«Τα ραδίκια ανάποδα»
Μονόλογος του Γιώργου Γαλίτη
Η παράσταση που είδα,
του Κωστή Α. Μακρή
Είχα διαβάσει τα «λίγα λόγια για το έργο»:
«Πρόκειται για την πιο μαύρη, άραχλη, σπαραξικάρδια, ξεκαρδιστική και selfie παράσταση για τσέμπαλο, φαγκότο, φέρετρο και οστεοφυλάκιο. Ένα one dead man show, ένας black total κωμικός μονόλογος με δεκατρείς ρόλους. Δεκατρείς κωμικοί επικήδειοι, που και νεκρούς ανασταίνουν!»
Μου φάνηκαν πολλά τα «κεράσια» σ’ αυτό το διαφημιστικό κείμενο και γι’ αυτό είχα πάρει «μικρό καλάθι» μαζί μου.
Έκανα όμως λάθος…
Η γυναίκα μου λέει ότι γελάω εύκολα.
Μου το ξαναείπε μετά την παράσταση «Τα ραδίκια ανάποδα», που είδαμε μαζί στον Πολυχώρο Πολιτισμού «ΑΘΗΝΑΪΣ».
Προσπάθησα για άλλη μια φορά να της εξηγήσω ότι κατά βάθος γελάω δύσκολα αλλά όταν κάτι μου φανεί αστείο, έξυπνο, σεβαστικό στη νοημοσύνη μου, καλά επεξεργασμένο στη φόρμα και στο περιεχόμενο, ε, ναι, τότε γελάω εύκολα και γελάω πολύ.
Με τα «Ραδίκια ανάποδα» γέλασα πολύ και σε όλη τη διάρκεια της παράστασης ήμουνα μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο. 90 λεπτά γέλιου δεν είναι και λίγο, ε;
Μέχρι που πιαστήκανε ελαφρώς οι μύες που οδηγούν τις άκρες του στόματος ψηλά και όσο γίνεται πιο κοντά στα αυτιά και μετά ―για να τους αναπαύσω― έμεινα για κάνα δυο ώρες σχετικά ανέκφραστος.
Αυξήθηκαν επίσης σημαντικά και οι ενδορφίνες μου.
Είχα αίσθηση ευφορίας ανάλογη μ’ αυτήν που έχω μετά από μερικά ποτηράκια κρασί ή άλλο αλκοολούχο, καθώς με άλλες ουσίες δεν είχα ούτε έχω παρτίδες.
Αλλά αυτά δεν ήταν τα μόνα που κέρδισα βλέποντας ―ευτυχώς μόνο θεατρικά― «Τα ραδίκια ανάποδα» και ακούγοντας τους 13 καυστικούς «επικηδείους» λόγους.
Το πιο σημαντικό για μένα ήταν ότι παρακολούθησα μια δύσκολη και απαιτητική μονοπρόσωπη παράσταση, στηριγμένη σε 13 μονολόγους επικήδειας και επιτάφιας κοινωνικής κριτικής και σάτιρας, με το άφθονο γέλιο να δικαιώνει την παροιμιώδη φράση «γάμος χωρίς κλάματα και κηδεία χωρίς γέλια δεν γίνεται».
Ο κύριος Γιώργος Γαλίτης «πωλεί» την παράσταση ως μια «ξεκαρδιστική» παράσταση και καλά κάνει.
Αυτό όμως που εσέπραξα εγώ, και ελπίζω και οι υπόλοιποι θεατές-ακροατές της γεμάτης αίθουσας, ήταν η υποδειγματική θεατρική υπηρέτηση ενός ευφυούς και καλά δουλεμένου στις λεπτομέρειές του θεατρικού κειμένου.
Ο λόγος του κ. Γαλίτη ―πρώτα γραπτός και μετά ερμηνευμένος θεατρικά― έχει όλες τις αρετές μιας εύστοχης κοινωνικής σάτιρας με ελάχιστα από τα συνήθη «γαργαλιστικά», «εύκολα» ή «ανόσια» ευρήματα, που μπορεί να προκαλούν ένα επιφανειακό γέλιο αλλά δεν το θεμελιώνουν μέσα μας.
Οι 13 επικήδειοι «λόγοι» του κυρίου Γαλίτη, καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα τύπων ή χαρακτήρων γνωστών στην Ελληνική κοινωνία.
Θα μπορούσε ο καθένας από αυτούς, τους μονολόγους εννοώ, να αποτελέσει αφορμή για ένα μικρό δοκίμιο πάνω στην απληστία, την αμάθεια, τον φανφαρονισμό, το «σταριλίκι», τη δοκησισοφία, τον «κομπογιανιτισμό», τον υπόκοσμο, την υποκρισία του κλήρου, τους πολιτικάντηδες και τις κακώς εννοούμενες ―και κάκιστα υπηρετούμενες― «παραδόσεις».
Ο επικήδειος στον αδικοχαμένο «συγχωριανό», θύμα υπερβολικής δόσης «πολιτισμού», που πέθανε καταπλακωμένος από μια βιβλιοθήκη που του ήρθε κατακέφαλα, με ―τι εύρημα!― το «Μαγικό βουνό» του Τόμας Μαν να του δίνει τη χαριστική βολή, πέρα από το ότι με έκανε να γελάω συνέχεια ―και να χαμογελάω και τώρα που το σκέφτομαι― με συγκίνησε ταυτόχρονα με την ευαισθησία τού συγγραφέα κ. Γαλίτη, να μπορέσει να συγκεράσει με επιτυχία δύσκολες έννοιες αισθητικής και «ποιητικής», όπως οι διαφωνίες σε σημαντικά ζητήματα τέχνης και πολιτισμού, με την υπερβολική έξαρση των «δραστηριοτήτων πολιτισμού» στην ελληνική επαρχία. Αλήθεια, υπάρχει χωριό στην Ελλάδα χωρίς «Πολιτιστικό Αύγουστο» και κωμόπολη δίχως ένα τουλάχιστον καλοκαιρινό «Φεστιβάλ»;
Κι αυτό το έκανε δίχως σνομπισμό ή υποτίμηση στον πολιτισμό αλλά με τον ευφυή ―όσο και χιουμοριστικό― συνδυασμό δυσνόητων όρων, κατά κόρον χρησιμοποιουμένων από ένα «λόγιο» και εμφανώς ημιμαθές σινάφι, και μιας αναγνωρίσιμης ντοπιολαλιάς εμφανώς αταίριαστης με τον ψευδο-δοκιμιακό χαρακτήρα του συγκεκριμένου κειμένου.
Ο κύριος Γαλίτης, και με το κείμενο και με τις ερμηνείες των δεκατριών ρόλων τής παράστασης «Τα ραδίκια ανάποδα» έχει βάλει ψηλά τον πήχυ. Για το κοινό, για τους συναδέλφους του ηθοποιούς και γραφιάδες αλλά και για τον ίδιον.
Πιστεύω ότι δεν είναι τυχαίο που το έργο του αυτό διανύει τον έκτο χρόνο παραστάσεών του με αξιοσημείωτη επιτυχία.
Η σκηνογραφία, οι φωτισμοί, η μουσική και τα κοστούμια συνυπηρετούν με αξιοσύνη και επάρκεια την παράσταση.
Ήταν μια παράσταση που τη χάρηκα με την καρδιά, το μυαλό και τα αυτιά μου και ανεπιφύλακτα τη συστήνω.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr
Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα [Περισσότερα εδώ]
Ώρα έναρξης: 21:13
Τιμή εισιτηρίου: €12
Διάρκεια: 1 ώρα και 30 λεπτά
ΑΘΗΝΑΪΣ ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Καστοριάς 34-36
Βοτανικός-Μουσική Θεατρική Σκηνή
Κρατήσεις στο τηλέφωνο: 210 3480080
Ώρες ταμείου: 10.00-13.00 & 17.00-22.00