Δήμητρα Παπαναστασοπούλου
Επιστήμονας ή τσαρλατάνος, οι αλλοπρόσαλες και ακαταλαβίστικες «προφητείες» του απασχολούν εκατομμύρια ανθρώπους ακόμη και σήμερα, πέντε αιώνες αργότερα από το πέρασμά του στη γη.
Θα προσπαθήσω να σας τον γνωρίσω και να βγάλετε τα συμπεράσματά σας με γνώμονα τη λογική.
Πριν σας πω ο,τιδήποτε γι’ αυτόν, θα κάνω μια αναφορά στις «προφητείες» που αφορούν, κατά τους μελετητές του, το 2017 και την Ελλάδα μας…
Προβλέπονται και πλημμύρες και ξηρασία. Θα πέσουν κεραυνοί, λοιμοί (Τοσκάνη) και θα γίνουν συγκρούσεις (Ρεμς, Λονδίνο).
«Η αρρενωπή γυναίκα (Μέρκελ ή Λαγκάρντ) θα ασκήσει πίεση στον βορρά.
Θα δημιουργήσει δυσφορία σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Δύο αποτυχίες (αδυναμία επίλυσης οικονομικής κρίσης τόσο στην Ελλάδα, όσο και παγκόσμια) θα την θέσουν σε τέτοια έλλειψη ισορροπίας, ώστε ζωή και θάνατος θα ισχυροποιήσουν τους ανατολικούς ευρωπαίους(Ρώσοι)».
Κι αφού θα πεθάνουν μερικά εκατομμύρια, «ο κόσμος γίνεται μικρότερος, οι άνθρωποι θα ταξιδεύουν στα ουράνια και για πολύ καιρό οι χώρες θα ζήσουν εν ειρήνη.
Ένας χρόνος είναι φίλοι μου, ας κάνουμε υπομονή: όσοι επιζήσουν, θα… ζήσουν!
Ας δούμε τι λέει για τον έρμο τόπο μας στο 5ο βιβλίο του:
« Η Κόρη του Φωτός (Ελλάς) από τους φίλους της θα καταδικαστεί.
Ότι, τάχα, το σκότος στην Παλιά Γη(Ευρώπη) έχει φέρει.
Θα την βρίζουν και θα την χτυπούν, θα λένε ότι αυτή φταίει.
Αλλά σύντομα θα καταλάβουν το λάθος τους» ( όταν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες βρεθούν στην ίδια θέση).
«Στις Κυκλάδες, στην Πείρινθο και στην Λάρισα,
Στην Σπάρτη και ολόκληρη την Πελοπόννησο,
Ένας τρομερός λιμός, μια μάστιγα από ψεύτικη σκόνη,
Εννιά μήνες θα διαρκέσει δίνοντας μορφή σε όλα».
(Οι ερμηνευτές λένε ότι μια ψευδής πείνα, διάρκειας 9 μηνών, θα κάνει τους συμπολίτες μας περισσότερο ανθρώπινους και συμπονετικούς, καταφέρνοντας στο τέλος να μας ενώσει- ελπίζω να εννοείται εδώ και η αφύπνιση!)
Άφησα τελευταίο το καλύτερο τετράστιχο, αυτό που οι ερμηνευτές λένε ότι η Ελλάδα θα γίνει ξανά δυνατή, ικανή να εκμεταλλεύεται τον πλούτο της για τον εαυτό της. Μαζί μας, και όλοι οι καταπιεσμένοι, ως τώρα, λαοί.
«Οι καταπιεσμένοι αφέντες θα γίνουν.
Γιατί ο Θεός την σειρά αλλάζει.
Το φως της, τον κόσμο ξανά θα φέξει
Και τότε, όλοι τους θα θυμηθούν ποιά είναι Αυτή».
Ο Μισέλ ντε Νοστρεντάμ(1503-1566) γεννήθηκε στο Σαν Ρεμί της Προβηγκίας, στη νότια Γαλλία, ένας από τα δέκα παιδιά της οικογένειας. Η μεριά του πατέρα του ήταν αρχικά Εβραίοι, αλλά γύρω στα 1455 ασπάσθηκαν τον καθολικισμό.
Στα 15 του χρόνια, ο Μισέλ μπήκε στο πανεπιστήμιο της Αβινιόν για περαιτέρω σπουδές. Λόγω της πανώλης που έκανε την απαίσια εμφάνισή της ένα χρόνο μετά, αναγκάστηκε να φύγει. Επί οκτώ συναπτά έτη ταξίδευε στην γαλλική ύπαιθρο και μελετούσε τα βότανα και τη χρήση τους στις θεραπείες.
Το 1529 μπήκε στο πανεπιστήμιο του Μονπελιέ και σπούδασε ιατρική. Η χειρωνακτική εργασία που επιτελούσε προηγουμένως είχε αρνητικά αποτελέσματα και τον απέπεμψαν. Ο Μισέλ, απτόητος, συνέχισε να ασχολείται με τα βότανα και κατάφρε να γίνει γνωστός για την δημιουργία του «χαπιού από ρόδο», που προστάτευε από την πανώλη! (στην πραγματικότητα, η δυνατή του μυρωδιά –έπρεπε να πιπιλίζεις το χάπι για πολλή ώρα- έδιωχνε τους υπαίτιους της ασθένειας, τους ποντικούς)
Το 1531 παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά. Τρία χρόνια αργότερα έχασε σύζυγο και παιδιά από την βουβωνική πανώλη που θέριζε. Συνέχισε μόνος την περιπλάνησή του στη Γαλλία, ίσως και στην Ιταλία.
Παντρεύτηκε ξανά το 1547 την πλούσια χήρα Αν Πονσάρντ στο Σαλόν ντε Προβάνς, όπου εξακολουθεί να σώζεται η κατοικία του. Με την Άν απέκτησε τρεις γιούς και τρείς κόρες.
Ο αποκρυφισμός δεν άργησε να τον… επισκεφθεί. Το 1550, ακολουθώντας τον συρμό, έγραψε ένα αλμανάκ, βάζοντας για πρώτη φορά την υπογραφή «Νοστράδαμους», δηλαδή, την λατινική απόδοση του ονόματός του. Λόγω της μεγάλης επιτυχίας, συνέχισε να γράφει αλμανάκ και όλα τα επόμενα χρόνια μέχρι τον θάνατό του. Πηγές αναφέρουν ότι σε όλα αυτά τα αλμανάκ περιέχονται πάνω απο 6.338 προφητείες.
Πολύ σύντομα, λοιπόν, ευγενείς και επιφανείς προσωπικότητες άρχισαν να του ζητούν συμβουλές και ωροσκόπια.
Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς άρχισε να γράφει το βιβλίο με τα περίπου χίλια τετράστιχα, που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των προφητειών του, οι οποίες τον έκαναν διάσημο.
Αντιλαμβανόμενος τον φανατικό θρησκευτικό κοινό που υπήρχε γύρω του, επινόησε την αλληγορική γραφή, τα λογοπαίγνια και ένα πλήθος γλωσσών(αρχαία ελληνικά, ιταλικά, λατινικά και προβενσάλ).
Ο πρώτος τόμος του βιβλίου «οι προφητείες» εξεδόθη τελικά το 1555, ο δεύτερος το 1557 και ο τρίτος το 1558 και έγιναν δεκτά με ποικίλες αντιδράσεις. Κάποιοι έλεγαν ότι ο Νοστράδαμος υπηρετούσε τον Σατανά, ότι ήταν απατεώνας, τρελός, ενώ κάποιοι άλλοι (ελίτ της εποχής) θεωρούσαν τα τετράστιχα θεόπνευστα, άρα και αληθινά.
Η Αικατερίνη των Μεδίκων ήταν από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του και τον διόρισε Σύμβουλο και επίσημο βασιλικό γιατρό.
Υπέφερε από ουρική αθρίτιδα που εξελίχθηκε σε άσχημο οίδημα(ποδάγρα) και τον δυσκόλευε στις μετακινήσεις του. Ήταν και ο λόγος του θανάτου του.
Δύο χρόνια μετά τον θάνατό του εξεδόθησαν τα Άπαντα των προφητειών- αυτό που σώζεται ως τις μέρες μας.
Μελέτες δείχνουν ότι ένα μεγάλο τμήμα των «προφητειών» του Νοστράδαμου είναι παράφραση διαφόρων αρχαίων εσχατολογικών προφητειών, βασισμένες κυριότατα στην Βίβλο, ανακατεμένες με ιστορικά γεγονότα και οιωνούς, τα οποία προέβαλε εντέχνως στο μέλλον-χωρίς ημερομηνίες…
Δεν δίστασε να αντιγράψει στα γαλλικά το Βιβλίο των Θαυμάτων του 1522, που ήταν γραμμένο στα λατινικά και να το ιδιοποιηθεί, ενώ άντλησε πληθώρα πληροφοριών από τον Μιχαήλ Ψελλό (για τους δαίμονες) και τον Ιάμβλιχο (για την μαγεία των Ασσυρίων και των Χαλδαίων), κάτι που διαπιστώθηκε μόλις τον 17ο αιώνα…
Τα περισσότερα τετράστιχα αφορούν καταστροφές, λιμούς, σεισμούς, πλημμύρες, πολέμους και δολοφονίες και τα περισσότερα είναι γραμμένα με τρόπο που να επιδέχονται πολλές ερμηνείες.
Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια ιδιαίτερα ακριβή:
«Στο έτος 1727 ο βασιλιάς της Περσίας θα νικηθεί από αυτούς από την Αίγυπτο»
(εκείνη τη χρονιά οι Οθωμανοί- κύριοι της Αιγύπτου τότε- νίκησαν τους Πέρσες).
Τσαρλατάνος ή όχι, ο Μισέλ ντε Νοστρεντάμ ήταν ένας πανέξυπνος άνδρας, αφού ολόκληρη η υφήλιος σε τακτά ή και άτακτα χρονικά διαστήματα, ρίχνει το βλέμμα της στα τετράστιχά του, πολλές φορές αφού έχουν συμβεί κάποια σημαντικά γεγονότα, για να εξηγήσει ένα δυσερμήνευτο τετράστιχο, ένα ήξεις αφίξεις του δικού μας μαντείου των Δελφών.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr