Με αφορμή την εκλογή αρχηγού στη ΝΔ πολλά στελέχη της δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί τους λόγους για τους οποίους επί 3 χρόνια το κόμμα δεν μπορεί να περάσει το 30%. Αυταπατώνται δε αν νομίζουν ότι η βάση της είναι περί το 28% και όχι χαμηλότερα. Περιμένουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεφουσκώσει όταν η χώρα ”καταρρεύσει” πλήρως. Και αναρωτιέμαι: Με τόσα που προξένησε στο 7μηνο της διακυβέρνησης του ο Τσίπρας, γιατί ξανακέρδισε τις εκλογές; Πώς είναι δυνατόν με τόσα ψέματα και τέτοιους χειρισμούς του Τσίπρα (νέο πανάκριβο μνημόνιο, τράπεζες να υπολειτουργούν με capital controls, ανεργία να εκτινάσσεται) να μην κερδίζει την πρωτιά η ΝΔ;
Η ελληνική κοινωνία δεν είναι σαν την αγγλική, την γερμανική ή την γαλλική όπου υπάρχουν επί χρόνια οι παραδοσιακοί σχηματισμοί Δεξιάς-Αριστεράς. Αντιθέτως, τόσο ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία όσο και ο Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία, δεν ανέλαβαν την ηγεσία κάποιου από τα παραδοσιακά κόμματα στις χώρες τους. Τόλμησαν και ίδρυσαν δικά τους σχήματα( Forza Italia και AKP αντίστοιχα) και μακροημέρευσαν στην πολιτική σκηνή των χωρών τους για πάνω από 15 χρόνια.
Στην Ελλάδα,μπορεί ο Τσίπρας να λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται από μακριά, στην ουσία όμως αυτός ”ίδρυσε” τον ΣΥΡΙΖΑ. Επί των ημερών του εκτινάχθηκε από το 4% στο 36%, εκμεταλλευόμενος φυσικά την λαϊκή οργή και την απόγνωση από τα καταστροφικά μνημόνια των τελευταίων ετών.
Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πλέον ελπίδες ανάκαμψης όσο και αν προσπαθεί να προσθέσει νέες ονομασίες στην ταυτότητα του( Ελιά-Δημοκρατική Συμπαράταξη). Σαφώς η ΝΔ δεν έχει την ίδια καθοδική πορεία με το ΠΑΣΟΚ αλλά απέχει πολύ από ανοδική δυναμική, από τροχιά επανεκκίνησης. Και όποιος δεν βλέπει ότι το κόμμα είναι ένα ” φθαρμένο προϊόν” ουσιαστικά εθελοτυφλεί.
Ο νέος αρχηγός της ΝΔ δεν θα έχει πολλές πιθανότητες να αναλάβει την εξουσία, εάν δεν σβήσει από το συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων την παλιά ΝΔ, της δημογεροντίας και της οικογενειοκρατίας, της βαθιάς συντηρητικής νοοτροπίας καθώς και εκείνους που παρέλασαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα τα τελευταία 3 χρόνια υπερασπιζόμενοι τις μνημονιακές πολιτικές. Και αυτή η αλλαγή δεν απαιτεί μια απλή ρητορική επανίδρυσης, ούτε μια απλή ανανέωση προσώπων( με τους ηλικιακά νεότερους να βγαίνουν στο προσκήνιο) Και φυσικά δεν χρειάζεται απλά έναν αντι-Τσίπρα. Πρέπει να αλλάξει όνομα, να αλλάξει ριζικά τις δομές της και φυσικά να φέρει στο προσκήνιο εντελώς άφθαρτα πρόσωπα, ανθρώπους από την κοινωνία που δεν κατείχαν θέσεις εξουσίας και έδρες στην Βουλή τα τελευταία χρόνια.
Από τους τρείς υποψηφίους για την αρχηγία του κόμματος, μόνο ο Απόστολος Τζιτζικώστας πιστεύω ότι μπορεί να κάνει αυτά που περιέγραψα και να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, καθώς τόλμησε να κινηθεί εκτός κομματικής γραμμής και νίκησε στις περιφερειακές εκλογές πέρυσι κόντρα στον κομματικό υποψήφιο της ΝΔ στη Β. Ελλάδα, με το εντυπωσιακό 71%. Τόλμησε δηλαδή να κινηθεί εκτός κομματικών ορίων και η κοινωνία της Β. Ελλάδος τον αποδέχθηκε και προφανώς κέρδισε ψήφους και εκτός της κεντροδεξιάς. Κάτι που αν δεν κάνει πανελλαδικά η ΝΔ σύντομα, δεν θα ανέλθει στην εξουσία όποιες και αν είναι οι πολιτικές εξελίξεις. Πέρασε ανεπιστρεπτί πλέον η εποχή της στρατηγικής του ”ώριμου φρούτου”…