2 ῞Οταν οὖν ποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ρύμαις, ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. 3 σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου (Ματθαίου 6, 2-3)
ΚΑΙ…
πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται
(Λουκ.18,10-14).
Πάνε οι γιορτές, καλοφάγαμε (όσοι καλοφάγαμε), καλοήπιαμε (όσοι καλοήπιαμε), αλληλοασπαστήκαμε χιαστί και αλληλοευχηθήκαμε. Καλά αυτά, μας χρειάζεται να ξεδίνουμε όποτε μας δίνεται η ευκαιρία.
Τώρα όμως, πίσω στην γαλέρα να τραβάμε κουπί και η ευκαιρία για μένα να γκρινιάξω. Τις γιορτινές μέρες γέμισαν τα ΜΜΕ με ειδήσεις και εικόνες εκδηλώσεων φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης. Μέλη κομματικών οργανώσεων, εταιρειών, σωματείων και επιχειρήσεων να ποζάρουν κορδωμένοι μπροστά σε σωρούς τροφίμων και άλλων δώρων… “Η Τοπική Οργάνωση του κόμματος Ταδε, επισκέφτηκε… και διένειμε…”. Και νά οι φωτό και τα χαμόγελα, και να η υστερόβουλη ελπίδα πως η αγαθοεργία θα εξαργυρωθεί σε κουκιά όταν έρθει η ώρα η καλή.
Και, τώρα που πήρα φόρα, είναι και το άλλο. Αναρωτιέμαι γιατί άραγε θεωρείται κάπως σαν υποχρέωση η προβολή απο τα ΜΜΕ των ευχών διαφόρων πολιτικών, πολιτευόμενων, πολιτικάντηδων, επίδοξων υποψήφιων πάσης φύσεως και βαθμίδας – και μάλιστα σε περίοπτη θέση και επαναλαμβανόμενα. Ευχές τετριμμένες, ανούσιες, επαναλαμβανόμενες οι ίδιες και οι ίδιες χρόνια και χρόνια τώρα, σαν νά ‘χει κολλήσει η βελόνα. Δεν λέω, κάθε ευχή είναι ευπρόσδεκτη και προσωπικά τους ευχαριστώ πολύ που μας (με) σκεφτήκανε. Αναρωτιέμαι όμως αν οι ευχές αυτές έχουν μεγαλύτερη αξία από τις ευχές της γειτόνισσάς μου, εδώ στο χωριό. Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω.
Ευχές σε όλους για μια καλή χρονιά.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Η εικόνα είναι άγνωστου σε μένα δημιουργού.