iporta.gr

Λόγο στο λόγο, στα χέρια πιαστήκαμε, του Δημήτρη Κατσούλα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δημήτρης Κατσούλας

 

 

Σε προηγούμενο σημείωμά μου στην Πόρτα, έγραφα ότι χρειαζόμαστε μια κρατική, αντικειμενική, πλουραλιστική και σοβαρή τηλεόραση, στα πρότυπα των CNN, BBC, ZDF και πολλών άλλων, όπου δεν λειτουργούν ως προπαγανδιστικά μέσα της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά επιτελούν το έργο τους με αμεροληψία και καθαρότητα.

Αυτό πρέπει να γίνει τώρα, με γερά θεμέλια στην πληροφόρηση και όχι με συνδικαλιστικά τερτίπια τύπου Καλφαγιάννη και άλλων, που χώνουν τη μούρη τους στο υπό διαμόρφωση νομοσχέδιο για τον νέο φορέα και απαιτούν μάλιστα και τροποποιήσεις υπέρ των εργαζομένων ” τους”.

Εάν αποτύχει η συγκυβέρνηση, και αντί της κρατικής δημόσιας τηλεόρασης προκύψει μια γιαλαντζί τοιαύτη, τότε σίγουρα θα εισπράξει και τον ανάλογο ”μισθό της”.

 

Και τώρα στο κυρίως θέμα. Όσοι εμπιστεύτηκαν ή συνεχίζουν να εμπιστεύονται την ενημέρωσή τους στα τηλεοπτικά δελτία των ΜΜΕ ή στις πουλημένες αστικές φυλλάδες των εκάστοτε εργολάβων της ενημέρωσης, έχουν σχηματίσει την εντύπωση ότι για τα κακά αυτού του τόπου φταίνε τρία πράγματα: ο ξεχαρβαλωμένος δημόσιος τομέας, οι υπερβολικές αμοιβές κάποιων βολεμένων και η φοροδιαφυγή των αυτοαπασχολούμενων(εμπόρων και ελεύθερων επαγγελματιών).

Η αλήθεια φυσικά, βρίσκεται πολύ μακριά από το σημείο όπου θέλουν να εστιάσουν κάποιοι κύριοι μεγαλοδημοσιογράφοι και αναλυτές και οπωσδήποτε πολύ μακρύτερα από την πρόσφατη γελοία κουβέντα για ιδιώτες καταδότες ή τουρίστες που θα καλωδιώνονται και θα μετατρέπονται σε φορομπάτσους.

 

Οι παρά πάνω πρακτικές που πέρασαν κατά κόρον από το γυαλί της τηλεόρασης-αλλά και το εύστοχο άρθρο της συναδέλφου Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά στο iporta.gr με τίτλο ”με μια δεκάρα κάλπικη χίλιους ρουφιάνους πιάνεις”, όπου έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου στους επινοήσαντες αυτή την πρακτική-άλλο στόχο είχαν: να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και να στραφεί η μια ομάδα εργαζομένων εναντίον της άλλης, όλες βέβαια θύματα του τεράστιου κεφαλαίου και πλούτου.

Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Ανακοινώθηκαν τα περίφημα ”τροφεία” της ΔΕΗ. Έγινε χαμός, σκόνη, αντάρα, όλα τα μέσα πήραν φωτιά, οι απλοί συνταξιούχοι, οι μισθωτοί να βρίζουν και να σιχτιρίζουν τους υπαλλήλους της ΔΕΗ. ”Να γιατί πληρώνουμε ακριβό το ρεύμα,6 ευρώ σε κάθε υπάλληλο, εμείς είμαστε κορόιδα;”

Έψαξα λοιπόν το θέμα και το έμαθα. Τα 6 ευρώ τη μέρα, δεν αφορούν όλους τους εργαζόμενους της ΔΕΗ-ούτε παραθυράκια υπάρχουν στο νόμο ούτως ώστε να το επωφεληθούν και άλλοι-αφορούν μόνο αυτούς που δουλεύουν στα λιγνιτωρυχεία. Γνωρίζετε φαντάζομαι, τι σημαίνει να δουλεύεις σε λιγνιτωρυχείο.

Ο ”κοινωνικός αυτοματισμός” λοιπόν, σε όλο του το μεγαλείο!