Για την υγεία σας, προτείνεται επίσκεψη στο blog του
Ο ΓΕΡΟ-ΝΑΥΤΙΚΟΣ
A. Α.Milne
(κακή μετάφραση από τα Αγγλικά, του γράφοντα και υπογράφοντα)
Μια φορά ήταν ένας ναυτικός,
του πατέρα μου γνωστός,
που σαν αποφάσιζε πως είν’ καιρός να ξεκινήσει
δεν έκανε τίποτα στο τέλος γιατί δεν ήξερε από πού ν’ αρχίσει
Ναυάγησε κάποτε σ’ένα νησί για καιρό
και ήθελε καπέλο κι ήθελε και νερό
κι ήθελε δίχτυα, πετονιά και αγκίστρια
Για τα χταπόδια και τα ψάρια που ακούς στα παραμύθια
Και καθώς τα σκεφτόταν θυμήθηκε κάτι τι
που το χρειαζόταν (για νερό) και δεν ήταν άλλο απο μία πηγή
και σκέφτηκε ότι για νά’χει παρέα χρειαζόταν ένα αρνί
μια κατσίκα (αν μπορούσε να βρεί), κοτόπουλα κι ένα παχνί.
Σκεφτόταν λοιπόν την βάρκα… και σκεφτόταν την καλύβα,
Το καπέλο, το βρακί του, τα κοτόπουλα και την γίδα.
Σκεφτόταν τ’ αγκίστρια (για να τρώει) και (για να πίνει) μια βρύση,
μα ποτέ δεν ήξερε απο πού να πρωταρχίσει.
Άπρακτος έμεινε στο τέλος στ’ ακρογιάλι,
ξάπλα στην άμμο, τυλιγμένος μ’ ένα σάλι.
Κι αυτή η συμπεριφορά του ήταν τόσο, μα τόσο κακή –
έμεινε ξάπλα στην άμμο ώσπου τον βρήκαν εκεί!
Είμαι βέβαιος πως, όπως κι εγώ, έχετε πια κι εσείς αποφασίσει τι θα ψηφίσετε και πως αυτά τα περί αναποφάσιστων που λένε οι δημοσκόποι οφείλονται είτε σε λάθος ή στην απροθυμία των ψηφοφόρων να εκδηλωθούν ανοιχτά.
΄Ετσι, ό,τι σκίτσο και να κάνω, ό, τι και να λέω τώρα, δεν πρόκειται να σας αλλάξει την γνώμη. Αντίστοιχα, ό,τι και να μου λέτε δεν αλλάζω κι εγώ την δικιά μου γνώμη. Είναι πολύ αργά πια.
Αν τώρα κάποιοι πράγματι δεν έχουν αποφασίσει ή, πολύ χειρότερα, δεν θα πάνε να ψηφίσουν, αν παραμείνουν άπραχτοι μέχρι να τους σώσουν κάποιοι άλλοι ε, τότε… καλά να πάθουν ό,τι κι αν (τους) συμβεί. Κι ας μήν κλαψουρίζουν και παραπονιούνται μετά, για την κακούργα την κενωνία, την άπονη ζωή και τους άτιμους τους πολιτικούς. Ας ψήφιζαν τους έντιμους.