Η τρόϊκα είναι μια πολύ διαδεδομένη παγκοσμίως λέξη, με ρώσικη καταγωγή, που σημαίνει κάτι τριπλό, μια τριάδα, και συνήθως χρησιμοποιείται ―η λέξη― για να ονομάζουμε μια άμαξα-έλκηθρο που τη σέρνουν τρία άλογα. Τα τρία άλογα σέρνουν το έλκηθρο για να πηγαίνουν στον προορισμό τους οι επιβάτες.
Πολύ σπάνια τα τρία άλογα που σέρνουν το έλκηθρο οδηγούν τους ανθρώπους σε δρόμο αφανισμού. Καθώς τα άλογα χρησιμοποιούνται μόνο για να τραβούν το έλκηθρο κι όχι για να επιλέγουν διαδρομή ή να παίρνουν αποφάσεις. Μόνο σε πολύ μεγάλες κακοκαιρίες ή αν οι άνθρωποι που οδηγούν την τρόικα είναι μεθυσμένοι ή παλαβοί και αν τύχει ο δρόμος που διάλεξαν να τους οδηγεί σε γκρεμό ή απρόβλεπτα εμπόδια, μπορεί ένα ταξίδι με τρόικα να αποβεί επικίνδυνο ή και καταστροφικό.
Τα άλογα και το έλκηθρο έχουν και κουδουνάκια για να προειδοποιούν τον κόσμο να παραμερίζει στο πέρασμά τους. Η τρόικα ήταν ένα πολύ αξιόπιστο μεταφορικό μέσον ειδικά για τον Ρωσικό χειμώνα, στις επίπεδες στέπες με τα άφθονα χιόνια. Μετά φτιάχτηκαν τρένα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, ελικόπτερα…
Στην Ελλάδα δεν είχαμε τρόικες για τις μεταφορές γιατί δεν είχαμε τόσο μεγάλες περιόδους με πολύ χιόνι στις πεδινές απλωσιές. Εκεί που είχαμε και έχουμε πολύ χιόνι είναι στα βουνά που όμως δεν προσφέρονται για τέτοιου είδους μεταφορικά μέσα.
Κουδουνάκια είχαμε πάντα και τα κρεμάγαμε σε πρόβατα, κατσίκια ―παρδαλά και σοβαρά―, κριάρια, τραγιά, γελάδια. Μερικά κουδούνια τα κρεμάγαμε και σε άλογα και σε σκυλιά και σε γατιά. Επίσης σε γεράκια ή και σε ανθρώπους. Το κρέμασμα κουδουνιών σε ανθρώπους, συνέβαινε και συμβαίνει με μεταφορική έννοια εκτός από τις απόκριες.
Άλογα επίσης είχαμε πολλά από αρχαιοτάτων χρόνων.
Μερικά από αυτά τα άλογα όντα ήταν ίπποι που δεν ήταν και τόσο άλογοι.
Όπως ο Δούρειος Ίππος που είχε μεν φτιαχτεί από ξύλο αλλά ήταν πολύ πονηρός και επέπρωτο (όμορφη λέξη, ε;) να είναι πολύ καταστροφικός για τους Τρώες. Εκείνος βέβαια δεν είχε κουδούνια γιατί ποτέ δεν υπήρξε μέλος μιας τρόικας και επομένως τα κουδούνια θα του ήταν επιζήμια ή ―τουλάχιστον― άχρηστα.
Όπως άχρηστες είναι όλες σχεδόν οι πληροφορίες που μπορεί να πάρει κάποιος από αυτό το κείμενο.
Αλλά αυτό, εμένα καθόλου δεν με πτοεί γιατί παρ’ όλο που κανένα κείμενο δεν βοήθησε ποτέ ένα άλογο να μάθει να διαβάζει, να παίζει σκάκι, να διαπραγματεύεται με αποτελεσματικότητα, γνωρίζοντας τη δύναμή του ή τις αδυναμίες του, ή να στοχάζεται με επαρκέστερο τρόπο την πραγματικότητα και να τη διαχειρίζεται προς όφελος των άλλων αλόγων ―που όπως είπα πιο πάνω, μερικά σέρνουν και τρόϊκες―, δεν μπορώ να χαρακτηρίσω όλα τα κείμενα συλλήβδην άχρηστα.
Μερικά κείμενα μάλιστα, όπως οι προφητείες μερικών πολιτικών, δημοσιογράφων και αστρολόγων, είναι πάρα πολύ χρήσιμα διότι μας βοηθούν να επιβεβαιώνουμε τους φόβους, τις προκαταλήψεις και τις ελπίδες μας.
Και φυσικά, όλα αυτά τα ξεχνάμε όταν το παρελθόν έχει πλέον κουκουλωθεί με το χιόνι του παρόντος και οι τρόικες ―μεταφορικά πάντα μιλώντας― του μέλλοντός μας, μας οδηγούν προς έναν προορισμό που νομίζουμε ότι τον είχαμε προβλέψει.
