Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πολύ φλύαρος, πολύ ενοχλητικός και πολύ τερατολόγος άνθρωπος.
Μίλαγε πολύ, έλεγε πολλά, μίλαγε σε όλους και σχεδόν όλα ήταν ψευδείς ειδήσεις, καταστροφολογίες και τερατολογίες.
Έλεγε ―ας πούμε― ότι σε λίγα χρόνια ο πλανήτης μας θα καταστραφεί από τη βλακεία των ανθρώπων, από την απληστία τους και από την ανικανότητά τους να συνεργαστούν και να συμφωνήσουν μεταξύ τους στα στοιχειώδη.
Προέβλεπε ―μεταξύ άλλων― ότι έτσι και πλακώσουν εξωγήινοι στη Γη θα μας λιώσουν σαν κατσαρίδες και θα είναι πιο ανάλγητοι απέναντι στο ανθρώπινο είδος απ’ όσο ήταν οι Ισπανοί κονκισταδόρες απέναντι στους αυτόχθονες αμερικανούς, οι Βέλγοι και οι Πορτογάλοι στους αφρικανούς που είχαν πιάσει και τους είχαν σκλάβους και οι Γερμανοί ναζιστές απέναντι στους εβραίους.
Επειδή οι άλλοι όλο τον αποπαίρνανε και του μιλούσαν άσχημα, λόγω της φλυαρίας του και των τερατολογιών του δηλαδή, έμεινε γνωστός στην πιάτσα με το καθόλου εύηχο και ολοσδιόλου δυσοίωνο όνομα «Βρεδέμ Ασχέζης».
Το κανονικό όνομα του Βρεδέμ Ασχέζη το θυμήθηκαν κάποιοι συγγενείς του μόνο όταν ήρθε η ώρα να τον κηδέψουν. Μετά τον θάνατό του, εννοείται.
Και τότε, όλοι όσοι τον αποφεύγανε και τον κορόιδευαν, λόγω της φλυαρίας του και των τερατολογιών του δηλαδή, αισθάνθηκαν άσχημα.
Όχι επειδή πέθανε εκείνος ο κακόμοιρος ο φλύαρος, ενοχλητικός και τερατολόγος, αλλά επειδή το μοναδικό κι ανεπανάληπτο όνομα Βρεδέμ Ασχέζης θα έμενε αναξιοποίητο και δεν θα γραφόταν στην ιστορία ως ισχυρό αποθαρρυντικό για άλλους φλύαρους, ενοχλητικούς και τερατολόγους.
07 Αυγούστου 2017
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author