Πίσω στο Θα ύστερα απο τέσσερεις μέρες στην Αθήνα. Δεν την πάω πολύ την Αθήνα και δεν θα την πήγαινα καθόλου αν δεν ήταν για τα ταβερνάκια και τα κουτούκια της, το καλό κρασί.
Εκτός απο τις επισκέψεις μου σε όσα πρόλαβα απο τα παραπάνω (μόνο τρία, δυστυχώς) μπόρεσα να επισκεφτώ για άλλη μια φορά το μουσείο της Ακρόπολης και ν’ άφησω για δυο τρεις ώρες να με πάρουν μαζί τους όνειρα κι οράματα εξαίσια. Μα να μην πολυλογώ… Μαζί με όλα τ’ άλλα πήγα για άλλη μια φορά να θαυμάσω την πίσω όψη των Καρυάτιδων. Μου είχε πάρει καιρό για να συνειδητοποιήσω το ολοφάνερο, πως όσο δηλαδή ήταν στην θέση τους στο Ερέχθειο δεν τις είχα δει απο πίσω – μια πίσω όψη εξ ίσου πανέμορφη, αν όχι και πιο όμορφη απο την μπροστινή, με τις περίτεχνες πτυχώσεις κι εκείνες τις καταπληκτικές κομμώσεις που στάθηκα και τις χάζεψα με θαυμασμό και ζήλια… Κάποια φίλη μούκανε πλάκα κι είχε δίκιο -πριν σαράντα χρόνια θα μπορούσα να έχω μιμηθεί κάποιαν απ’ αυτές. Τώρα πια το μαλλί δεν φτάνει.
We are back to Tha after four days in Athens. I do not really dig Athens, except for her taverns, big and small, and her wine.
Besides my visits to as many of the above as I could manage (three, to be precise) I had the chance to visit once again the Acropolis’ Museum and for two or three hours to let myself be carried away by wonderful dreams and visions. But, let me come back to earth… Besides everything else I payed a special visit to the Caryatides. It had take taken me a while to realize the obvious, that as long as they were standing in their original place at the Erechtheion their back side was invisible – a back side equally, if not more beautiful than the front, with the beautiful folds and pleats of the dresses and those exquisite hair dos that made me full of envy… A friend jokingly but oh, so correctly, remarked that forty years ago I could have copied one of them but that now I just didn’t have enough hair. Sigh…
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr