Η αναζήτηση τρόπων κατάκτησης της αθανασίας απασχολεί τον άνθρωπο αδιάλειπτα. Είναι ένα θέμα που βρίσκεται μέσα σ’ όλες τις σημαντικές φιλοσοφικές και θρησκευτικές θεωρίες και στο πέρασμα των αιώνων αναπτύχθηκαν κάποιες τεχνικές, με τη βοήθεια των οποίων, υποτίθεται ότι, μπορεί να επιτευχθεί ο στόχος: να κερδηθεί η αθανασία.
Οι Δυτικοευρωπαίοι αλχημιστές ήλπιζαν να την κατακτήσουν μέσα από την συνταγή του ελιξήριου της ζωής, ενώ οι Κινέζοι το προσπαθούσαν μέσω ασκήσεων διαλογισμού- η λεγόμενη εσωτερική αλχημεία.
Τον 18ο αιώνα εμφανίστηκε ένας τυχοδιώκτης που έγινε γνωστός σαν Κόμης του Σεν Ζερμέν. Σαν πιθανός χρόνος γέννησης αναφέρεται το 1696 και σαν τόπος το Leutmeritz της Βοημίας.
Από το 1740 και μετά παρουσιάστηκε σε διάφορες ευρωπαϊκές βασιλικές Αυλές καταφέρνοντας να αποκτήσει τεράστια φήμη. Διακήρυττε ότι είχε διεισδύσει στα βαθύτερα μυστικά της αλχημείας και ότι είχε ανακαλύψει το ελιξήριο της ζωής- ένα γεγονός που τον κρατούσε νέο για πάνω από 2.000 χρόνια, σύμφωνα με τα λεγόμενά του.
Αν και έζησε στην εποχή του Διαφωτισμού, με τον ορθολογισμό να έχει κηρύξει «πόλεμο» στον αποκρυφισμό, βρέθηκαν πάρα πολλοί άνθρωποι που πίστεψαν τους αναπόδεικτους ισχυρισμούς του. Κι αυτό συνέβη, επειδή αναπτύχθηκε ένα κίνημα αντίδρασης, χάρη στο οποίο ευδοκίμησαν ο ενθουσιασμός για τον αποκρυφισμό, την άσκηση μαγείας στα μεγάλα σαλόνια και οι διάφορες μυστικιστικές χίμαιρες, σαν αντίδραση στη λογική.
Είναι φανερό ότι εκείνος ο άνδρας, που συστηνόταν σαν κόμης του Σεν Ζερμέν, διέθετε ιδιαίτερη ικανότητα στο πλασάρισμα του εαυτού του. Ήταν τέλειος αλχημιστής, πολύγλωσσος, καλλιτέχνης, χημικός, μουσικός και εξαιρετικά μορφωμένος για την εποχή του.
Μπορούσε να κατασκευάζει και να προωθεί τον μύθο του, ενώ στους ακροατές του έδινε την εντύπωση ότι ζούσε από την αρχαιότητα. Διηγιόταν ιστορίες που είχαν συμβεί πριν χίλια, και δύο χιλιάδες, χρόνια, αφήνοντας άναυδους τους γύρω του, αφού έλεγε ότι είχε πάρει κι εκείνος μέρος. Πολλές φορές, π.χ. ανέφερε τυχαία και με κάθε σοβαρότητα ότι στο γάμο της Κανά είχε συμβουλεύσει τον απόστολο Πέτρο να ακολουθήσει ένα πιο εγκρατή τρόπο ζωής.
Δεν παρέλειπε να εμφανίζεται με διαφορετικά ονόματα, κάτι που ενέτεινε τη συγκεχυμένη εικόνα που φρόντιζε να τον περιβάλλει. Έτσι, πολλοί άρχισαν να πιστεύουν ότι είχε την ικανότητα να βρίσκεται συγχρόνως σε περισσότερα του ενός σημεία.
Στο Βερολίνο χρησιμοποιούσε το όνομα Αλγκαρότι, στη Ρωσία το Αουντάρ, στην Ιταλία το Μοντρεφάτ, ενώ αλλού ήτα γνωστός σαν κόμης Γουέλνταν, μαρκήσιος Ντι Μπελαμάρε, κόμης Σιρμόντ.
Κάποτε υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία τον γιό του Φραγκίσκου Β΄Ράκοτσι, τελευταίου πρίγκιπα της Τρανσυλβανίας και μια άλλη φορά τον εξώγαμο γιό της χήρας του βασιλιά της Ισπανίας Καρόλου Β΄του Τρελού.
Ο κόμης του Σεν Ζερμέν ήταν επίσης ένας ταλαντούχος βιολονίστας. Ακόμη και ο Άγγλος πολιτικός Χόρας Γουόλπολ εντυπωσιάστηκε με την τεχνική του, όταν το 1745 που ο κόμης συνελήφθη κατά τη διάρκεια ενός πραξικοπήματος στο Λονδίνο, τον άκουσε να παίζει. Αφέθηκε γρήγορα ελεύθερος, θεωρούμενος ως ένας τρελός που τραγουδούσε όμορφα και έπαιζε εκπληκτικό βιολί. Έζησε μια πολυτάραχη ζωή, υπηρετώντας την νομιμότητα και τη δικαιοσύνη και βοηθώντας φτωχούς και αναξιοπαθούντες. Ταξίδεψε σ’ όλη την Ευρώπη, την Αφρική, ενώ πήγε δύο φορές στην Ινδία. Υποστηρίζεται, μάλιστα, ότι είχε συνθέσει ένα φάρμακο για όλες τις ασθένειες και το μοίραζε δωρεάν στους φτωχούς
Με λίγα λόγια κατάφερε να μεταστρέψει τον εαυτό του σε μια προσωπικότητα-σύμβολο, που εξακολουθεί να ασκεί γοητεία μέχρι τις μέρες μας, ένας διαφορετικός Ρομπέν των Δασών, μια υπόσχεση για την κατάκτηση της αθανασίας.
Δεν υπάρχει επιβεβαιωμένη ημερομηνία θανάτου για τον κόμη Σεν Ζερμέν. Είναι πάρα πολλοί αυτοί που ισχυρίζονται ότι τον είδαν το 1790 στην Αίγυπτο, το 1835 στο Παρίσι, ξανά στο Παρίσι το 1926 και στην Καλιφόρνια το 1930. Υπήρξαν επίσης πάρα πολλοί που αναγνώρισαν τον… αθάνατο κόμη, στο πρόσωπο του παρτιζάνου Ρισάρ Σανφραί, όταν εμφανίστηκε στην γαλλική τηλεόραση το 1972!
Φίλες και φίλοι, σκεφτείτε πόσοι Κομήτες του Σεν Ζερμέν κυκλοφορούν ανάμεσά μας, «παίζοντας» διάφορους ρόλους και εξαπατώντας μας κάθε λεπτό, όχι πάντα με Δονκιχωτικά προσχήματα.