Ξαφνικά γίναμε σημαντικοί, σπουδαίοι!
Εννοώ εμάς τους χωρικούς που ξαφνικά γέμισαν τα χωριά μας με λογιών λογιών χαμογελαστούς κυρίους και κυρίες, με χειραψίες, ασπασμούς χιαστί και ευγένειες και κεράσματα. Φάτσες πρωτόγνωρες, κύριοι και κυρίες γεμάτοι κατανόηση για τα προβλήματά μας και προπαντώς με υποσχέσεις πως αυτοί (και μόνο αυτοί) θα δώσουν λύσεις, θα μας φτιάξουν δρόμους και γιοφύρια και ποτάμια και θα μας φέρουν όχι έναν μόνο μα έξη γιατρούς. Άσχετο αν ακούν τα ονόματα των χωριών μας για πρώτη φορά κι αν χρειάστηκαν χάρτη για να μας βρουν.
Πράγματι αισθανόμαστε σπουδαίοι. Αισθανόμαστε σαν σπουδαία κουκιά- έστω για λίγο ακόμα, μέχρι να πέσουμε στην κάλπη.
