“Κοράκου χρώμα τα μαλλιά κι ασπρίσανε…” που λέει το τραγούδι. Πέρασαν κιόλας 43 χρόνια απο την Τούρκικη εισβολή στην Κύπρο και 40 χρόνια διαπραγματεύσεων, απο την εποχή του Τάσσου Παπαδόπουλου και του Ραούφ Ντενκτάς, με Ελλάδα και Τουρκία πάντα φανερά στο παρασκήνιο. Γύροι και κύκλοι συνομιλιών αμέτρητοι, με διαφορετικά ή τα ίδια πρόσωπα, με διαφορετικούς Γ.Γ. του ΟΗΕ.
Σχέδια επι σχεδίων, Αμερικάνικα, Βρετανικά, Ελληνοκυπριακά, Τουρκοκυπριακά, του Κουεγιάρ, του Γκάλι, του Ανάν… Οι καιροί πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν, νέες συνθήκες, νέες γενιές με νέες αναμνήσεις και νέες προοπτικές. Και η δίκαιη λύση του “Κυπριακού” φαίνεται όλο και πιο δύσκολη.
It’s been already 43 years since the Turkish invasion and occupation of the northern part of Cyprus, and 40 years of negotiations and talks. Rounds upon rounds of discussions, with the same or not protagonists involved, with different Secretaries General of the UN.
Plans upon plans for the solution of the problem: American, British, Canadian, Greek Cypriot, Turkish Cypriot, of de Cuellar, of Boutros Boutros-Ghali, of Koffi Annan… time has passed, times have passed, there are new conditions and new generations with different memories and different perspectives. And a just solution of the problem seems now even more and more difficult and distant.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr