Όλα φάνταζαν περίεργα νωρίς το πρωί εκείνης της Κυριακής.
Ίσως ο έντονος καβγάς το προηγούμενο βράδυ που προδίκαζε χωρισμό, …ίσως ο αναπάντεχα μουντός καιρός-συνηθισμένος βέβαια για τα πρωινά της Θεσσαλονίκης-…αλλά…”αφού τα δελτία έδιναν ηλιοφάνεια;”…
…που έκανε την αυγή χλωμή…τι συμπτώσεις πλάθει ανεξέλεγκτος ο νους…αυτός Ηρακλής αυτή Αυγή
…”Αυγουλίνι μου” την φώναζε χαϊδευτικά τόσα χρόνια…”και τώρα”…
…ίσως έδειχνε λάθος ο φωτεινός πίνακας… “ΓΡΑΜΜΗ Νο 5 ΝΕΑ ΚΡΗΝΗ-ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 15 ΛΕΠΤΆ” και το λεωφορείο ήρθε αμέσως…
…αποκοιμήθηκε βυθισμένος σε σκέψεις και ξύπνησε στο τέρμα, όταν σταμάτησε το λεωφορείο από το ”φφφσσστ” που έκαναν οι πόρτες του…
…”περίεργο, τόση διαδρομή, τόσες στάσεις και δεν σταμάτησε σε καμιά;”…”δεν ανέβηκε κανείς;”…
…ακόμη και η Πλατεία Ελευθερίας ήταν έρημη…βγήκε στην παραλία και άρχισε το ”έντονο βάδην”, όπως του είχε συστήσει ο καρδιολόγος…
…και τα ορθάδικα της Αριστοτέλους άδεια από ξενύχτες…”άδεια τα ορθάδικα;”…ΝΑΙ,ΑΔΕΙΑ ΤΑ ΟΡΘΑΔΙΚΑ…
…και αυτή η πισώπλατη μαχαιριά από συνάδελφο στη δουλειά…δεν το περίμενε…έπρεπε να το περιμένει…ο θάνατός σου η ζωή μου…
…μπροστά στην παλιά Λέσχη Θεσσαλονίκης, σκόνταψε παίρνοντας μια-φαρδύς πλατύς-βουτιά… ”αϊ σιχτίρ στο ισιάδι;”…”ΣΚΟΝΤΑΨΑ ΣΤΟ ΙΣΙΑΔΙ;”…
…προσπερνώντας το Βασιλικό Θέατρο, τον ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΤΡΟ και τον Καραμανλή, συνέχισε να περπατά στην άκρη στο ξύλινο ρείθρο…
…”σκουπίδια στη θάλασσα;”…”γιατί δεν έχει σκουπίδια η θάλασσα;”…”θα φύσηξε Βαρδάρης και καθάρισε,τα πήγε στη Περαία”…”μα αφού δεν φύσηξε Βαρδάρης να ”καθαρίσει”…”και η μουντάδα;”…
…μετά το MACEDONIA PALACE,περπατώντας πάντα γρήγορα και στη άκρη του ξύλινου ρείθρου, ψαράς… που μάζευε το καλάμι του…κοντοστέκεται…
…”χα,χα λυθρίνι”…”χμ,λυθρίνι;”…”καλά,γιαλώνουν τα λυθρίνια;”…”αφού δεν γιαλώνουν τα λυθρίνια”…”ΔΕΝ ΓΙΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΛΥΘΡΙΝΙΑ”…
με την άκρη του ματιού ”πιάνει” τις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου……τις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου…και ένα κενό…”τι λείπει;”…
…στρίβει το κεφάλι…”λείπει ο Λευκός Πύργος;”…”βρε,αυτή η μουντάδα της Θεσσαλονίκης”…”από MACEDONIA PALACE,να μη φαίνεται ο Λευκός Πύργος”…
…”μα αφού φαίνεται το λιμάνι, πώς γίνεται να μη βλέπω τον Λευκό Πύργο;”…σκουπίδια…Βαρδάρης…καθάρισε…μουντάδα…;.
”λείπει ο Λευκός Πύργος;”…”ΛΕΙΠΕΙ Ο ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ”…”ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ;”…
…εκεί,άρχισε πλέον να τρέχει αλαφιασμένος προς το Μέγαρο Μουσικής…στον Ναυτικό Όμιλο,μέσα από τα θεματικά πάρκα,στις λίμνες με τα νούφαρα…
δεν έβλεπε πλέον τίποτε μπροστά του…”να φύγω…”να φύγω”…
…κάνει αριστερά προς τη παραλιακή λεωφόρο…”ένα ταξί”…”τα χάπια μου”…περνάει μέσα από θάμνο σκίζοντας το πανταλόνι του…δεν το κατάλαβε…
”να φύγω”…”ένα ταξί”…”ποια χάπια;”…”ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΩ ΧΑΠΙΑ”…
…πριν σωριαστεί εξουθενωμένος στο πεζοδρόμιο…”ένα ταξί”…πιάνεται από δέντρο…”ταξίιι”…”τα χά…”…”να φύγω”…”ταξίιιιιιιι”…
…”τακσι”…”ΤΑΚΣΙΙΙΗΗΗΥΥΥ”…”ΜΠΛΔΟΥ, ΜΠΛΟΥΔΟΥ, ΜΠΛΔΟΥΑ”…
Υ.Γ. Κάθε άλλο παρά για υστερίες,νευράκια και παραισθήσεις προσφέρεται η Παραλία της Θεσσαλονίκης.Το ακριβώς αντίθετο.
Έκαναν εξαιρετική δουλειά οι σχεδιαστές αρχιτέκτονες.
Επισκεφθείτε την. Όλες τις εποχές.Όλες τις ώρες του 24ώρου, αφήνοντας πίσω σας όλες τις νίλες.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author .
iPorta.gr