Κατά την διάρκεια του 16ου και 17ου αιώνα όλες σχεδόν οι μεταφορές πραγματοποιούνταν όπως πολύ καλά γνωρίζουμε με πλοία.
Πριν ακόμα ανακαλυφθούν τα εμπορικά – χημικά λιπάσματα λοιπόν, ένα είδους εμπορεύματος που είχε ως αποδέκτες τους γεωργούς, αποτελούσε και η ζωική κοπριά, η οποία αφηνόταν να αφυγρανθεί με την φυσική μέθοδο του ηλίου, ώστε να έχει το δυνατότερο μικρό βάρος κατά την μεταφορά της.
Η μεταφορά του εν λόγω εμπορεύματος τότε, γινόταν σε χύδην μορφή στα αμπάρια.
Λόγω των συνθηκών της υψηλής υγρασίας που επικρατούσε στα αμπάρια των πλοίων της εποχής και πιθανόν λόγω της μη τέλειας στεγανότητας των αρμών τους, η κοπριά αποκτώντας υγρασία, άρχισε να …”δουλεύει” !
Η αναερόβια αυτή ζύμωση η οποία αποτελεί φυσική διεργασία, είχε σαν αποτέλεσμα την παραγωγή μεθανίου.
Σε μεγάλες ποσότητες σαφώς και σε κλειστό χώρο (αμπάρι).
Όταν κάποιος απο το πλήρωμα έκανε το σφάλμα να κατέβει να ελέγξει το εμπόρευμα, πάντα με την βοήθεια ενός φανού εκείνη την εποχή, το αποτέλεσμα ήταν μοιραίο.
Ήταν πάρα πολλές οι περιπτώσεις των “αδικαιολόγητων” ανατινάξεων πλοίων κατά μεσής της θάλασσας έως ότου γίνει αντιληπτό το προφανές…
Έκτοτε, το συγκεκριμένο εμπόρευμα θεωρήθηκε άκρως επικίνδυνο και η μεταφορά του επιτρεπόταν μόνο σε συσκευασμένα κυτία τα οποία τοποθετούνταν σε ψηλά σημεία των αμπαριών και είχαν την σήμανση :
S.H.I.T
Που σημαίνουν :
Ship High In Transit.
Από τότε όλοι όσοι διέκριναν αυτά τα αρχικά σε κάποιο κυτίο, γνώριζαν ποιο είναι το εμπόρευμα που εσωκλείεται σε αυτά.
Όλοι οι υπόλοιποι, μάθαμε μόνο την λέξη.
