Στην προσπάθειά μου να κατανοήσω το ψευδές περιβάλλον, το οποίο όλοι βιώνουμε, άρχισα να ανακαλώ στη μνήμη μου ελληνικές παροιμίες και μπερδεύομαι έτι περαιτέρω.
-Η ψευτιά και η κλεψιά είναι μάνα κι ανεψιά.
-Ο ψεύτης γεννά ένα ψεύτη, ώσπου να γίνουν μια γενιά.
-Ο ψεύτης έχει κοντά ποδάρια.
-Όποιος μαγειρεύει ψέματα, στο δικό του πιάτο θα τα βρει.
-Το ένα ψέμα φέρνει τ΄ άλλο.
-Το ψέμα βγάζει άνθη, μα ποτέ καρπούς.
-Κανένα ψέμα δεν αντέχει στο χρόνο.
Βέβαια, δεν σας κρύβω πως με προβληματίζει έτι περαιτέρω εκείνο το λατινικό ρητό που λέει:
-Mundus vult decipi, ergo decipiatur. (Ο κόσμος θέλει να εξαπατηθεί, άσ’ τον λοιπόν να εξαπατηθεί.)
Τέλος, είναι αλήθεια, πως στην προσπάθειά μου να μελετήσω το δέον γενέσθαι, με προβλημάτισε έτι περαιτέρω ένας παλιός Γερμανός καγκελάριος (ο Όττο Φον Μπίσμαρκ 1815-1898), ο οποίος υποστήριξε, πως,
-Οι άνθρωποι ποτέ δεν λένε τόσα ψέματα, όσα μετά το κυνήγι, στη διάρκεια του πολέμου και πριν τις εκλογές.
Τώρα, αν έχουμε κυνήγι, πόλεμο ή προεκλογική περίοδο, θα σας γελάσω. Απάντηση δεν έχω!
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr