Το όνομα του Μεγάρου είναι σε όλους γνωστό, όπως και η χρήση του ως γραφείο του εκάστοτε Πρωθυπουργού της πατρίδας μας, από το 1982 και μετά. Δεν ξέρω,όμως, πόσοι γνωρίζουν την ιστορία και την προέλευση της ονομασίας του.
Το ωραίο κτήριο θεμελιώθηκε το 1912 στην οδό Ηρώδου Αττικού 19, για λογαριασμό του Χιώτη εφοπλιστή Αλέξανδρου Μιχαληνού, σε σημείο που προηγουμένως υπήρχε ένας από τους βασιλικούς κήπους.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, η χήρα του Μεταλληνού, η Ειρήνη, έχοντας ήδη παντρευτεί τον Δημήτριο Μάξιμο, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Μεταλληνού, πούλησε το σπίτι στον Λεωνίδα Εμπειρίκο( επίσης εφοπλιστή και πατέρα του ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου), για να το ξαναγοράσει το 1921- ακόμη ημιτελές. Εικάζεται ότι η αγοραπωλησία ήταν μάλλον εικονική και ότι έγινε εξ αιτίας κληρονομικών προβλημάτων της Ειρήνης Μεταλληνού-Μαξίμου. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1924 και η οικογένεια Μαξίμου εγκαταστάθηκε σ’ αυτό το 1927. Τα σχέδια ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Αναστάσιος Χέλμης, που διατήρησε τα πρότυπα της γερμανικής αστικής κατοικίας των αρχών του 1900 και τις κλίμακες του Μεσοπολέμου, ενώ κίονες ιωνικού ρυθμού λαμπρύνουν την εντυπωσιακή είσοδο.
Οι γείτονες, λένε, δεν επέτρεψαν την επέκταση του κτηρίου καθ΄ύψος, περιορίζοντάς το σε ημιυπόγειο και υπερυψωμένο ισόγειο. Τίποτε, όμως, δεν σταμάτησε τον Μάξιμο που έφερε από την Ευρώπη πολλά και πολυτελή διακοσμητικά στοιχεία, όπως η μετόπη του τζακιού από κατεδαφισμένο καθεδρικό ναό της Ιταλίας.
Στην κατοχή χρησιμοποιήθηκε σαν κατοικία από τον Γερμανό Ναύαρχο του Στόλου του Αιγαίου, ενώ μετά τον πόλεμο κατοικήθηκε από τον Αμερικανό Πρέσβη.
Το 1952 το Ελληνικό Δημόσιο αγόρασε το μέγαρο από τον Δημήτριο Μάξιμο στην τιμή των πεντέμισι δισεκατομμυρίων δραχμών( η κυβερνητική επιτροπή το είχε εκτιμήσει στα έντεκα δισεκατομμύρια). Ο ιδιοκτήτης χάρισε και την επίπλωση και τους πίνακες που υπήρχαν εκεί. Η τότε κυβέρνηση, για να τιμήσει την προσφορά του, δήλωσε μέσω του προέδρου της ότι το κτήριο θα διατηρήσει το αρχικό του όνομα, δηλαδή, Μέγαρο Μαξίμου.Σκοπός της αγοράς ήταν να χρησιμέψει σαν κατάλυμα ξένων ηγετών. Ο πρώτος ηγέτης που φιλοξενήθηκε ήταν ο Τούρκος Πρόεδρος Τζελάρ Μπαγιάρ.
Την περίοδο της χούντας (1967-1974), στο μέγαρο έμενε ο, διορισμένος από τον Παπαδόπουλο, Αντιβασιλέας Γεώργιος Ζωιτάκης με την σύζυγό του Παγώνα. Τότε προστέθηκε ο πρώτος όροφος για να χρησιμέψει σαν κρεβατοκάμαρα του ζεύγους. Η Παγώνα, που καταγόταν από χωριό, δυσανασχετούσε με την τόσο κεντρική τοποθεσία του και έμεινε χαρακτηριστική η φράση της « Τί τα θέλαμε τα μέγαρα; Δεν επιτρέπεται ούτε κοτέτσι να φτιάξεις».
Το 1980 προστέθηκε μια τριώροφη πτέρυγα στην αυλή του και το 1982 παραχωρήθηκε στο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως και κατόπιν απόφασης Κουτσόγιωργα, έγινε γραφείο του εκάστοτε Πρωθυπουργού. Ο πρώτος, επομένως, Πρωθυπουργός που το χρησιμοποίησε ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.
