Ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι βέβαιο ότι ο Ερτογάν έχει καταστείλει το πραξικόπημα αν και φαίνεται το πιο πιθανό.
Η Ελλάδα πρέπει να εύχεται να μην πετύχουν οι στρατιωτικοί. Παρ’ όλο που ο Ερτογάν δεν είναι η συμπάθεια μου, πιστεύω ότι με ένα πολιτικό, όσο παράλογος και αν είναι, υπάρχει η πιθανότητα να βρεθεί μια λύση ώστε να αποφευχθεί το χειρότερο. Αυτό δεν ισχύει με τους στρατιωτικούς που είναι ιδεομανείς και δε συμβιβάζονται με τίποτα. Το είδαμε και στην περίπτωση τη δική μας με τον Ιωαννίδη: παρά τις λογικές συμβουλές έμπειρων ατόμων δίπλα του αυτός επέμεινε και οδήγησε τη χώρα σε μια νέα Μικρασιατική Καταστροφή που την πληρώνει ακόμα η Κύπρος.
Και ένα άλλο στοιχείο που θέλω να τονίσω: θαύμασα τον τουρκικό λαό που κατέβηκε στους δρόμους για να τα βάλει με το στρατό και να υπερασπιστεί την έστω περιορισμένη δημοκρατία που έχει. Δυστυχώς αυτό δεν είχε συμβεί με τον ελληνικό λαό το 1967. Είναι αλήθεια ότι αργότερα αναπτύχθηκε μια ισχυρή αντιδικτατορική δράση, κυρίως από τους φοιτητές, αλλά η τύχη ενός πραξικοπήματος κρίνεται τις πρώτες λίγες ώρες. Σ’ αυτές ο τουρκικός λαός ενεργοποιήθηκε, ο ελληνικός όχι. Ας παίρνουμε μαθήματα ακόμα και από τους “εχθρούς” μας και κυρίως από αυτούς.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The articleexpresses the views of the author
iPorta.gr