Επειδή τελευταία ρωτάνε πολλοί άνθρωποι για την υγεία της Σαρδέλας, του σκυλιού με το οποίο συγκατοικώ, κυρίως επειδή δεν τη βλέπουν πια στην τηλεόραση, καταχρώμαι το χώρο εδώ για μια σύντομη ενημέρωση.
Η Σαρδέλα, σκυλί ημίαιμο που βρέθηκε στο δρόμο και σώθηκε από σχεδόν βέβαιο θάνατο (το προσδόκιμο ζωής των αδέσποτων είναι 2 χρόνια κατά μέσο όρο) διανύει το 15ο έτος της ζωής της. Δεν υπάρχει κοινά αποδεκτός τρόπος αντιστοίχισης της ηλικίας του σκύλου με αυτήν του ανθρώπου, σε κάθε περίπτωση όμως είναι πολύ γριά, με πολλά προβλήματα. Εχει καταρράκτη στο ένα μάτι, το εσωτερικό βλέφαρο του άλλου ματιού έχει χαλαρώσει φράζοντας το μάτι με συνέπεια να μη βλέπει καθόλου. Εχει χάσει σχεδόν ολοκληρωτικά την ακοή της, πάσχει από αρθρίτιδα και προβολή σπονδύλου προς τα πίσω πόδια, επίσης έχει καρκίνο του μαστού, ο οποίος ευτυχώς δεν είναι καθόλου επιθετικός και τα καρκινώματα παραμένουν μικρά.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι έχει υποστεί δύο βαριά εγκεφαλικά επεισόδια και άλλα μικρότερα, με αποτέλεσμα για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα να μη μπορεί να περπατήσει από τη ζάλη, κι αυτό σε συνδυασμό με την τύφλωση έχει ως αποτέλεσμα να μη μπορεί πια να βγει βόλτα παρά μόνο με το λουρί. Ποια, η βασίλισσα της ζούγκλας που δε φόρεσε ποτέ της λουρί…
Οι συνέπειες της δυσκινησίας και των εγκεφαλικών αντιμετωπίζονται με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Το γεγονός ότι δεν έχει πια ενέργεια δεν αντιπετωπίζεται, και η μόνη αντίδραση μπορεί να είναι η περισσότερη φροντίδα. Δεν πειράζει, τόσα χρόνια μας έκανε παρέα και μας διασκέδαζε, τώρα ήρθε η σειρά μας να της φανούμε χρήσιμοι και να τη φροντίζουμε κάθε μέρα και περισσότερο.
Θα την ξαναφέρω στην εκπομπή, είναι καλύτερα τώρα και της αρέσει να συγχρωτίζεται με κόσμο και να παίζει, όσο της επιτρέπουν οι δυνάμεις της.
Η πρόγνωση φυσικά και δεν είναι καλή, δεν της μένει πολλή ζωή ακόμη. Το καλό με τα εγκεφαλικά είναι ότι το ένα φέρνει το άλλο, κι έτσι υπάρχει ελπίδα να πάθει ένα βαρύ εγκεφαλικό στον ύπνο της και να πεθάνει ήρεμα. Διαφορετικά, αν δεν είναι σε θέση να κουνηθεί και να φάει και υποφέρει, θα την πάω στο γιατρό για τελευταία φορά. Είναι καθήκον του καθενός όταν έρθει εκείνη η ώρα να πάει μαζί με το σκυλί και να ζήσει όλη την πίκρα, όπως έζησε όλη τη χαρά, είναι θέμα ισοζυγίου.
Αυτά δεν τα γράφω επειδή είχατε καμιά σκασίλα αν ζει η Σαρδέλα ή πέθανε ή για το πως είναι στην υγεία της. Αυτά τα γράφω επειδή είναι λίγο-πολύ αναπόφευκτα για όλα τα σκυλιά, κι αν σκέφτεται κανείς να αποκτήσει σκύλο, καλό είναι να σκεφτεί ότι κάποτε, νομοτελειακά, θα περάσει τα ίδια και ίσως χειρότερα. Αυτά τα γράφω επειδή πολλοί νομίζουν ότι ο σκύλος είναι παιχνίδι ή εργαλείο κι όταν δεν παίζει ή δε δουλεύει τόσο καλά πια, τον πετάμε στα σκουπίδια ή τον παρατάμε στις ερημιές, όπως κάνουν οι κυνηγοί. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.