«Οι αστοί τρομάξανε/και κάστρα φτιάξανε/ να χτίσουν τα παιδιά των εργατών/
Μα αυτοί με μια γροθιά/ σπάζουνε τα δεσμά/τα κάστρα καταργούνε των αστών»
Είναι… Ιονέσκο! Με αυτούς τους στίχους που τραγούδησε ο Πάνος Τζάβέλας, για μια μυθική μορφή του κομμουνιστικού κινήματος, τον Μιχάλη Μπεζεντάκο (που απέδρασε μυθιστορηματικώς από τις φυλακές Συγγρού και η απόδρασή του έγινε θρύλος), απάντησε ο βολεμένος Παύλος Πολάκης, στη θύελλα αντιδράσεων που ξεσήκωσε η επίθεσή του κατά των δικαστών.
Τέτοια οίηση με δανεική ιστορία, αποτελεί τυμβωρυχία! Ασχέτως ιδεολογικής θέσης (και του γράφοντος), οφείλεται σέβας στη μνήμη όσων ανάλωσαν τη ζωή τους σε έναν έστω λαθεμένο και χιμαιρικό αγώνα.
Ο Μπεζεντάκος, ήταν σκληρός κομμουνιστής αλλά είχε και ασίγαστο πάθος για τις ιδέες του. Φέρεται να πολέμησε και στις διεθνείς ταξιαρχίες στον Ισπανικό εμφύλιο. Δεν αποκλείεται να άφησε εκεί και την τελευταία του πνοή, αν και για το τέλος του υπάρχει και η εκδοχή ότι έπεσε θύμα των σταλινικών εκκαθαρίσεων.
Ως τι τον επικαλείται ο κ. Πολάκης, που πρωτοέγινε ευρύτερα γνωστός όταν ως βουλευτής πήγε με το σκάφος του, τον κ. Τσίπρα στη Μήλο;
Ο δήμαρχος των διπλών βιβλίων
Ο Παύλος Πολάκης, επιτέθηκε στους δικαστές λίγες μόλις ώρες μετά την άρση της βουλευτικής του ασυλίας για παλαιότερες εκκρεμότητές του με τη Δικαιοσύνη. Είναι ο ίδιος που για την θητεία του στον δήμο Σφακίων είχε δηλώσει «Εγώ εδώ και έναν χρόνο λειτουργώ διπλό ταμείο. Ένα μαύρο και ένα άσπρο. Ακούστε με προσεκτικά. Δεν νιώθω ούτε είμαι παράνομος, είμαι ο πιο διαφανής που υπάρχει» (αλλοίμονο, μες διπλά βιβλία η διαφάνεια ξεχειλίζει…).
Διακατεχόταν και αυτός – εθιμική κατάσταση στην Ελλάδα – από το δίκιο του αιρετού που παλεύει για τον λαό, αδιαφορώντας για την νομιμότητα.
Είναι ο ίδιος που είπε για τον – όντος ασύγγνωστα προκλητικό – «δημοσιογράφο»- ότι θα τον έχωνε τρία μέτρα κάτω από τη γη. Είναι ο ίδιος που καπνίζει σε όποιο κλειστό χώρο βρεθεί, αδιαφορώντας για το μήνυμα που εκπέμπει, λόγω θέσεως –ο γράφων δεν αναφέρεται στο τσιγάρο αυτό καθ΄ εαυτό , καθότι οι βαρείς καπνιστές τον συμμεριζόμαστε – αλλά για την ενέργειά του. Υπουργός Υγείας ων, να γράφει στα παλαιότερα των …επαναστατικών του υποδημάτων, τους νόμους της Πολιτείας. Είναι ο ίδιος που κατηγορείται ότι «πείραξε» τις λίστες με τους επιτυχόντες στο ΚΕΕΛΠΝΟ, για την κάλυψη των 100 πρώτων θέσεων στις ΜΕΘ, και μάλιστα προτού η αρμόδια Επιτροπή, ολοκληρώσει το έργο της, που έβγαλε «πόρισμα» για το θάνατο του Μαυρίκου, «δεν ήταν και τόσο ατύχημα ως φαίνεται». είναι ο ίδιος που του καταλογίζονται και άλλα!
Η αγένεια δεν είναι ριζοσπαστισμός
Η στήλη δεν επιτίθεται προσωπικά στον κ. Πολάκη, γιατί δεν την αφορά ως άτομο αλλά ως γενικότερο σύμπτωμα. Σαφώς στις κουβέντες καφενείου όλοι κάνουν γενικεύσεις – για πολιτικούς, δικαστικούς, γιατρούς, εφοριακούς, δημοσιογράφους (σε αυτούς κι αν κάνουν…). Όμως όταν έχεις δημόσια θέση υποχρεούσαι να τεκμηριώνεις, όπως είπε, αδειάζοντας τον, ο υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά και το Μαξίμου.
Ο χρόνος που ο κ. Πολάκης επέλεξε για να επιτεθεί στο δικαστικό σώμα, σαφώς δεν ήταν αθώος. Εχουν το δίκιο με το μέρος τους όσοι το θεώρησαν ως ωμή απόπειρα εκφοβισμού των δικαστών με ισοπεδωτικές γενικεύσεις και σενάρια, χωρίς στοιχεία.
Αντιθέτως από τον υπουργό Δικαιοσύνης και το Μαξίμου, για τον υπουργό κ. Κουρουμπλή «δεν είναι προς θάνατον όσα είπε»! Αλλωστε διαβεβαίωσε ότι για τους δικαστές θα έλεγε «όσα και ο Πολάκης αλλά με διαφορετικό τρόπο»…
Είναι προφανώς η ιδιότητα του λαοπλάνου αιρετού που τους καθοδηγεί…
Υπάρχουν φυσικά και ευπρεπείς υπουργοί στην κυβέρνηση, όπως και βουλευτές στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως πρώτη φορά υπάρχει τόσο απρέπεια που βαφτίζεται αντισυμβατικότητα. Παράσχουν προς εαυτούς την δικαιολογία ότι δεν είναι τυπικοί επειδή είναι …ριζοσπάστες και άρα έχουν απορρίψει όλα όσα η μικροαστική συμβατικότητα επιβάλει.
Δυστυχώς γι’ αυτούς συμβαίνει κάτι άλλο: Διακρίνονται από παντελή αδυναμία να κατανοήσουν και να συνταχτούν στην αναγκαία διάκριση μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού λόγου και εμφάνισης.
Αυτό εκτείνεται από δηλώσεις υπουργών μέχρι τα μακό μπλουζάκια με ροκ συγκροτήματα, των βουλευτών τους στη Βουλή – αντιθέτως π.χ. ουδέποτε οι βουλευτές του ΚΚΕ, οι οποίοι (άσχετα με τις ιδεολογικές διαφορές που έχει κάποιος), όντας βουλευτές σοβαρού κόμματος, ουδέποτε παρουσιάστηκαν στον Κοινοβούλιο ντυμένοι σαν έτοιμοι να πάνε… για ψάρεμα ή για βραδινό clubbing.
Η ευπρέπεια λόγων και εμφάνισης, δεν είναι ίδιον μικροαστισμού, από τον οποίο πάσχουν αγωνιωδώς να διαφύγουν επιδερμικά οι Συριζαίοι, επειδή το αγνοούν. Δεν θα μείωνε την όποια – φαντασιακή – αγωνιστικότητά τους, ούτε θα σήμαινε αποδοχή των κυρίαρχων συμβατικών κοινωνικών κανόνων η ευπρέπεια στην εμφάνιση, ούτε θα ευνούχιζε τη νεοτερικότητα και την ριζοσπαστικότητά τους …(για την οικονομία τη συζήτησης αποδεχόμαστε ότι τα έχουν…).
Η ευγένεια στην έκφραση δεν περιορίζει την ελευθερία της. Αντιθέτως δίνει ποιότητα στον λόγο. Αλλά για να έχεις ποιότητα λόγου πρέπει να έχεις πολιτισμό, και για να έχεις πολιτισμό δεν αρκούν τα συνθήματα και η δανεική οικειοποίηση αγώνων άλλων, επειδή εσύ δηλώνεις… εκ πολιτικής αγχιστείας, συγγενείς τους.
Ο ατομικός και συλλογικός πολιτισμός είναι προσωπική κατάκτηση και θέλει ποιότητα και κόπο…
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Δημοσιεύεται και στο liberal.gr
The article expresses the views of the author
iPorta.gr