Θέλω να πάω σ ένα καφενείο. Να βρω σοφούς ανθρώπους, γέρους, ρυτιδιασμένους από τις εμπειρίες με μισό κλειστά μάτια και αργόσυρτη μιλιά. Να παραγγείλουμε έναν βαρύ γλυκό και μέσα σε πέντε ρουφηξιές να μου πουν τα μελλούμενα.
Μα μεγάλωσα.
Και μαζί μου μεγάλωσαν και έφυγαν και οι σοφοί.
Και την θέση τους στην καρέκλα του καφενείου μου την πήραν οι ” Αυτοί”.
Αυτοί που δεν υπερασπίστηκαν την παιδεία.
Αυτοί που υπηρέτησαν το χρήμα.
Αυτοί που δημιούργησαν τις συνθήκες.
Αυτοί που συμβιβάστηκαν.
Αυτοί που δεν ονειρεύτηκαν.
Αυτοί που δεν διεκδίκησαν.
Αυτοί που παραιτήθηκαν από την εξέλιξη για τον συμφέρον τους.
Αυτοί που βίασαν τις έννοιες.
Αυτοί που μας μεγάλωσαν.
Και τώρα που το σκεφτούμε.
Μεγάλωσα.
Μπορώ να πω όχι!
* Η Μαρία Κομνηνακίδου είναι αναγνώστρια της Πόρτας