Πολύς ντόρος έγινε, πολύ μελάνι σπαταλήθηκε, η σκόνη κατακάθησε αλλά ας μιλήσουν τα ίδια τα γεγονότα τώρα:
14 Δεκεμβρίου 2011: ”Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κέρδισε τις εκλογές του 1985 μ’ ένα όργιο παροχών και διορισμών”.
Υπογραφή: Θεόδωρος Πάγκαλος.
Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε πέντε, ούτε δέκα. Είκοσι έξι χρόνια μετά. Γιατί αυτή η 26χρονη σιωπή; Γιατί αυτός ο ρόλος του κυματοθραύστη στη δύση της καριέρας του;
‘Οχι για τίποτα άλλο, αλλά επειδή πρόκειται για πολιτικό ον το οποίο διαδραμάτισε σπουδαίους ρόλους από όσα υπουργεία πέρασε.
Και γιατί αυτός, στη θέση του ”κυματοθραύστη” των λαϊκών αντιδράσεων; Γιατί είναι η εμπροσθοφυλακή και ο άνθρωπος που τα λέει χύμα και τσουβαλάτα,όσα οι άλλοι θα ήθελαν να πουν, αλλά…δεν μπορούν, ή δεν τολμούν να τα πουν.
Και γιατί με τόση καθυστέρηση; Απαντήσεις δίδονται βέβαια στην κυκλοφορία του βιβλίου του ”τα φάγαμε όλοι μαζί” τον Αύγουστο του 2012. Το εάν είναι πειστικές και τεκμηριωμένες οι καταθέσεις ψυχής του, εσείς θα το κρίνετε, ο Ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει.
Για να πάμε για λίγο στα οικονομικά-λογιστικά στοιχεία:
-Στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 100.000 αδήλωτες πισίνες (από το google earth καταγεγραμμένες σε υψηλή ευκρίνεια μάλιστα και γνωστές στην κυβέρνηση.
-Χρωστούμε περίπου 41 δις ευρώ στην εφορία εξ αιτίας της φοροδιαφυγής.
-Τα 37 δις τα οφείλουν 15000 ιδιώτες και εταιρίες.
-Το 2008 ο μέσος όρος ετήσιου μισθού σε ΔΕΚΟ ήταν 38287 ευρώ.
-Στον στενό δημόσιο τομέα ο μέσος όρος ήταν 21630 ευρώ.
-Στον ιδιωτικό τομέα ο μέσος όρος ήταν 19147 ευρώ. Μετά από 2 χρόνια με τα όσα μέτρα πάρθηκαν (κατάργηση δώρων στο δημόσιο συν 276000 αποχωρήσεις,διατήρηση αυτών στον ιδιωτικό, φθάσαμε στο ”ίσια βάρκα ίσια πανιά…
-Δωροδοκίες 5% των Ευρωπαίων, 18% των Ελλήνων.
-Τα τελευταία 15 χρόνια το ΙΚΑ έχει πληρώσει 20907 συντάξεις ”μαϊμού”.
-Έχει χαρίσει 3,7 δις ευρώ.
-Επιδόματα: προθέρμανσης αυτοκινήτου, προπέλας, παραλαβής-παράδοσης λεωφορείων, χρήση δωρεάν κυλικείου, πλυσίματος χεριών, έγκαιρης προσέλευσης.
Ναι, αυτά συνέβαιναν. Ήταν όμως αρκετά για να φαληρήσουν ένα κράτος; Μπορεί και ναι.
Μαθήτρια Λυκείου στη Βουλή των Ελλήνων: ”Αν τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν μας κρύβατε τα στοιχεία, τα πραγματικά στοιχεία της οικονομικής μας κατάστασης και όχι μόνο, ίσως αυτή τη στιγμή η χώρα μας να μη ήταν σ’ αυτό το σημείο. Μαζί τα φάγαμε, δεν νομίζω για μένα”.
Πάμε λοιπόν, ξανά απ’την αρχή του έργου, προς εμπέδωση: 1981 υφυπουργός αναπληρωτής εξωτερικών, ο συγγραφεύς του ”όλοι μαζί τα φάγαμε”. Η υπουργική του σταδιοδρομία-και οι κατα καιρούς επιλεκτική του τοποθέτηση-συνεχίζεται μέχρι και τον Μάϊο του 2012, οπότε ανακοινώνει την παραίτησή του από την πολιτική.
Και βέβαια στην δημοκρατία ο πολίτης έχει ευθύνη. Πόση όμως και σε σύγκριση με ποιούς; Δεν υπάρχουν αρμοδιότητες, δεν υπάρχουν καταμερισμοί, δεν υπάρχουν κάποιοι που έχουν μεγαλύτερη δύναμη από άλλους; ‘Εχουμε, λοιπόν, την ίδια δύναμη όλοι; Την ίδια δύναμη χειρίζεται ο υπουργός και την ίδια ο απλός πολίτης;
Εγκαλούμε λοιπόν σήμερα τον πολίτη, κάτοικο του Περάματος, του Κορυδαλλού, της Ελευσίνας ότι δεν ανέλαβε την ευθύνη να ελέγξει ποιόν; Τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς, τους βιομήχανους, τους καναλάρχες;
Υπάρχει και η άλλη πλευρά η οποία υποστηρίζει: μήπως τα λίγα που έφαγαν οι πολλοί, είναι περισσότερα από τα πολλά που έφαγαν οι λίγοι; Μπορεί, λογιστικά μπορεί να είναι και έτσι.
Οι λίγοι όμως έχτισαν την πολιτική κουλτούρα, αυτοί είχαν την ισχύ, οι πολιτικοί, οι εργολάβοι, οι τρανοί εκδότες, οι καθωσπρέπει κύριοι καναλάρχες.
Από την μια λοιπόν ο ”τα φάγαμε όλοι μαζί” και από την άλλη -εν τέλει- το παιδί που πήρε μετάθεση στην Κοζάνη με ρουσφέτι. Από την μια ο υπουργός τάδε που διόρισε κάποιον οδοκαθαριστή στον Αγιο Δημήτριο, και από την άλλη ο υπάλληλος που καθαρίζει πάρκα και δρόμους. Από την μια ο γείτονας που δεν ζήτησε απόδειξη από τον υδραυλικό και από την άλλη ο Λαυρεντιάδης της proton bank. Για σταθείτε, θα τρελλαθούμε εδώ;
Αυτοί οι δυο-ανα ζευγάρια ε; -κατά τον συγγραφέα,δεν ήλεγξαν ο ένας τον άλλον, ως όφειλαν! Πλήρης συσκότιση, πλήρες το τσουβάλιασμα. Πού ήταν οι αποκαλύψεις τότε; Πού ήταν τα στοιχεία που θα έστελναν τους υπεύθυνους στο δικαστήριο; Ο κύριος υπουργός πάντως, έγραφε άρθρα.
Τέλος, το ”όλοι μαζί τα φάγαμε” είναι το παυσίπονο της συνείδησης για το γεγονός εξ αιτίας των πολιτικών που εφαρμόστηκαν, μας συμβαίνουν όλα αυτά.
Άν αφαιρεθεί από τη φράση το ”όλοι” και το ”μαζί”, οδηγούμεθα στη φράση: ”ορισμένοι τα φάγαμε”. Ποιοί και πόσα;
Όχι λοιπόν εξίσωση και σωρηδόν ”όλοι”. Κι αν όχι αυτό, τα αποκομισθέντα οφέλη σε καμμιά περίπτωση δεν είναι τα ίδια, απέχουν εφιαλτικά.
Ο προσδιορισμός ευθύνης είναι το κρίσιμο στην προκείμενη περίπτωση και αυτό δεν διαφαίνεται πουθενά.