iporta.gr

Ο Αετός και ο Γολγοθάς, της Τζίνας Δαβιλά

 

 

 

 

 

Τζίνα Δαβιλά

 

 

Pane di capo 

Ανάληψη, Στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου 

delivery: 224100-3600 

 

 

 

 

Ο αετός καλείται να αποφασίσει για τη ζωή του, όταν σε ηλικία περίπου 40 χρόνων πρέπει:

Ή να ξύσει τόσο πολύ τα νύχια του για να βγουν καινούρια και να σπάσει το ράμφος του ώστε να ξαναδημιουργηθεί.

Ή να αδρανήσει και να πεθάνει.

Ξέρεις, ο αετός μεγαλώνοντας ο ίδιος μεγαλώνουν τα γαμψά του νύχια τόσο που δεν μπορεί να αρπάξει την τροφή του και το ράμφος του γίνεται τόσο γαμψό που δεν του επιτρέπει να τραφεί. Μπρος στο βέβαιο θάνατό του αν αποφασίσει να απομονωθεί σε μια βουνοκορφή και να ξεκινήσει την επώδυνη διαδικασία της σωματικής του αναγέννησης, που διαρκεί περίπου 50 μέρες, τότε κερδίζει άλλα τόσα χρόνια ζωής. Αρχικά γδέρνει τα νύχια του στο βράχο ώσπου να αποκολληθούν, μετά χτυπά με μανία το ράμφος του ώσπου να σπάσει και περιμένει να βγει το καινούργιο που θα του επιτρέψει να βγάλει ένα-ένα τα βαριά φτερά του ώστε να βγουν καινούργια και να ξαναπετάξει. Επώδυνη η διαδικασία της αναγέννησης, όπως επώδυνη είναι η διαδικασία της κάθε αναγέννησης, ψυχικής ή σωματικής.

 

Το Πάσχα είναι ένας διαφορετικός Γολγοθάς για τον καθένα μας, που σπάνια οδηγεί στην κάθαρση παρ’όλες τις νηστείες και τις σωματικές στερήσεις. Αξία έχει να καταφέρεις να ξαναπλαστείς. Να ξαναγεννηθείς. Και αυτό είναι το στοίχημα κάθε χρόνο. Να μην σε παίρνουν από κάτω όλοι οι μίζεροι, οι εγωπαθείς, οι αλαζόνες που έχεις συναντήσει. Που τους εμπιστεύτηκες συναισθήματα, αγάπες, χρόνο, χρήμα, μυστικά και απέδειξαν ότι είναι κινούμενα ανθρωπάκια που χασκογελούσαν πίσω από την πλάτη σου. Που δεν σεβάστηκαν το πολύτιμο της ώρας σου. Που δεν σε κατάλαβαν και σε έβαλαν στο σωρό με τη σαβούρα.
Μπρος σε τέτοιους Γολγοθάδες – γιατί αυτούς της ασθένειας και της απώλειας τους αφήνω εκτός – τραβάς την ανηφοριά που λέγεται ζωή, δεν γυρνάς πίσω παρά μόνο για να τους ζητήσεις συγγνώμη που τους άφησες να μπουν στη ζωή σου χωρίς να κατανοήσουν αυτό που είσαι. Δε σε λογάριασαν σωστά. Δε σε μέτρησαν σωστά.

 

Όλοι κάνουμε λάθη και είναι σημαντικό να τα βλέπουμε ξανά και ξανά.

Γι’ αυτό το Πάσχα έρχεται κάθε χρόνο. Γιατί η αναγέννηση του ανθρώπου δεν μπορεί να μοιάζει με κείνη του αετού. Αυτός είναι αρπακτικό από τη φύση του και όλα του δικαιολογούνται. Ο άνθρωπος είναι εν δυνάμει αρπακτικό. Αν σταθούμε τυχεροί και μαλακώσουμε γρήγορα πλάϊ στο σωστό σύντροφο ή τον άξιο γονέα, τόσο περισσότερο θα απολαύσουμε τη ζωή, μια και μοναδική με όλα τα δεδομένα. Γιατί κάθε ζωή είναι αλλιώτικη, δεν μοιάζει ούτε με την προηγούμενη, ούτε με την επόμενη, ούτε με την παράλληλη. Είναι μία. Και ελάχιστη πάντα.

 

Εν δυνάμει αρπακτικά, εν δυνάμει άνθρωποι. Ποτέ δε ζήλεψα τα αρπακτικά κάθε είδους. Αγαπάω από ψυχής, δίνομαι σε άξιους και ανάξιους πάλι με την καρδιά μου, κατανοώ βαθιά, πικραίνομαι ακόμα περισσότερο και δεν μετανιώνω, ούτε παίρνω πίσω τίποτα από αυτά που έχω πει κι έχω κάνει. «Λουλούδια» και «αγκάθια». Γιατί τα σκέφτομαι πολύ. Τα σπαθιά μου είναι ακονισμένα, αλλά στη θήκη τους. Βγαίνουν μόνο όταν χρειαστεί να αμυνθώ και αν με προκαλέσει κάποιος. Μα να … δεν ξέρει ο καθένας πότε μπορεί να προκαλέσει το όριο του άλλου. Και αυτό είναι λογικό, να μην ξέρεις το όριο εννοώ, όταν αρκείσαι στην επιφάνεια.

 

Όμως, αγαπάω τους αετούς. Γιατί οι περισσότεροι ακολουθούν το δύσκολο δρόμο της αναγέννησης. Και αγαπάω και τους ανθρώπους που αλλάζουν συνειδητά. Γιατί το ψεύτικο κρατά λίγο και εκθέτει συχνά.

 

Αετός και Γολγοθάς βαδίζουν δίπλα-δίπλα και αγγίζουν τη βουνοκορφή. Διαφορετική η διαδικασία, όμοιο το αποτέλεσμα.  Και οι δυο μαρτυρικοί και οι δυο αναγεννησιακοί. Αυτό είναι το Πάσχα. Και παραπίσω ένας άπιστος Θωμάς που θέλει να αγγίξει «επί των τύπων των ήλων». Και αυτός πέρασε από τον δικό του Γολγοθά, όπως όλοι οι αμφισβητίες. Και ο Ιούδας ανέβηκε το δικό του Γολγοθά. Εκείνο το φιλί θα ήταν βάσανο, όπως βάσανο είναι η φιλαργυρία. Αλλά εκείνος ο Γολγοθάς γέννησε τον Άγιο, που γέννησε την Αναγέννηση.

 

Γι’αυτό η ευκαιρία δίνεται κάθε χρόνο. Για την αναγέννηση. Ποιος είπε ότι είναι εύκολο; Με τόση φτήνια ολόγυρα, όμως, υπάρχει κάτι να αξίζει. Και το χειρότερο είναι ότι δεν χρειάζεσαι ούτε μια δραχμή, ούτε ένα σενς για να την κερδίσεις. 

 

Καλή Αναγέννηση!

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr