Ο Joan Miró i Ferrà γεννήθηκε στην Βαρκελώνη μια μέρα σαν σήμερα, 20 Απριλίου 1893.
Ζωγράφος, γλύπτης και κεραμίστας με διεθνή φήμη, με την δουλειά του να έχει χαραχτηριστεί ως σουρεαλισμός, ως εφαλτήριο για το υποσυνείδητο, ως ξύπνημα του παιδικού. Πολλές φορές ο Μιρό διατύπωσε την περιφρόνησή του για τις συμβατικές μεθόδους ζωγραφικής που στηρίζουν την αστική κοινωνία και κήρυξε “τον φόνο της ζωγραφικής” προκειμένου να ανατραπούν τα εικαστικά στοιχεία της κατεστημένης ζωγραφικής.
Το 1966, σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό Vogue, ο Μιρό δήλωσε πως το φαγητό είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, ιδιαίτερα από την ποιητική άποψη. Αντίθετα με την ζωγραφική, τα κεραμικά και την γλυπτική του στο φαγητό ο Μιρό προτιμούσε το “χωριάτικο”, όπως το αποκαλούσε. “Είμαι αντι – Cordon Bleu” θα πει, “απεχθάνομαι την Sauce Béarnaise κάτι που λέει πολλά για την ζωγραφική μου”.
Η συνταγή απο την κουζίνα του Μιρό είναι απο την ίδια συνέντευξη.
Στην φωτό, ποιός άλλος, η αφεντιά μου στο Μουσείο Fundació Joan Miró, στην Βαρκελώνη.
ΣΠΑΝΑΚΙ Α ΛΑ ΜΑΓΙΟΡΚΑ
1300 γρ. σπανάκι – ελαιόλαδο – 1 γλίθα σκόρδο – 1/4 φλυτζάνι κουκουνάρι – 1/4 φλυτζάνι μαύρες σταφίδες μουλιασμένες σε ζεστό νερό – αλατοπίπερο
Σε μεγάλι κατσαρόλα βάζουμε το σπανάκι σε αλατισμένο νερό που βράζει. Σκεπάζουμε μέχρι να αρχίσει να βράζει. Όταν το σπανάκι είναι έτοιμο αλλά όχι παραψημένο το στραγγίζουμε, πιέζοντάς το ελαφρά για να βγάλει κι άλλο από το νερό του.
Χοντροκόβουμε το σπανάκι με ψαλίδι μέσα στο τρυπητό. Σε μεγάλο τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι και σωτάρουμε το σκόρδο μέχρι να χρυσίσει κι ύστερα το πετάμε. Ανακατεύουμε καλά το σπανάκι με το κουκουνάρι και τις σταφίδες καλά στραγγισμένες και αλατοπιπερώνουμε.
Ρίχνουμε το μείγμα στο τηγάνι με το λάδι και ανακατευουμε καλά χωρίς όμως να το τηγανίσουμε. Σερβίρουμε αμέσως