Καλορίζικοι να ‘ναι όλοι τους.
Ο κάθε υποψήφιος με την όποια αξιοσύνη του.
Και με τη θεμιτή φιλοδοξία του να προσφέρει, να κάνει την “υπέρβαση”, να …χτυπήσει τα “κατεστημένα”, να …αποσαθρώσει τα “συστήματα”,
(στα οποία βεβαίως βεβαίως δεν ανήκει)…
Και με το αναφαίρετο δικαίωμά του να επιστρέψει στα πράγματα και να διεκδικήσει τη Δημαρχία της Ρόδου. Όπως το ‘κανε ο Χατζής σήμερα.
Μια απορία μπορώ όμως, Μαρία μου, να διατυπώσω; Όλοι απορούν, ας απορήσω κι εγώ.
Αν ο Χατζής, νομιμοποιείται να υπερασπίζεται αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα στην επιστροφή, ο Γιαννόπουλος δικαιούται να επιστρέψει;
Αν το δικαιούται; Και με το παραπάνω.
Δεν θέλει… Έχει μάχες να δώσει… Μάχες απομεινάρια ενός βρόμικου πολέμου που άλλοι (του) κήρυξαν και σήμερα προβάλλονται (κάποιοι εξ αυτών) ως μετανοημένες Μαγδαληνές. “Έφταιγαν τα πάθη της εποχής”, δήλωναν εκ των υστέρων…
Μάχες που ο Γιαννόπουλος τις κερδίζει όλες… Μία ακόμα του ‘μεινε…
Για την Τιμή του, για την Ιστορία του, για τα Αποτυπώματα που άφησε…
Μέχρι να τελειώσει και αυτή η μάχη, ο ίδιος επιλέγει να μην επιστρέψει…
Άλλοι όμως μπορούν… Αυτό δεν είναι fair play αγάπες μου… Αλλιώς λέγεται…