουν ότι δεν τα χρειάζονται όταν έχουν τέτοιο Ολυμπιονίκη.
Οι Νεοέλληνες από ντροπή γκρεμίζουν το τσαντήρι του νικητή για να μη δουν οι ξένοι σε τι άθλιες συνθήκες έκανε προπόνηση.
Μη μου πείτε ότι ο δήμαρχος δεν μπορούσε να διαθέσει 5,000 € για να φτιάξει ένα σκοπευτήριο, αλλά αν είναι σαν όσους δημάρχους ξέρω, προτεραιότητα είναι να «χώσει» κάποια αδελφοξαδέλφη στους αργόσχολους του δημαρχείου.
Η Άννα έγινε στην φαντασία όλων των Ελλήνων, η αδελφή, η κόρη, η ερωμένη, η φίλη κι ας μην την ήξεραν πιο πριν.
Ντρέπομαι να είμαι στην κατηγορία αυτή. Η Άννα ό,τι πέτυχε, το πέτυχε με το σπαθί της και ενάντια στην αδιαφορία των αρχών και του λαού. Δεν της αξίζουμε ούτε να τη θαυμάζουμε.
Στην Ελλάδα πετυχαίνεις κάτι μόνο αν το κάνεις σε πείσμα κατά της ηγεσίας και του λαού που θέλει να σε κάνει τον Κανένα.
(Τo Yahoo Canada στον τίτλο του αναφέρει τα λόγια της ότι βρίσκεται “σε ανοιχτό πόλεμο” με την Ομοσπονδία Σκοποβολής από την ηλικία των 14 χρόνων»- ήταν πιο ψηλή από αυτούς κατά ένα κεφαλι και ήθελαν να της το κόψουν).
https://ca.sports.yahoo.com/news/greek-shooter-regards-gold-medal-payback-open-war-223849042–spt.html
* http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/3649268.stm
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr