Με ευχαρίστηση διαπίστωσα πρόσφατα διαβάζοντας την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας “Καθημερινή” πως στα περισσότερα άρθρα έχει απενεργοποιηθεί η δυνατότητα ανάρτησης σχολίων. Πολύ καλή ιδέα, και καλά θα κάνουν να την υιοθετήσουν όλες οι παρόμοιες ιστοσελίδες. Υπάρχει το FaceBook για τους φανατικούς σχολιαστές, ας μείνουν εκεί.
Θα μου πείτε τώρα, τι πρόβλημα έχεις με τα σχόλια; Με την ιδέα κανένα, με την εφαρμογή της πολλά.
Θυμάμαι πως όταν πρωτο-διαδόθηκε το διαδίκτυο ήμασταν ενθουσιασμένοι με την ιδέα ότι ο καθένας μας θα μπορούσε να γράψει ένα κείμενο και να το δημοσιεύσει και να το διαβάσουν άνθρωποι, χωρίς να χρειάζεται να εργάζεται σε εφημερίδα, χωρίς να πρέπει να είναι δημοσιογράφος. Κάτι σαν το πανκ ροκ – ο καθένας μπορεί να το κάνει, δε χρειάζεται να είσαι σπουδαγμένος σε ωδεία, ούτε να έχεις ακριβά μηχανήματα! Μπορούμε εκτός από καταναλωτές, να παράγουμε το δικό μας περιεχόμενο! Μεγάλη υπόθεση. Αληθινή επανάσταση, και η λέξη κλειδί ήταν “ελευθερία”.
Αμ δε.
Βεβαίως προέκυψαν φωνές και πένες (συγνώμη, πληκτρολόγια!) σπουδαίες και ενδιαφέρουσες και βεβαίως ο τύπος ανανεώθηκε. Και ήρθαν οι φωνές αυτές και παραχώθηκαν κάτω από έναν ολόκληρο σωρό άγνοιας και μίσους και ανορθογραφίας και ημιμάθειας και βλακείας και αγένειας και παντελούς έλλειψης σεβασμού όχι προς τίποτε κανόνες δεοντολογίας, αστεία πράγματα, αλλά έλλειψης σεβασμού προς την στοιχειώδη αξιοπρέπεια του συνανθρώπου.
Φανταζόμασταν, ελπίζαμε, ότι το ίντερνετ θα παράσχει φως και ελευθερία. Αντί γι αυτό, σκοτάδι μαύρο. Αντί για φως, βρήκαν κρυψώνα τα πιο χαμερπή δείγματα ανθρωπότητας, “συντάκτες” και σχολιαστές που ποτέ δε θα τολμούσαν να εκφραστούν έτσι στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, αλλά ούτε καν στην ιδιωτική τους ζωή. Ελευθερία; Ασφαλώς. Αρκεί να συντονιστείς με το γενικό κλίμα και να μην τολμήσεις να εκφράσεις οποιαδήποτε διαφορετική άποψη. Είδαμε τι έπαθαν (και τι παθαίνουν!) όσοι τόλμησαν να υπονοήσουν, πχ, ότι για τα δεινά της χώρας δε φταίνε οι κακοί ξένοι που ζηλεύουν τα κάλλη μας ή οι κακοί πολιτικοί που “κλέβουν τα όνειρά μας”. Το ανάθεμα των θρησκευόμενων εθνικο-πατριωτών έπεσε και πέφτει βαρύ πάνω τους. Με διαβολές, ανυπόστατες “αποκαλύψεις” και “ευχές” για ψόφο, καρκίνο, και άλλα ακόμη χειρότερα.
Γέλασα πολύ με την ανάρτηση της Νατάσας Μποφίλιου που αγανάκτησε με τα κατά καιρούς κακοήθη γραφόμενα εις βάρος της. Είναι φανερό πως η Νατάσα είναι πολύ καινούρια σ’ αυτό το “παιχνίδι” και δυσκολεύεται να συνηθίσει το βρισίδι που ορισμένα δημόσια πρόσωπα ανέχονται εδώ και δεκαετίες. Δεν έπρεπε καν να απαντήσεις, Νατάσα μου, ειδικά μετά από μια τόσο ασήμαντη αφορμή. Ο μοναδικός τρόπος είναι να αγνοήσεις. Αν απαντήσεις παίζεις το παιχνίδι. Και ως γνωστόν, αν πιάσεις λάσπη με τα γάντια, δε γαντζώνεται η λάσπη, λασπώνονται τα γάντια.
Κόψτε τα σχόλια. Όποιος έχει άποψη τεκμηριωμένη, με επιχειρήματα και στοιχειώδη σεβασμό προς το συνάνθρωπο και κοινωνική συνείδηση, δεν περιμένει τα σχόλια για να τη γράψει. Θα βρει βήμα, ευτυχώς το διαδίκτυο είναι γεμάτο από τέτοια.
