Τις κάρτες για την γιορτή φίλων του iPorta.gr δημιούργησε ο Κωστής Α. Μακρής και την ολάνθιστη και μυρωδάτη σύνθεση από τριαντάφυλλά και λίλιουμ έστειλε ο Βαγγέλης Παυλίδης. Φωτογραφία από κινητό.
Είπα να γράψω κάτι για την Α’ Διεθνή Συνάντηση της Πόρτας και των πορτιέρηδων. Σχεδόν το είχα τελειώσει όταν θυμήθηκα ότι δε συμμετείχα. Έπειτα σκέφτηκα πώς το 99% των όσων γράφουμε εμείς της πένας οι αντρειωμένοι δεν το είδαμε ιδίοις όμμασι. Δεν ήμασταν εκεί όταν ο Πλάτωνας έγραφε την Ουτοπία, ο Χριστός την Ουράνια Βασιλεία, ο Μαρξ τον Κομμουνιστικό Παράδεισο κι ο Αντρέας υπόγραφε το Συμβόλαιο με το Λαό. Ούτε ήμασταν στο Στρασβούργο όταν υλοποιήθηκε ο σοσιαλκαπιταλισμός του Αλέξη, και πιο πριν στον Τρίτο Δρόμο του Αντρέα, στα Λεφτά που Υπάρχουν του Γιώργου, στη συνάντηση του Σαμαρά με την Παναγία (την είχε διοργανώσει ο Κολοκοτρώνης). Ούτε καν όταν έτρωγε πεϊνιρλί ο Κωστάκης (να μην τον ξεχάσουμε και του κοπεί η όρεξη).
Αλλά δε νιώθω καθόλου τύψεις. Ο Ασίμωφ ήταν να περιγράψει μια έκλειψη ηλίου στη Νότια Αμερική. Το άρθρο του έκανε πάταγο και έγινε υπόδειγμα γραφής για την παραστατικότητα της περιγραφής και διδασκόταν στα Πανεπιστήμια. Αλλά ένοιωθε τύψεις και 20 χρόνια αργότερα αναγκάστηκε να ομολογήσει δημόσια ότι ποτέ δεν πήγε στη Ν. Αμερική και ούτε είδε την έκλειψη. Είχε χάσει το αεροπλάνο και την περιγραφή την έγραψε στην αυλή ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στη Φλώριδα, όταν ο ήλιος βάραγε κατακέφαλα.
Και υπάρχει και ελληνική παράδοση σ’ αυτό. Κάπου γύρω στο 1910-15 ο Κάιζερ της Γερμανίας ήταν να επισκεφτεί την Κέρκυρα. Ο εκεί ανταποκριτής της «Καθημερινής» [;] έκανε μια λαμπρή περιγραφή: ο περήφανος Κάιζερ, τα στολισμένα άλογα, ο κόσμος που τον επευφημούσε κλπ. και την έστειλε με το ταχύτατο μέσο της εποχής, ήτοι τον ασύρματο, στην εφημερίδα. Αλλά ο Κάιζερ δεν πήγε εκείνη τη μέρα στην Κέρκυρα γιατί καθυστέρησε στην Ιταλία και όσα είχε γράψει ο δημοσιογράφος ήταν αποκυήματα της φαντασίας. Από την εφημερίδα του έμπηξαν τις φωνές, αλλά ο αρθρογράφος ακλόνητος: «Ολόκληρος Κάιζερ δεν κράτησε το λόγο του και περιμένετε να το κάνει αυτό ένας φτωχός και απλήρωτος (καρφί!) δημοσιογράφος»;
Κάπως έτσι είναι και με τη Σύναξη της Πόρτας (τώρα γιατί όλο μου έρχεται στο μυαλό το «πού’χουν οι κλέφτες σύναξη κι ούλοι οι καπεταναίοι» – στο δεύτερο εννοεί μάλλον τη Τζίνα την Αρκαδιανή), θα ρωτήσω κάνα ψυχίατρο στο καφενείο.
Έτσι κι αλλιώς γνωριζόμαστε. Σιγά μήπως δεν ξέρει κάποιος τον Van Θα, ήτοι Βαγγέλη Παυλίδη. Όσο για μένα ισχύει αυτό που έλεγε ο Ηλιόπουλος –«δεν είμαι καθόλου σπουδαίος, απλά ένας πολύ μεγάλος συγγραφέας είμαι».
Τώρα πώς η Τζίνα κατάφερε να φτιάξει τόσο μεγάλο χαρέμι, καίτοι γυναίκα, δείχνει τις ικανότητές της, που εγώ τις ξέρω γι’ αυτό κρατάω απόσταση ασφαλείας 8,000 χιλιομέτρων.
Τελικά εμείς είμαστε πνευματικοί άνθρωποι, κυρίως βοηθούσης της σούμας, που μου υποσχέθηκε ο Βαγγέλης, και γνωριζόμαστε καλά και μακρόθεν.
Εκείνο που μου αρέσει στην Πόρτα είναι, μετά συγχωρήσεως, η διαφορετικότητα ιδεών
που έχει η σκούφια καθενός. Μερικοί μας κατηγορούν ότι δεν ξέρει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά. Στην Ελλάδα καταργήσαμε αυτές τις έννοιες και φτάσαμε σ’ αυτό που εμένα που αρέσει, ήτοι το άκρο άωτο του δημοκρατικού λόγου. Εκατονταπυλιανή θα ταίριαζε να την πούμε την Πόρτα μας και θαυμάζω τη Τζίνα μας που μέσα σε τόσα ρεύματα γλιτώνει την πνευμονία.
«Ένα βράδυ του Μάη στην πανέμορφη Πλάκα…. το κελάηδημα των πουλιών …. τα κάτασπρα σπιτάκια …. τα μαγικά χρώματα στο λιόγερμα.. η Πόρτα …» -οι αναγνώστες μπορούν να συνεχίσουν την περιγραφή της σύναξης.
Απόφυγα τα ονόματα για μην κατηγορηθώ για μεροληψία. Έκανα μόνο μια εξαίρεση για το Βαγγέλη Παυλίδη γιατί τον θεωρώ Πατριάρχη της Πόρτας (Μη μου πείτε ότι δεν του πάει! –αν και ο ίδιος μάλλον το αποποιείται). Και την αγαπημένη μας Τζίνα, επειδή τρέμω μια απόλυση με τόση ανεργία γύρω μας και κυρίως επειδή όσες φορές τα έβαλα με γυναίκα το μετάνοιωσα πικρώς.
Χρόνια Πολλά και να μας ζήσει το μπομπιράκι!
(Του χρόνου θα κάνω το παν να έρθω και να γράψω κάτι ως αυτόπτης μάρτυς και ας μην είναι τόσο συναρπαστικό όσο η φανταστική περιγραφή μου!)
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr