“!El pueblo unido jamás será vencido!”
“Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος!”
Να το αφήσω έτσι;
Να κονομήσω μερικές δεκάδες λάικς, έτσι για “καλή εβδομάδα”;
Αμ δε.
Αφού με τρώει… Το τι με τρώει ας μην το γράψω.
Αυτό το σύνθημα το είχα φωνάξει κι εγώ.
Μόλις πρόσφατα όμως κάθισα και το ξανασκέφτηκα. Το ξανασκέφτηκα και όρθιος. Και συνειδητοποίησα ότι ήταν και είναι ένα σφαλερό σύνθημα, ένα ύπουλο κατασκεύασμα των πάσης φύσεως εχθρών των λαών.
Γιατί οι εχθροί των λαών, που αλλάζουν συνέχεια μούρη και όπλα, ξέρουν ότι όλο και κάποιος Άκης θα βρεθεί να βροντοφωνάξει αυτό το ίδιο σύνθημα λίγο πριν ξεκόψει απ’ το κοπάδι του λαού για να πάει προς τη μεριά του τσοπάνη ή του λύκου και να κάνει πράξη το άλλο σύνθημα (το πραγματικά λαϊκό):
“Στον αγώνα ενωμένοι και στη μάσα χωριστά”.
Ξέρουν οι ηγεμόνες του πλανήτη ότι όσο δύσκολο είναι για έναν πλούσιο να κερδίσει τη βασιλεία των ουρανών, άλλο τόσο δύσκολο είναι για τον “λαό” (όχι τους πολίτες) να είναι ενωμένος απέναντι σε έναν εχθρό που μπορεί να φοράει ένα σωρό ελκυστικές, δελεαστικές όσο και διχαστικές, μουτσούνες.
Μουτσούνα φιλολαϊκή, μουτσούνα θρησκευτικού φανατισμού, μουτσούνα υπέρτατης και μοναδικής αλήθειας, μουτσούνα κολακείας των πιο ταπεινών ορμέμφυτων, μουτσούνα πατριδοκαπηλείας και ένα σωρό άλλες.
Βολεύει τους ηγεμόνες της απανθρωπιάς η οχλοποίηση των “μαζών”. Τους είναι πιο εύκολο έτσι να τους λιώσουν κάτω από τη “σιδερένια φτέρνα” τους.
Δεν θα το ξαναφωνάξω επομένως αυτό το σύνθημα. Το θεωρώ υποκριτικό και υποβολιμιαίο. Προτιμώ να στηρίζω με κάθε τρόπο ό,τι στηρίζει τη Δημοκρατία και τη διαφορετικότητα, να στηρίζω το δικαίωμα στον στοχασμό και στην ποικιλία της σκέψης με διάλογο, επιχειρήματα, ανεκτικότητα και απουσία μισαλλοδοξίας.
Κι ας μην είμαστε ό λ ο ι ενωμένοι. Δεν χάθηκε ο κόσμος…
Στο κάτω κάτω, καλοκαίρι είναι, σέρνεται και απλυσιά.
Αυτά, και καλή εβδομάδα.
Γιατί κάθε μέρα είναι η πρώτη μέρα κάποιων εφτά ημερών.
28 Ιουλίου 2014
