“Η ΛΗΔΑ ΚΑΙ Ο ΚΥΚΝΟΣ”
O Mιχάλης Γρηγορίου στο Μέγαρο
Συμμετέχουν η Καλλιόπη Βέττα
και ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος
Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018
Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος
Ο Μιχάλης Γρηγορίου, ένας από τους σημαντικότερους έλληνες συνθέτες, με 104 έργα στο ενεργητικό του και αξιόλογη δισκογραφική παρουσία, επιστρέφει στη σκηνή του Μεγάρου με τους νέους κύκλους τραγουδιών που θα παρουσιαστούν σε πρώτη εκτέλεση: “H Λήδα και ο Κύκνος” και “Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων”, έργα για δύο φωνές και πιάνο σε ποίηση Κατερίνας Καριζώνη.
Συμμετέχουν δύο γνωστοί ερμηνευτές: Η Καλλιόπη Βέττα, με την οποία ο συνθέτης συνεργάζεται για πρώτη φορά, και ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, που είχε τραγουδήσει στο παρελθόν τα ορατόρια του συνθέτη “Σκοτεινή Πράξη” και “Αντιγόνη”.
Στη μια και μοναδική συναυλία της Τετάρτης 17 Ιανουαρίου 2018 στις 20:30 στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος, η οποία έχει χαρακτήρα μουσικής δωματίου, στο πρώτο μέρος θα παρουσιαστούν τα δύο νέα έργα του συνθέτη, ενώ στο δεύτερο μέρος θα ακουστούν οι κύκλοι “Μωβ” (σε ποίηση Βαλαωρίτη, Σικελιανού και Μαβίλη) και “Purple” (σε σονέτα του Σαίξπηρ στο αγγλικό πρωτότυπο), για πιάνο, βιολί, τσέλο και βαρύτονο. Στο πιάνο ο Μιχάλης Γρηγορίου.
Ο Mιχάλης Γρηγορίου, γνωστός στο ευρύτερο κοινό από τις δισκογραφικές του δουλειές “Ανεπίδοτα γράμματα”, “Η αγάπη είναι ο φόβος…”, “Ο Οδυσσέας στο ποτάμι”, πάνω στην ποίηση σπουδαίων ελλήνων ποιητών, όπως του Άρη Αλεξάνδρου, του Τάκη Σινόπουλου, του Τάσου Λειβαδίτη κ.λπ., τονίζει πως δεν του αρέσει ο πολυφορεμένος όρος της “μελοποιημένης ποίησης”.
Mε την ευκαιρία αυτής της συναυλίας, λέει χαρακτηριστικά: “Δεν λειτουργώ σαν ένας συνθέτης που “μελοποιεί” στίχους – ένας όρος που με απωθούσε ανέκαθεν, καθώς παραπέμπει συνειρμικά και σε ένα “μουσικό μπογιατισμά” της ποίησης – αλλά περισσότερο σαν σκηνοθέτης, σαν σκηνογράφος και σαν φωτιστής νοημάτων που αντιμετωπίζει κάθε ποίημα σαν ένα σενάριο ή σαν λιμπρέτο. Και καθώς κάθε ποίημα αξιώνει μια διαφορετική “σκηνοθετική” και “σκηνογραφική” προσέγγιση, γι’ αυτό επιτρέπω στον εαυτό μου να αντλεί από ένα πλήθος στυλιστικών επιδράσεων, που ανήκουν βέβαια στα προσωπικά μου βιώματα και που μπορεί να ξεκινάνε από την αναγέννηση και το μπαρόκ, να περνάνε απο τον Σούμαν ή τον Ραχμάνινωφ, ή τον Χατζιδάκι, να αγγίζουν ίσως το ρεμπέτικο και να φτάνουν ενίοτε μέχρι την avant garde”.
“Η ΛΗΔΑ ΚΑΙ Ο ΚΥΚΝΟΣ”
Καλλιόπη Βέττα, Τάσης Χριστογιαννόπουλος τραγούδι
Φραντς Σεστάνι βιολί
Βαγγέλης Νίνα τσέλο
Μιχάλης Γρηγορίου πιάνο
Η προπώληση των εισιτηρίων έχει ήδη αρχίσει.
Τιμές εισιτηρίων
10 € ● 15 €
7 € (Φοιτητές, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ)
Eισιτήρια
210 72.82.333
και σε όλα τα καταστήματα Public
Πληροφορίες
www.megaron.gr
https://www.facebook.com/megaron.gr
http://www.pinterest.com/megaronathens/
https://twitter.com/MegaronAthens
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ
Δυο κυκλοι τραγουδιων σε ποιηση Κατερινας Καριζωνη
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
“Mauve”
Κυκλος τραγουδιων σε στιχους Επτανησιων ποιητων, έργο 79 (1999
για piano trio και βαρυτονο (παραγγελια Φεστιβαλ Λευκαδας 1999)
Βιογραφικό Σημείωμα
Ο Μιχάλης Γρηγορίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Είναι γιος του σκηνοθέτη Γρηγόρη Γρηγορίου και της ποιήτριας Μαρίας Παπαλεονάρδου. Άρχισε μαθήματα πιάνου με την Καίτη Παπαλεονάρδου σε ηλικία 5 ετών. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. (πτυχίο 1973) ενώ παράλληλα μελέτησε θεωρητικά και σύνθεση με τον Γ.Α.Παπαϊωάννου.
Ξεκίνησε την συνθετική του δραστηριότητα το1971. Τα πρώτα του έργα, αναπόφευκτα επηρεασμένα από τα ευρωπαϊκά πρωτοποριακά ρεύματα που κατέκλυζαν την Ελλάδα την εποχή εκείνη, περιλάμβαναν μουσική ηχητικών μαζών, κλάστερς, ηχητικές επιφάνειες, γραφικές παρτιτούρες και μορφικές δομές τύπου Πεντερέτσκυ, Λουτοσλάφσκυ κ.λ.π.(Από ένα έργο του Λουίτζι Νόνο, 1971). Το 1975, και αφού εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στην έδρα της Φιλοσοφίας του Ε.Μ.Π.(1973-75), επιλέγοντας ως θέμα διδακτορικής διατριβής την Ψυχολογία της αισθητικής αντίληψης, εγκατέλειψε ορισμένους μύθους που περιέβαλαν τον όρο πρωτοπορία, στάση που φάνηκε χαρακτηριστικά και στο έργο Ανεπιστρεπτεί (1975).
Το 1982 στράφηκε στα συνθεσάιζερ (συνθετητές), όργανα που του επέτρεψαν να ελέγχει όλο το φάσμα αναφορών που έφερε ο μοντερνισμός (Farewellw to the sea, 1982/ Σελεφαΐς, 1988/ Νυχτερινή προβολή, 1990/ When we went to see the end of the world, 1990).Παρόλο που το πρωτοποριακό του έργο Σεπτέτο (1973), είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο «Διεθνές Βήμα Συνθετών» της UNESCO το 1977, ο συνθέτης δεν δίστασε να επανέλθει συμβολικά στο σύστημα της τονικότητας, ξαφνιάζοντας τους τότε υπέρμαχους της πρωτοπορίας, με το έργο του Regression που παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 1984.
Αν και έχει ασχοληθεί και με τις πιο σύνθετες μορφές οργανικής μουσικής, ο Μιχάλης Γρηγορίου επιστρέφει πάντα στο τραγούδι ως πρώτη πηγή έμπνευσης (Τραγούδια 1965-72, ενορχηστρωμένα το 1990 με τίτλο Τραγούδια της Χριστίνας / Ανεπίδοτα γράμματα, 1976-77/ Η αγάπη είναι φόβος, 1979 / Ο Οδυσσέας στο ποτάμι, 1980-81).
Από το 1971 που άρχισε να συνθέτει, έχει γράψει 72 έργα όπου περιλαμβάνονται έργα για ορχήστρα, για χορωδία και σολίστες, έργα μουσικής δωματίου, έργα για πιάνο, κύκλους τραγουδιών, έργα για συνθεσάιζερ. Έχει επίσης συνθέσει μουσική για τον κινηματογράφο, για το θέατρο και την τηλεόραση καθώς και για χορό. Τον Οκτώβριο του 1996 πρόκειται να κυκλοφορήσει σε CD το ορατόριό του Σκοτεινή Πράξη, βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Τάσου Λειβαδίτη, με την Ορχήστρα των Χρωμάτων και την χορωδία Fons Musicalis.
Το 1986 εκπρoσώπησε την Ελλάδα στο «International Dance Course for Professional Composers and Choreographers» στο Surrey της Αγγλίας. Το 1994 εκπροσώπησε την Ελλάδα ως μέλος της κριτικής επιτροπής απονομής του διεθνούς βραβείου σύνθεσης Valentino Bucchi στη Ρώμη.
O Μιχάλης Γρηγορίου έχει συνεργαστεί για πολλά χρόνια με την Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση ξεκινώντας από το 1975. Υπήρξε παραγωγός και μέλος της ομάδας προγραμματισμού (1975-80), επικεφαλής του τμήματος σοβαρής μουσικής της ΕΤ1 (1981) και μέλος πενταμελούς επιτροπής στη διεύθυνση του Τρίτου Προγράμματος (1982) καθώς και στα προγράμματα της κλασσικής μουσικής της ΕΤ2. Από το 1985 μέχρι το 1994 συνεργάστηκε ως παραγωγός της σειράς εκπομπών «Το μουσικό εργαστήρι του Τρίτου», με σκοπό την προώθηση της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας.
Ίδρυσε και διευθύνει την «Εταιρεία μουσικής και θεάματος», που διοργανώνει κύκλους σεμιναρίων φεστιβάλ μουσικά εργαστήρια και συναυλίες. Έχει μεταφράσει πολλές θεωρητικές μελέτες πάνω στη μουσική (βλ. Μεταφράσεις) και έχει συγγράψει το δίτομο εκπαιδευτικό βιβλίο «Μουσική για παιδιά και έξυπνους μεγάλους». Το 1984 συμμετείχε στην ομάδα που συνέταξε την «Πρόταση για την μουσική εκπαίδευση στα Δημοτικά Σχολεία» για λογαριασμό του Υφ.Νέας Γενιάς, ενώ από το 1994 ανέλαβε την καλλιτεχνικη διεύθυνση του Πρότυπου Μουσικού Κέντρου Πειραιά. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών.
ΓΡΑΠΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
«Μουσική για παιδιά και έξυπνους μεγάλους» εκδόσεις Νεφέλη 1994
ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ
«Μουσική Ποιητική», του Ι.Στραβίνσκυ εκδόσεις Νεφέλη 1980
«Μουσική και φαντασία», του Α.Κόπλαντ εκδόσεις Νεφέλη 1980
«Η έκφραση της ανθρώπινης μουσικότητας», του Μπλάκινγκ εκδόσεις Νεφέλη 1981
«Μουσική- Κοινωνία- Εκπαίδευση», του Κ.Σμωλ εκδόσεις Νεφέλη 1983
«Η ιστορία της ορχήστρας», του Π.Μπέκερ εκδόσεις Νεφέλη 1989