Απ’ αφορμής τις τελευταίες εκλογές για την Αυτοδιοίκηση και την Ευρωβουλή και την «κάθοδο των μυρίων» υποψηφίων που ξαφνικά είδαν τον εαυτό τους σε ρόλο μικρού εθνοσωτήρα, στάθηκα αντίκρυ παρατηρώντας την παρέλασή τους μέσα στο πολύχρωμο σύννεφο των ψευδαισθήσεών τους και λίαν συχνά, στο πομπώδες παράστημα της κενότητάς τους. Άπαντες με γνώμη επί παντός του επιστητού, με «θέσεις » επί όλων των θεμάτων και με επίφαση μείζονος αλαζονείας. Ακόμα και οι προερχόμενοι εκ του πουθενά. Θα μου πείτε, από το πουθενά γι αυτούς που δεν τους γνώριζαν.
Γιατί στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του διάσημο.
Και με μεγάλη ευκολία αναλαμβάνει να υποδυθεί ρόλους, για τους οποίους είναι επιεικώς ανεπαρκέστατος. Αλλά δεν το ξέρει… Άλλωστε ποιος του το δίδαξε ποτέ; Ποιος του μίλησε ποτέ για «περίσκεψη κι αιδώ»; Ποιος τον υποψίασε ποτέ στην αυτογνωσία: Ποιος τον κατήχησε στην επίγνωση; Το σπίτι του, το σχολειό του, οι δάσκαλοί του, η Ιστορία της Φυλής που του την παραχάραξαν, του την απέκρυψαν, του τη στρέβλωσαν και του την πάσαραν όπως ο καθένας τους ήθελε;…
Στη βάση ποιάς παιδείας δομήθηκε η εκπαίδευση; Στη βάση ποιάς παιδείας δομήθηκε το ακαδημαϊκό μας σύστημα; Στη βάση ποιών αρχών και αξιών δομήθηκε η οικογένεια; Στη βάση ποιών παραμέτρων oικοδομήθηκε η κοινωνία μας;
Λοιδορήσαμε το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια(καλώς;), αποκαθηλώσαμε την έννοια της Πατρίδας, απεμπολήσαμε την Ιδέα του Έθνους, ευτελίσαμε την εικόνα της σημαίας, Α-Κ-Υ-Ρ-Ω-Ν-Ο-Υ-Μ-Ε καθημερινά τα ιερά και τα όσια της καταγωγής μας. Καταβαραθρώσαμε κάθε έννοια που κρατούσε ψηλά το φρόνημά μας, γνωρίζοντας ότι χωρίς φρόνημα ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να συντελεστεί.
Ούτως πορευόμαστε και λειτουργούμε ως κράτος: ΤΥΧΑΙΩΣ.
Κατά συνέπεια, μέσα στον ορυμαγδό και τη σύγχυση ΠΟΙΟ πνεύμα να πρυτανεύσει;
Της περισυλλογής, της περιστολής, της αυτοσυγκράτησης, της σωφροσύνης, της ενεργού ακινησίας; Ή του «…ΤΑ ΠΑΝΤΑ- ΟΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ», «ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ» και ό,τι κάτσει… Προφανώς το δεύτερο. Γι αυτό και η σοφία των νομοθετούντων δίνει την ευκαιρία στον πρώτο τυχόντα « υπήκοο» να εκτεθεί στα κοινά, χωρίς μέτρο. Χωρίς έστω, ένα μέτρο ΟΥΣΙΑΣ. Και παρακολουθούμε όλοι αυτό το καραγκιόζ-μπερντέ της υποκρισίας, του ψεύδους και της δηθενιάς. Τα τζάκια και οι δούλοι.
Τα τζάκια ελπίζουν απλώς να αυξήσουν τους δούλους τους και οι δούλοι να καπνίσουν λίγο τη γούνα τους κοντά στα τζάκια, μήπως και φανούν ομογάλακτοι.
Και μέσα σε όλα αυτά, οι «επώνυμοι».Αυτό το ιδιότυπο συνοθήλευμα των αχρήστων και λάθρα βιωσάντων, που ανακάλυψαν τη γη της επαγγελίας: την πολιτική.
Αυτή την ξελογιάστρα εταίρα, τα θέλγητρα της οποίας εξακολουθούν από αρχαιοτάτων χρόνων να αποτελούν τη σταθερή αξία της πρόκλησης. Αδιακρίτως φύλου.
Σ αυτές τις εκλογές, γνωριστήκαμε με τις πολυαριθμότερες λίστες υποψηφίων από καταβολής κόσμου.
Ολοι, ήταν εκεί. Παρόντες. Ονόματα διεθνώς άγνωστα(τα περισσότερα),στις επάλξεις.
Όπως και πάρα πολλά αναγνωρίσιμα: Ήδη πολιτευτές από μακρού, δικηγόροι, γιατροί, ποδοσφαιριστές, ολυμπιονίκες, αθλητές, ηθοποιοί, τυροποιοί-σαλαμέμποροι, μικροπωλητές, πλανόδιοι, δαρμένοι σε διαδηλώσεις, υπάλληλοι, όλοι… Και προ πάντων οικονομολόγοι.
Αυτοί που διαγκωνίζονται ποιος θα μας πρωτοσώσει με τις ιδέες του. Και Ολοι ανεξαιρετως, τιβι-περσόνες. Με περισπούδαστο ύφος και θεωρία και νεύρο, να σου ‘ρχεται να σπάσεις την τηλεόραση.
Και να φανταστεί κανείς ότι ήταν μόνο αυτοδιοικητικές εκλογές και ευρωεκλογές…
«Πολλά τα λεφτά Αρη…» Εδώ είναι όλη η ιστορία. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ…
Φτάνουν για να κρατήσει ο εκλεγεισόμενος, να δώσει και στο ανάδοχο σχήμα και στους πάτρωνές του. Και βέβαια «αν του κάτσει » και στουκ, να μοιράσει το φύλλο κατά πως θέλει αυτός. Να κρατήσει και κάβα για το επικείμενο πολιτικό του μέλλον.
Όχι πως πληρώνονται οι καυμένοι οι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, όχι.
Αν δεν είσαι αντιδήμαρχος, αντιπεριφερειάρχης, ειδικός σύμβουλος, θεματικός κ.ο.κ., μάσα γερή δεν έχει. Έχει όμως καλό πάγκο! Αν είσαι προπονημένος παίκτης στην οσφυοκαμψία στην υπομονή και στο αποτελεσματικό γλείψιμο, μπορεί να τύχεις και σε κανένα κοκκαλάκι, έτσι για να ασχολείσαι. Καμμιά ψιλοεπιτροπούλα, για να μαθαίνεις σιγά-σιγά πώς παίζεται το παιχνίδι. Αύριο-μεθαύριο θα μεγαλώσεις, να μην ξέρεις και σύ πώς δαχτυλιάζουν το μέλι;
Εκεί που πέφτουν όμως ΟΙ ΗΡΩΙΚΕΣ ΜΑΣΕΣ, είναι στην Ευρωβουλή.
Κάθε ψηφοφόρος, καλά θα κάνει να ασχοληθεί λίγο με τα νούμερα που καρπούται ο κάθε ευρωβολευτής. Να μάθει δηλαδή, πόσο στοιχίζει στον καθένα μας ο κάθε «ξύπνιος»,που την είδε μέλος ευρωκοινοβουλίου, για να αποκωδικοποιήσει την πρεμούρα του καθενός για τη θέση.
Άλλο να μου εξηγήσετε, θέλω. Πώς ένας ή μία πυρηνικός(-ή)επιστήμονας με διεθνή εμβέλεια και καταξίωση και βήμα, χάνει από έναν μπαλαδόρο. Και πώς ένας(μία)ολυμπιονίκης, έρχεται να εξαργυρώσει τον «κότινο» για πολλοστή φορά(έχοντας αποτύχει σε όλες τις προηγούμενες απόπειρες πολιτικών εφαψιών και αναρριχήσεων)…Που τα έχει πάρει χοντρά-όπως λέγεται-και που μέσα στο γενικότερο παραλήρημα έχει εκθρέψει έναν εγωισμό , ότι ρε γαμώτο μου χρωστάτε όλοι, αυτή η πατρίδα μου χρωστάει, γιατί έτσι του(της)πιπίλισαν το μυαλό κάποιοι ημίβλακες ναρκισσολάγνοι που παριστάνουν τους πανεπιστημιακούς, περιφερόμενοι ασκόπως από ιδεολογία σε ιδεολογία… Ε Λ Ε Ο Σ!!!…Φτάνει πια ο διασυρμός της κοινής μας νοημοσύνης!
Σας πήραμε πρέφα! Ξεβρακωθήκατε! Για έναν μισθουλάκο (-άρα) ξεπουλιέστε όλοι. Μιά αρπαχτή, που να σας συντηρήσει οικογενειακώς μέχρι συντελείας!
ΕΣΕΙΣ, χρωστάτε σε ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ αλλά ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ «ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΙΛΤΑΤΗΝ ΗΜΩΝ ΠΑΤΡΙΔΑ».
Δώσατε μια ελιά ΚΑΙ ΠΗΡΑΤΕ μια οκά λάδι.
Ακούστε με προσοχή, φίλοι υποψήφιοι όλων ανεξαιρέτως των επαγγελμάτων:
Η όποια δημόσια θέση είναι διακονία. Διάκονοι είστε. Υπηρέτες και για υπηρέτες προορίζεστε. Όταν στέκεστε μπροστά στην Αγία Σημαία, πρέπει να τρέμετε από συντριβή, μπροστά στο μεγαλείο που αξιώνεστε , να ατενίζετε το Εθνικό Σύμβολο, το οποίο σας σκέπει. Να μην το αντιμετωπίζετε σαν κουρελόπανο, όπως όλοι οι ανώριμοι, που ανεβαίνουν με ενθουσιασμό σε ένα βάθρο και τυλίγονται στη σημαία και σκουπίζονται από τη σημαία και τη φοράνε σαν να είναι κανένα σάλι.
Δεν τιμάτε εσείς, τη σημαία. Η σημαία σας τιμά.
Δεν τιμάτε εσείς την Πατρίδα. Η Πατρίδα σας τιμά. Για μας τους Έλληνες, Πατρίδα και Σημαία είναι τα σύμβολο του Γένους και της Φυλής. Είναι οι θήλακες του προγονικού αίματος και των Νεομαρτύρων κι Εθνομαρτύρων που θυσιάστηκαν, για να μπορείτε σήμερα, με τη μεγαλύτερη ευκολία να τολμάτε να ζητάτε διαπίστευση για τον κορβανά της.
Από το Ζάλογγο και την Αράπιτσα, μέχρι τη Μαυρογένους και τη Μπουμπουλίνα και ως τη Λέλα Καραγιάννη, οι γυναίκες, ως κεχρισμένες κοιτίδες της ζωής, με το αίμα τους ,με τα σπλάγχνα τους και με το παράδειγμά τους, σηματοδοτούν πως ΔΕΝ ΞΕΧΡΕΩΣΑΝ… Πως Της χρωστάνε ακόμη…
Κι όταν αυτές χρωστούν, πόσο μάλλον ΕΣΕΙΣ… Εκλεκτοί Της εκπρόσωποι.
ΤΗΣ ΧΡΩΣΤΑΤΕ… Και θα Της χρωστάτε αθροιστικώς.
Η ΠΑΤΡΙΣ,ΕΙΣ ΟΥΔΕΝΑ ΧΡΩΣΤΑ…
* Ο Δημήτρης Μπρούχος είναι ποιητής και στιχουργός