* Η Κωνσταντίνα Τσιγγένη είναι αναγνώστρια του iPorta.gr
Το θυμάστε το «μάρτη»; Αυτό το ασπροκόκκινο πλεχτό σχοινάκι που βάζαμε μικροί στο χέρι, κάθε που έμπαινε ο Μάρτιος, για να μη μας κάψει ο ήλιος;!
Και γνωρίζω μια καθαρίστρια λοιπόν, σ’ ένα δημοτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης, η οποία, με το που ξεμυτίζει ο Μάρτης, έχει ήδη ετοιμάσει “μάρτη” για όλα τα παιδιά του σχολείου και το προσωπικό! (μερικές φορές και για τα παιδιά του προσωπικού!) Μιλάμε για 250 παιδιά, με το προσωπικό τουλάχιστο 300! Η πρώτη του Μάρτη είναι αφιερωμένη στο να τους «μαρτιάσει» όλους! Έθιμο πια για το σχολείο! Και σκέψου αυτά τα παιδιά τι όμορφη ανάμνηση θα έχουν. Έξι χρόνια στο σχολείο και κάθε χρόνο, η κυρία καθαρίστριά τους, τους φοράει όλους το «μάρτη»! Ένα έθιμο που για μια μέρα τους ενώνει όλους, καθαρίστριες, μαθητές, δασκάλους με χαμόγελα! Γλύκα… Κι ας μην είναι πια ο ήλιος καυτός το Μάρτη όπως άλλοτε. Όλη μέρα κάθεται η κυρία αυτή στο σχολείο για να καθαρίσει κιόλας μετά, μιας που το συγκεκριμένο πρωινό αφιερώνεται σ’ αυτό!
Και είναι απ’ αυτές τις καθαρίστριες, που ο δήμος τις πληρώνει όποτε θυμάται, που κάνει χίλιες δουλειές για να τα βγάλει πέρα – καθ’ ότι χήρα με δύο παιδιά και ενοίκια – και που έρχεται κάθε μέρα με τον αυτοσαρκασμό και τη σάτιρα και καλοπιάνει τη μέρα.
Είναι απ’ αυτούς τους ανθρώπους που χρειάζονται καμιά φορά την ψυχολογική μου υποστήριξη.
Και είναι απ’ αυτούς, που μου μαθαίνουν πως να είμαι ψυχολόγος αλλά και άνθρωπος!
Είναι απ’ τις γυναίκες που μου μαθαίνουν πώς να παλεύω στη ζωή και μου επισημαίνουν αυτό το πολύτιμο: «δεν έχει σημασία πόσα έχω, αλλά πόσα μπορώ να δώσω»!
Κι αυτό δε μαθαίνεται σε κανένα πανεπιστήμιο.
Και κάθε φορά μετά από τη συνεδρία μας, ακούω πάντα ένα ευχαριστώ!
Κυρία Αναστασία, εγώ ευχαριστώ! Χίλια ευχαριστώ! Μου χαρίζεις την ελπίδα, δώρο ανεκτίμητο….
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr