Χρήστος Μαγγούτας
Αν ήταν σε συνέδριο ακαδημαϊκών και έλεγε ο Ζουράρις «Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μην μας πάρουν», θα τον έπαιρνα σοβαρά, ίσως και να του έδινα κάποιο δίκιο. Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα έχει χάσει πολλές φορές τα νησιά της αλλά και τον ίδιο τον κορμό της. Και ξαναγεννήθηκε γιατί κράτησε τη γλώσσα της που είναι η μεταφορά του πολιτισμού και της ιστορικής ταυτότητας κάθε λαού. Οι σημερινοί φελάχες της Αιγύπτου δεν έχουν τίποτα από τη σοφία των προγόνων τους, ούτε οι καμηλιέρηδες του Ιράκ και του Ιράν από τη δόξα της Περσίας –δεν κράτησαν καν το όνομα.
Θα προτιμούσα τη γλώσσα αν ήταν να διαλέξω μόνο ένα. Αλλά σπάνια δεν είναι μαζί. Ο Λεωνίδας το ήξερε και δε σκέφτηκε: «άστους να περάσουν, εμείς τη γλώσσα να κρατήσουμε και μας φτάνει». Γιατί δεν ξέρουμε τι θα είχε συμβεί αν είχαν νικήσει οι Πέρσες. Σίγουρα δε θα υπήρχε ο πολιτισμός της Αρχαίας Ελλάδας όπως τον ξέρουμε και που δημιουργήθηκε μετά τη νίκη κατά των Περσών. Και οι Φοίνικες είχαν τη γλώσσα τους και μετέδωσαν και σε μας το αλφάβητο, αλλά αυτό δεν άρκεσε αυτό να κρατηθούν ζωντανοί στην ιστορία. Μια δεκάδα λαών χάθηκε στην περιοχή γιατί χάθηκαν μαζί η γη και η γλώσσα: Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Χετταίοι , Σουμέριοι, Ακκάδιοι, Μήδοι, κλπ.
Μπορεί να έχει κάποιο δίκιο ο Ζουράρις ότι η γη δε γεννάει τη γλώσσα αλλά η γλώσσα της γη, αυτό όμως είναι θέμα για επιστημονική συζήτηση, όχι για ομιλία στη Βουλή. Εκεί ο βουλευτής δε μιλάει για τον εαυτό του, ούτε καν για την εκλογική περιφέρειά του, αλλά για όλο το λαό, σύμφωνα με το σύνταγμα. Δε θα υπήρχε χειρότερη στιγμή για ένα βουλευτή να κάνει αυτή τη δήλωση, όταν η Τουρκία εποφθαλμιά τα νησιά μας. Σε ποιανού το μύλο ρίχνει νερό; Οφείλω να πω ότι σε άλλα σημεία εκτιμώ το Ζουράρι: μαθαίνει αρχαία ελληνικά όταν ουσιαστικά έχουν εξοβελιστεί από το σχολικό σύστημα και τα παιδιά μας γράφουν Grenglish.
Συχνά δεν καταλαβαίνω τις αντιθέσεις του: Αντικρούοντας τη Ρεπούση είχε πει: «Δε με νοιάζει πόσο πραγματικός είναι ο Χορός του Ζαλόγγου, αλλά είναι καλύτερα ο δάσκαλος να μιλήσει γι’ αυτόν στο παιδί παρά πώς δουλεύει μια καφετέρια. Ο μαθητής νιώθει βαθιά συγκίνηση και ένα ιερό πάθος που το έχουμε ανάγκη ως φυλή».
Άλλαξε; Είναι εσωτερικές αντιθέσεις του; Ό,τι και να είναι δε θα έπρεπε να είναι στη Βουλή μιας Ελλάδας που οι γείτονες, όχι μόνο οι Τούρκοι, απειλούν να την πετσοκόψουν.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr