Είναι από κείνες τις μέρες που θα ήθελες απλά να φύγουν. Να μην υπάρχουν. Που τις διαγράφει, τις ξεχνάς, την επόμενη με το που έχει παρέλθει η εμπειρία και η πρόωρη γνώση. Είναι από κείνες τις μέρες που έχεις νεύρα. Όχι, απροσδιόριστα. Όλα έχουν την αιτία τους. Το θέμα είναι εσύ κατά πόσο μπορείς να διαχειριστείς καταστάσεις και γεγονότα. Πολλές φορές σε ξεπερνούν. Πολλές φορές δεν έχεις τη διάθεση ή το ψυχικό σθένος να επωμιστείς όλο αυτό το βάρος (έτσι το νιώθεις). Πολλές φορές θέλεις απλά να παραδόσεις και να παραδοθείς.
Είναι από κείνες τις μέρες τις καταστροφικές. Που και η παραμικρή κουβέντα μπορεί να σε εξωθήσει στα άκρα. Είναι από κείνες τις μέρες που δεν μπορείς να ελέγξεις ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό. Όσο κι αν προσπαθείς να ισορροπήσεις μεταξύ της λογικής και του συναισθήματος, υπάρχει κάτι που είναι πιο μπροστά, με βέβαια και πιο σίγουρα βήματα. Όσο κι αν η αυτοπεποίθηση σου είναι στα ύψη, υπάρχει κάτι πιο σίγουρο από εσένα να ταράξει κάθε ισορροπία σου.
Είναι από κείνες τις μέρες που απλά θέλεις να κρυφτείς. Να τα διαλύσεις όλα και να διαλυθείς. Να μην υπολογίσεις τίποτα. Είναι από κείνες τις μέρες που θα ήθελες να είσαι σπίτι, σε σκοτεινό δωμάτιο και απλά να κοιμάσαι. Να μην σκέφτεσαι. Να μην υπάρχεις.
Κι όμως, εκείνη ακριβώς τη μέρα δεν έχεις κανένα περιθώριο. Μα κανένα όμως… Ξυπνάς και πηγαίνεις στη δουλειά σου. Με λιγότερη ηρεμία και αυτοσυγκράτηση σε σχέση με άλλες φορές. Πιέζεις τον εαυτό σου να είναι όπως απαιτείται και όπως επιβάλλεται. Κάθε άλλο πρόσωπο στη συμπεριφορά σου, θα χαλάσει την εικόνα- και δεν σου επιτρέπεται όσο άνθρωπος ευάλωτος κι αν είσαι. Και να, που η εικόνα χαλάει. Και να που ξεφεύγεις, χάνεις τον έλεγχο… Αλλά τελικά στο τέλος μαζεύεις. Και συνεχίζεις… συνεχίζεις και τελικά η μέρα φτάνει στο τέλος της.
Είναι από κείνες τις μέρες που αναπολείς κάτι άλλο. Αυτό το άλλο θα έρθει. Απλά σήμερα θα βιώσεις και αυτήν την εμπειρία. Μπορεί να μην σου αρέσει. Μπορεί να μην είναι το καλύτερο σου. Όλες οι μέρες δεν είναι το ίδιο. Θα μάθεις να τις διαχειρίζεσαι και τότε με μαθηματική ακρίβεια θα υπάρξουν οι επόμενες. Δεν είναι συμβιβασμός. Είναι η εναλλαγή, και αυτή δεν μπορείς να την ελέγξεις.
Κι όμως μέχρι να τελειώσει η μέρα…. κάτι θα αλλάξει. Όχι, επειδή απεγνωσμένα το ζητάς. Σαν από μηχανής θεός θα έρθει και πραγματικά θα σε κάνει να ξεχάσεις τη μαυρίλα, το φόρτο και τη συναισθηματική κόπωση που σου έχει φέρει όλη η προηγούμενη ημέρα. Αλλά ακόμα και να μην συμβεί, να ξέρεις ότι αύριο ξημερώνει μία άλλη μέρα. Και σκέψου… δεν ξέρεις τι θα φέρει.
