* Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης
και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κάτοπτρα
“Πίσω από λέξεις γενναίες
πόσο συχνά δεν έκρυψα
εκείνο τον δειλό που είμαι”.
Σταχυολογώ από τα τελευταία γεγονότα του εικοσιτετραώρου: Αδέσποτη σφαίρα σκοτώνει μικρό μαθητή στην αυλή του σχολείου του. Το κρατικό νοσοκομείο όπου διακομίστηκε το παιδί, δεν αντιλαμβάνεται την αιτία του θανάτου του και περιμένει την ιατροδικαστική έκθεση. Οι υπουργοί Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη δεν προβαίνουν σε καμία σχετική δήλωση ούτε υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους. Τούρκοι πολιτικοί φυγάδες επαναπροωθούνται στα μουλωχτά δια τον φόβο του Ερντογάν. Υπάρχουν και μικρά παιδιά σαν τα δικά μου ή του πρωθυπουργού ανάμεσα στους παροδομένους… Η επιτροπή των εθνικών εξετάσεων λογοκρίνει κείμενο ενός κλασικού των γραμμάτων μας για να μην θιγούν κούφοι πρυτάνεις και κακοί πρωθυπουργοί. Η Βουλή πάγωσε τις συντάξεις ως το 2023… κλπ. κλπ.
Και εσύ; Εσύ ο ευαίσθητος πολίτης, ο ακαδημαϊκός δάσκαλος, ο πολιτικοποιημένος σχολιαστής, ο πατριώτης ο ανήσυχος για τις τύχες του τόπου, τί κάνεις; Πώς αντιδράς; Α, εσύ εκτονώνεσαι στο φ.μπ, καυτηριάζεις τα κακώς κείμενα, επελαύνεις λαύρος εναντίον των ανεμόμυλων της διαφθοράς και της παρακμής, εσύ φαντασιώνεσαι τον προσωπικό σου τοίχο σαν δημόσια αρένα και εκκλησία του λαού κι όχι κούφο κάτοπτρο του αυτισμού σου κι έπειτα… Έπειτα ακούς λίγη μουσική για να ηρεμήσεις – δεν βλέπεις τηλεόραση γιατί σε αναστατώνει – τρως κάτι ελαφρό και μετά πηγαίνεις για ύπνο. Αύριο πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς. Ένας Θεός ξέρει τι καινούργιοι αγώνες σε περιμένουν.
Φωτογραφία : Από την έκθεση του Στέργιου Στάμου στην γκαλερί Σκουφά. Τίτλος του περιβάλλοντος “Αποκαθήλωση “… ( εννοεί της μεσαίας τάξης εξ ου και ο κατεβασμένος πολυέλαιος).
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author