Δύο, ίσως και παραπάνω φορές την εβδομάδα, στην καγκελόπορτα της αυλής του σπιτιού μου, στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου διαμένει η μητέρα και η αδελφή μου, αντικρίζω ένα θέαμα που μου χαλά τη διάθεση..
Βέβαια, το μάτι πάντα “συνηθίζει” όπως λέγεται και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που το συγκεκριμένο φαινόμενο θεωρείται απο τους περισσότερους σύνηθες και τόσο αμελητέο, αφήνοντας τους ουσιαστικά αδιάφορους και αποτυγχάνοντας μερικώς τον σκοπό του. Σωροί!
Άλλοι μικρότεροι και άλλοι πολύ μεγαλύτερου όγκου, κυριολεκτικά “παραπεταμένων” διαφημιστικών φυλλαδίων, έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της κάθε γειτονιάς. Αλυσίδες σούπερ και ύπερ-μάρκετ, ταχυφαγεία και λογής εταιρίες παροχής διαφόρων υπηρεσιών, τυπώνουν εβδομαδιαίως τόνους χαρτιού, δύσκολα ανακυκλώμενου σαφώς, λόγω της υψηλότατης περιεκτικότητας τους σε ποικιλόχρωμη μελάνη.
Παλαιότερα, είχα θίξει στα κοινά, το θέμα για την πολιτική της δίκαιης χρέωσης των δημοτικών απορριμμάτων και το πως η τήρηση της αρχής του “Ο ρυπαίνων πληρώνει” , θα είχε αντίκτυπο και πραγματικό αποτέλεσμα στη μείωση τους.
Δε βαριέσαι…, “ψ(η)λά” γράμματα…
Να αναφερθώ όμως με αφορμή τα άνωθεν γραφόμενα σε κάτι χειροπιαστό και άμεσα αντιληπτό…
Οι εταιρίες οι οποίες έχουν τέτοιου είδους μάρκετινγκ, έχουν κέρδη και επιβεβαιωμένα.
Εξ ΄ άλλου, εάν συνέβαινε το αντίθετο, το φαινόμενο θα είχε εκλείψει.
Θα μπορούσε η Τοπική μας Αυτοδιοίκηση, χωρίς να χάσει τη δουλειά του μήτε ο διανομέας, μήτε ο τυπογράφος να “επέβαλε” στους διαφημιζόμενους μέσω ενός εισπρακτικού τρικ (τόσα έχουν επινοήσει..), ένα ελάχιστο ποσό, το οποίο, θα διατίθεται αποκλειστικά σε κοινωφελείς σκοπούς, όπως η συντήρηση ενός πάρκου, η σίτιση απόρων, η φροντίδα των αδέσποτων ζώων και άλλα τόσα, μέσα από μία μεγάλη λίστα θεμάτων που αιμορραγούν και έως σήμερα δύσκολα καλύπτονται οικονομικά.
Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να περιοριστεί το φαινόμενο της “σπατάλης” απο πλευράς των εταιριών (τύπωσε 10.000 και βλέπουμε…) και να δοθεί κίνητρο στις εταιρίες να διαφημίσουν την κοινωνική τους προσφορά στην ήδη υπάρχουσα προς τυπογραφείο διαφήμισή τους.
Παράλληλα, να μειωθεί η ρύπανση της πόλης, να ελαφρυνθεί ο φόρτος εργασίας των υπηρεσιών καθαριότητας και να καλυφθεί μέρος του χαμένου ΔΗΦΟΔΩ το οποίο ταλαντεύεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Λέω τώρα…
* Ο Γιάννης Ελενίτσας είναι Τεχνολόγος Γεωπόνος. Διαβάστε εδώ τα άρθρα του.