Kαι είναι και αυτές οι ώρες του απογεύματος, λίγο πριν πέσει ο ήλιος που βυθίζομαι και χάνομαι στις πιο καλά κρυμμένες πτυχές του μυαλού μου και βλέπω ότι κάτι λείπει..να υπάρχει κάτι εκεί έξω σκέφτομαι.. Κάποιος..το άλλο μου μισό? ίσως… Nα είναι κάπου εκεί έξω και να με περιμένει.. Δεν θυμάμαι πόσες φορές το έχω σκεφτεί και πόσες το έχω συζητήσει με φίλους, συγγενείς, γνωστούς να υπάρχει άραγε κάτι εκεί έξω για τον καθένα μας.. το άλλο μας μισό; Να υπάρχει;
Μετά από πολλές συζητήσεις έχω καταλήξει σε ένα δικό μου συμπέρασμα το άλλο μας μισό υπάρχει απλά είναι μοιρασμένο σε πολλούς ανθρώπους, σε μικρά κομματάκια άλλα σε φίλους άλλα σε συντρόφους..
Κάθε φορά που βρίσκω ένα κομμάτι νιώθω πιο ολοκληρωμένη. Μένει μέσα μου, το καθένα ξεχωριστό και ιδιαίτερό για να συμπληρώσει κάτι, για να μου μάθει κάτι, για να μου δείξει κάτι. Το αναγνωρίζεις από την λάμψη του, σαν πολύτιμο πετράδι, διαφέρει από τα άλλα, κάτι τόσο απλό και ανθρώπινο αλλά ταυτόχρονα τόσο σπουδαίο.
Ο καθένας μας έχει δικαίωμα σ΄αυτό. Είναι άλλο ένα κομμάτι του παζλ, κομμάτι του ποιος είσαι. Αγαπώ αυτά τα κομματάκια και τους ανθρώπους που τα κουβαλούν προσεκτικά μέσα τους. Με κάνουν αυτό που είμαι, με κάνουν να νιώθω περήφανη και τυχερή. Για όλα αυτά που έχω και για όλα αυτά που δεν έχω. Το πιο σημαντικό δεν θα τους ξεχάσω πότε αφού τους έζησα, τους αγάπησα, τους ένιωσα είναι πια κομμάτι μου, είναι το άλλο μου μισό. Ο καθένας με τον τρόπο του!
Πόσο λατρεύω την στιγμή που συναντώ ακόμη έναν τους και ξέρω πως θα νιώσω πιο ολοκληρωμένη, πως άλλο ένα κομμάτι ήρθε να με συμπληρώσει.
Να αγαπάτε αυτά τα κομματάκια, αυτούς τους ανθρώπους γιατί ήρθαν για να μείνουν και να σας κάνουν καλύτερους
* Η Φωτοπούλου Μαριάννα είναι φοιτήτρια του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης