Στον ΣΥΡΙΖΑ, και όταν λέμε ΣΥΡΙΖΑ εννοούμε το περίπου 4% των παλιών ψηφοφόρων του, καθώς και στην πέραν αυτού αριστερά, επικρατεί ένας μανιχαϊσμός, όσον αφορά τους δημοσιογράφους. Είτε συντάσσεται κάποιος με τις απόψεις τους, είτε είναι σε εντεταλμένη υπηρεσία, υπέρ των αφεντικών, της τρόικας , του μνημονίου, ενδεχομένως και τη CIA, βεβαίως… – ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, που μπορεί να διατυπώνουν την δική τους άποψη, έστω και λαθεμένη δεν υπάρχουν, ούτε για δείγμα!
Όταν η χώρα χρεοκόπησε, ο Τσίπρας δήλωνε στην (παλιά) Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (14 Μαρτίου 2010, στον δημοσιογράφο Φώτη Παπούλια) ότι ο κίνδυνος της χρεοκοπίας είναι … «παραμύθι με δράκο»!! . Σε όσους τόλμησαν να διερωτηθούν δημοσίως, πως είναι δυνατόν ο κ. Τσίπρας και επιφανείς οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, να μην κατανοούν το γεγονός ότι η χώρα όντως χρεοκόπησε, (σ.σ. άλλο θέμα ο τρόπος αντιμετώπισης της χρεοκοπίας), εισέπραξαν την κατηγορία ότι είναι παπαγαλάκια του συστήματος (σ.σ. την κατηγορία εκτόξευαν τα ήδη παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ – ναι πρόλαβαν να υπάρξουν και τέτοια και συν τω χρόνω αυξάνονται, και δεν εννοώ στο χώρο των δημοσιογράφων. Τόσες στελεχιακές θέσεις θα ανοίξουν στον κρατικό μηχανισμό…).
Ο βασικός προβληματισμός κάποιων, τουλάχιστον, εξ όσων το επισήμαναν, δεν ήταν για να εξυπηρετήσουν «μνημονιακές πολιτικές». Στο κάτω κάτω …μικρό το κακό αν συνέβαινε κάτι τέτοιο – με την έννοια ότι το ίδιο το μνημόνιο στραγγίζει τσέπες και αποξηραίνει ζωές, άρα η όποια προπαγάνδα καθίσταται παντελώς ανίσχυρη μπρος στην φρικώδη πραγματικότητά του.
Το πρόβλημα ήταν τότε (και είναι και τώρα), ότι ουδέποτε ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια τεχνικοοικονομική μελέτη, όχι για το αν υπήρξε χρεοκοπία – αυτό δείχνουν να το έχουν σιωπηρώς αποδεχθεί – αλλά για να διερευνήσει τα αίτιά της και τους τρόπους αντιμετώπισής της. Κοντολογίς δεν είχε πρόγραμμα, απλώς διατύπωνε μια συρραφή επιθετικών συνθημάτων, που ικανοποιούσαν όλες τις τάσεις του (τώρα υπό τον κ. Γ. Δραγασάκη γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια, έχουν συγκροτηθεί δεκάδες επιτροπές που απασχολούν συνολικά έως και …2.000 άτομα, προκειμένου να εκπονηθεί κυβερνητικό πρόγραμμα).
Το πρόβλημα ήταν επίσης – κάποιοι τουλάχιστον αυτό διέβλεπαν – ότι χωρίς ρεαλιστικό πρόγραμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα κατέρρεε εν ευθέτω χρόνω, και το πλήγμα για τις ιδέες και την προοπτική της Αριστεράς, θα οπισθοχωρούσε για δεκαετίες…
Δυστυχώς, έως ότου δει το φως της δημοσιότητας – και της κριτικής – το πρόγραμμα Δραγασάκη, επαφίεται στις ιδέες, τη φαντασία, τις φαντασιώσεις, την αμηχανία και την ιδεοληψία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, η διατύπωση «λύσεων».
Εδώ εντάσσονται και οι δηλώσεις του Μανόλη Γλέζου στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου και τον Απ. Διαμαντή, οι οποίες φυσικά έτυχαν της συνήθους διαστρέβλωσης, όχι μόνο από την ΝΔ , αλλά και από το ΠΑΣΟΚ (!)
Ο Μ. Γλέζος, αναφερόμενους στους πόρους που θα επιδιώξει να προσπορίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ,είπε: «Πρώτα θα μειώσει τις σπατάλες που ακόμα και σήμερα συνεχίζονται στα υπουργεία. Δεύτερον, θα εισπράξει τους φόρους που διαφεύγουν. Και τρίτον, εάν χρειαστεί, θα κάνει ένα εσωτερικό αναγκαστικό δανεισμό, αν χρειαστεί, για εισοδήματα πάνω από ένα όριο».
Σε κανένα σημείο της συνέντευξης δεν μίλησε για καταθέσεις . Στη ερώτηση μάλιστα, που τοποθετεί το όριο, είπε: «Αυτό θα το δούμε. Ας πούμε πάνω από 100 χιλιάδες. Από εκεί και πάνω μπορεί να υπάρξει ένας αναγκαστικός δανεισμός. Τώρα πέφτουν χαράτσια που πάνε στο χρέος. Εγώ μιλάω για εσωτερικό δανεισμό, ώστε να σωθεί η χώρα και να λειτουργεί το κράτος».
Ωστόσο η διαστρέβλωση των δηλώσεων Γλέζου δεν απαλλάσσει τον ΣΥΡΙΖΑ από το πρόβλημα: Το θέμα δεν είναι καν ηθικό, αν δηλαδή τα εισοδήματα άνω των 100 χιλιάδων, (την στιγμή που είναι φανερά και φορολογηθέντα), μπορούν να κατασχεθούν. Ας πούμε ότι «επαναστατικώ δικαίω», με βάση την κομμουνιστική λογική που διέπει τον παλαίμαχο – και πάντα σεβαστό – Μανόλη, μπορούν. Το πρόβλημα είναι που θα τα βρουν. Σε καιρούς παγκοσμιοποίησης οι περεταίρω των 100 χιλιάδων αμοιβές (πόσες άραγε είναι;), μπορούν να κατατίθενται σε άλλα νομίσματα, όπως για παράδειγμα σε μπατ Ταϋλάνδης, δολάριο Σιγκαπούρης, δολάριο Κέϋμαν – ακόμη και σε ντόνκ Βιετνάμ! (όσο και αν στενοχωρεί αυτό τους νοσταλγούς του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και τους θαυμαστές του στρατηγού Γκιαπ…).
Οι δηλώσεις Γλέζου, ήρθαν μία ημέρα μετά το αμήχανο άρθρο του υπεύθυνου Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Γιάννη Μηλιού στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (το ανήρτησε και στο blog του) για τους εφοπλιστές, τους οποίους στεντορείως, και δικαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλει για φοροδιαφυγή. Ο κ. Μηλιός αφήνει να διαφανεί η αδυναμία μιας ενδεχόμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να τους φορολογήσεις λέγοντας: « Το πρόβλημα όμως της φορολόγησης του εφοπλιστικού κεφαλαίου είναι στην πραγματικότητα διεθνοποιημένο πρόβλημα (…) Η ολοκληρωμένη λύση για το πρόβλημα αυτό πρέπει να είναι διεθνής» – Οπερ σημαίνει, όσον αφορά τους εφοπλιστές, αναμείνατε στο ακουστικό σας, ή μάλλον στον ασύρματό σας…
Οι δηλώσεις των δύο στελεχών αποτυπώνουν αυτό που καταγράφουν και οι δημοσκοπήσεις: Την ισχνή εικόνα κυβερνησιμότητας το κόμματος.
Κοντολογίς, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα παίξει μόνο το δικό του μέλλον αν πάρει την εξουσία τόσο απαράσκευος, και με οπλοστάσιο τις ιδεοληψίες και τα συνθήματά του. Αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Θα παίξει όμως και το μέλλον της Αριστεράς για δεκαετίες – και κυρίως, θα παίξει το μέλλον της νέας γενιάς. Εκτός και αν μας αρκεί η παραδοχή ότι αυτό είναι ούτως ή άλλως κατεστραμμένο από τους υπάρχοντες…
