Γνωρίζει την τέχνη του τσαγκάρη.
Ζει περισσότερο από είκοσι χρόνια στην Ελλάδα.
Έχει αλβανική καταγωγή.
Έμαθε από τα 14 του την τέχνη των υποδημάτων και για πολλά χρόνια έφτιαχνε από το μηδέν παπούτσια. Κατά παραγγελία.
Δερμάτινα πάντα γιατί αυτά αξίζουν στα πόδια μας.
Αυτό ισχυρίζεται ο ίδιος ως παλιός υποδηματοποιός και ποιος τον αμφισβητεί;
Μπορούσε και μπορεί να δημιουργήσει υπόδημα, παιδικό, γυναικείο, ανδρικό, σε οποιοδήποτε σχέδιο με χρόνο παράδοσης τουλάχιστον 15 ημέρες.
Ο Νίκος Νάζαρης διατηρεί τσαγκαράδικο στην οδό Κανακάρη 128, στην Πάτρα με επιγραφή “Τσαγκάρικο ο Νίκος”, είναι ευγενέστατος, γρήγορος, χαμογελαστός, ζυμωμένος στην πιάτσα, είναι επιστήμονας στη δουλειά του.
Αθόρυβος, με ό,τι χρειάζεται για ένα επαρκές και σοβαρό τσαγκαράδικο, επιδιορθώνει παπούτσια κάθε είδους, τα βάφει, τα γυαλίζει, τα ράβει, τα κολλά.
Τα αντιμετωπίζει με σεβασμό και υπευθυνότητα. Αν δεν έχει το καλύτερο αποτέλεσμα, δεν τα αφήνει στον πάγκο του.
Τακτικός, έχει πλήθος χάρτινων τσαντών για την παραλαβή των υποδημάτων από τους πελάτες, όποια τσάντα του δώσουν την διπλώνει με απόλυτη ακρίβεια, προτού την αποθηκεύσει, σαν να βγαίνει από το εργοστάσιο.
Διαθέτει υπομονή και είναι συμβιβασμένος με την κρίση, που πια δεν του επιτρέπει να δημιουργεί υποδήματα, αλλά απλώς να τα επιδιορθώνει.
Είναι παντρεμένος, έχει τρία παιδιά και η επιθυμία του είναι να μην εγκαταλείψουν την τέχνη οι γιοί του: “Τα νέα παιδιά θέλουν γρήγορο και εύκολο χρήμα.
Μακάρι ένας από τους γιούς μου να συνεχίσει την δουλειά μου”.
Τον παρακολούθησα για μια ώρα πώς εργαζόταν, πώς με εργαλεία της δουλειάς, αλλά και απλά στοιχεία, όπως ένας αναπτήρας και ένα ψαλιδάκι ακριβείας, μπορούσε να μεταμορφώσει ένα ζευγάρι παπούτσια.
Θαύμασα την δεξιοτεχνία του και την αγάπη του για την τέχνη του. Αυτήν που κινδυνεύει να χαθεί. Για σκέψου…
Και θυμήθηκα τον πατέρα μου: “Θα προσέχεις πάντα τα παπούτσια σου. Είναι το μισό σου ντύσιμο”.
Ακολουθεί έκθεση εικόνων.
