Άλλα σκόπευα να γράψω μα η είδηση στην εφημερίδα με χτύπησε πρωί πρωί σαν γροθιά.
Χάσαμε τον Στάθη και η καρδιά, η σκέψη και τα χέρια πηγαίνουν αλλού. Όχι σε σκίτσα και καλαμπούρια, όχι πια στο παρόν ή το μέλλον μα σ΄αυτό που τώρα είναι πια παρελθόν, στο τι είχαμε και τι χάσαμε. Χάσαμε έναν καλό φίλο, χάσαμε ένα στέκι -σαν το σπίτι μας.
Παρηγοριά πως εκεί που πάει ο Στάθης δεν θα’ναι μόνος. Άλλοι, καλοί και αγαπημένοι προηγήθηκαν. Έστρωσαν τον δρόμο και τον περιμένουν.
