Στο παρά πέντε των εκλογών, στο παρά πέντε δραματικών χωρισμών, στο παρά πέντε, απελευθερωτικών αποφάσεων και μεγάλων ερώτων. Αυτός (θα) είναι ο φετινός Σεπτέμβρης.
Ένας ακόμα αντιφατικός μήνας ήρθε, που θα ξαναδούμε τους βουλευτές να δίνουν παράσταση, τους πολιτικούς αρχηγούς να αδειάζουν και να προστατεύουν πιστούς συνεργάτες και σχέσεις, τους πολίτες να αρνούνται να πάρουν άλλον ένα εκλογικό κυριακάτικο καφέ, τα σχολειά να ανοιγοκλείνουν χωρίς επαρκές εκπαιδευτικό προσωπικό, τους δανειστές να προειδοποιούν πως η Ελλάδα οφείλει να εφαρμόσει ό,τι υποσχέθηκε χωρίς να (ξανα)χαθεί στις εκλογές, τους συναισθηματικούς να (συνεχίσουν να )ερωτεύονται, τους και τις πουτανόψυχες να κλαίνε με “μαύρο” δάκρυ για ό,τι χάνουν, τα τσογλάνια να συκοφαντούν προεκλογικά, τους ψύχραιμους να παρατηρούν υιοθετώντας ως θέση την σιωπή και την ακινησία. Άλλωστε από τα φίδια γλιτώνεις ακίνητος.
Και το ζητούμενο να παραμένει ως αιώνιο απωθημένο: η ευτυχία! Άραγε μετριέται … και αν ναι, πώς;
Γελάς, χαμογελάς, σέβεσαι τον χρόνο σου και τον απολαμβάνεις περνώντας τον όπου και όπως θέλεις, νοιώθεις πληρότητα, μπουχτίζεις από αγάπη, ζεστασιά και στοργή, θέλεις να ανταποδώσεις όλα τα καλά του κόσμου. Και έχεις χρήματα, τουλάχιστον τόσα όσα σου χρειάζονται για να νοιώθεις ασφαλής και αξιοπρεπής. Α, και νοιώθεις εμπιστοσύνη και ασφάλεια στις αποφάσεις που παίρνουν οι άλλοι για σένα, δηλαδή η πολιτεία στην οποία ζεις. Άρα το Κράτος.
Στην Ελλάδα το πράγμα μπερδεύεται. Η Ελλάδα κατατάσσεται ως χώρα βάσει του δείκτη ευτυχίας της στην 102η θέση παγκοσμίως. Για να καταλάβεις ανάμεσα σε Λίβανο (που έχει προηγηθεί η αραβική άνοιξη) και την Σουαζιλάνδη (πού βρίσκεται αυτή;).Είναι βασίλισσα της διαφθοράς, της δολιοφθοράς και της φθοράς γενικώς;
Σύμφωνα με την έρευνα του Βημαγκαζίνο, όταν απέχουν η εμπιστοσύνη (σε άτομα και στο κράτος), η ελευθερία αποφάσεων, η υγεία, ένα αξιοπρεπές εισόδημα, η στήριξη από άτομα του περιβάλλοντός σου (οικογενειακού, φιλικού, επαγγελματικού), η γενναιοδωρία ως φυσική απόρροια από τον εαυτό σου προς τους άλλους, δυστυχείς. Δηλαδή βιώνεις αρνητικά συναισθήματα (θλίψη, κατάθλιψη, ασθένεια, άγχος, ψυχικό ή σωματικό πόνο, θυμό, ανησυχία).
Στο ζητούμενο: σε τούτο το ώρες-ώρες φαιδρό κράτος, πώς θα ευτυχήσουμε;
Πρόταση: αν πάψουμε να παίρνουμε τόσο σοβαρά τους εαυτούς μας και περισσότερο σοβαρά αυτό που παράγει ο εαυτός μας σε σχέση με τους άλλους. Εννοώ να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες αυτών που κάνουμε χωρίς να αυτο-θεοποιηθούμε.
Να μετριάσουμε το εγώ.
Να μοιράσουμε αυθεντικά χαμόγελα.
Να ακούσουμε αυτόν που μας λέει κάτι, χωρίς να τους απαντάμε “και γω πονάω, κι εγώ το ίδιο… ή εγώ να δεις”. Το γνωρίζεις το σκηνικό: “Είμαι κουρασμένη”. “Κι εγώ το ίδιο”. Θλιβερό δεν είναι;
Να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε μια αμελητέα ύπαρξη με ελάχιστο χρόνο ζωής μπρος στην αιωνιότητα.
Να ξαναβρούμε την φύση.
Να συνεχίσουμε τα μπάνια.
Να πάμε παρακάτω.
Και παρακάτω πας, αν κλείσεις τα ανοιχτά μέτωπα.
Αυτό: να κλείσουμε τα μέτωπα που μας κουράζουν, μας τσαλακώνουν, μας καμπουριάζουν την ψυχούλα, μας αφαιρούν οξυγόνο.
Αμπελοφιλοσοφίες θα μου πεις. Σωστά σκέπτεσαι. Μα, κάπως έτσι θα ενεργοποιήσουμε εκείνο το παρακάτω.
Αλλιώς… μείνε να βουλιάζεις κάθε μέρα στα ρηχά. Αν πιστεύεις πως αυτό σου αξίζει, αυτό να κάνεις.
Γιατί τελικά είμαστε αυτό που επιλέγουμε.
Κι όσον αφορά εμένα, θέλω αυτός ο Σεπτέμβρης να είναι μια νέα χρονιά.
Καλή χρονιά, λοιπόν. Και θυμήσου πως ο χρόνος σου είναι σπουδαίος. Και αν ποτέ δεν είπες σ’αγαπώ που να το εννοείς, κάντο τώρα.
Κι αν ποτέ δεν έκλαψες, κάντο τώρα.
Εγώ θα σ’αγαπάω και με τις αδυναμίες σου, κι ας κλαίς κάπου-κάπου. Καθαρίζει η ψυχούλα μωρέ. Σαν να ξεπλένει η βροχή του Σεπτέμβρη την καλοκαιρινή σκόνη.
Κάνε κάτι για την σκόνη που βαραίνει το μέσα σου.
Κι εγώ θα σ’αγαπάω με τις αδυναμίες σου. Αυτές που σε μαλακώνουν και σε φέρνουν περισσότερο κοντά μου.
Καλό μήνα, καλό φθινόπωρο!
Pane di capo σε Πηγές Καλλιθέας, Ανάληψη, στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου
και Pane di capo delivery: 224100-3600.
Amor-Amor: ο κόσμος τους, εσύ!