Το σύμπτωμα της χρεωμένης, σπάταλης και διεφθαρμένης οικονομίας μας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το σύμπτωμα της νευρωτικής συλλογικής μας ταυτότητας.
Η ελληνική οικονομία πάσχει (μεταξύ άλλων λόγων)και για το ότι δεν πέρασε ποτέ απο το “βρεφικό σταδιο του καθρέφτη”( θεωρία του Λακαν στην ψυχανάλυση), ώστε να τρομάξει μπροστα στον “Μεγάλο Άλλο” (παγκοσμιοποίηση).
Στέκομαι κατ’ αρχήν στις γνωστές παθήσεις μας: την έλλειψη συλλογικών συμφωνιών, συναινετικών μέτρων, μακροχρόνιων στρατηγικών, διαχρονικών σχεδίων.Φυσικά αυτές οι παθήσεις πηγάζουν απο το γεγονός οτι δεν έχει η ατομική νεοελληνική ιδιοσυγκρασία σχεδον καμία σχέση με την κοινή προσπάθεια, τον κοινό στόχο.Αυτό άλλωστε φαίνεται και στην υψηλή συχέτιση με την ατομική επιχειρηματικότητα .Απο εκεί πήγαζε επι χρόνια και το τοξικό φαινόμενο της μανιακής ιδρυσης επιχειρήσεων απο όλους(που πουλούσαν σχεδόν τα ίδια προιόντα και
υπηρεσίες, στο ίδιο κοινό αγοραστών).
Η ελληνική οικονομία δεν είναι ο μεγάλος ασθενής: είναι το φυσιολογικό σύμπτωμα της νευρωτικής νεοελληνικής κοινωνίας. Η υψηλή διαφθορά, η χαμηλή ανταγωνιστικότητα , το ΑΕΠ, η φοροδιαφυγή των ισχυρών που την μιμούνται οι πάντες, η στρεβλή ανάπτυξη, αποτελούν τα τελευταία ζητούμενα στο μυαλό όλων. Το μεσσιανικό σύνδρομο διαχέεται οριζόντια στα κοινωνικά στρώματα (“κάντε με πρωθυπουργό για μια μέρα και θα δείτε”, λένε πολλοί!)
Η χώρα και η κοινωνία της, δεν είναι αυτό που μας δείχνουν τα ΜΜΕ: η Ελλάδα πάσχει από σχεδόν μαζική νεύρωση επιτυχίας και οι περισσότεροι ζουν για να συμμετέχουν ατομικά στο συλλογικό σύμπτωμα! Χωρίς να το ξέρουν, εκπληρώνουν την εκδοχή του Σλοβένου λακανικού φιλόσοφου Ζίζεκ (“Απολαύστε το σύμπτωμα σας!”)
Γι αυτό και στις επερχόμενες εκλογές θα ξανακαθήσουμε κάπως ψευδαισθητικά πάλι στον καναπέ μας, δηλαδή στο ντιβάνι της μεταβίβασης: οι ισχυροί νευρωτικοί της εξουσίας θα μας φλομώσουν από την τηλεόραση με τα συμπτώματα της μαζικής προσπάθειας,της συλλογικής θυσίας για το απροσδιόριστο ευτυχές μέλλον.
Στο ελληνικό απέραντο φρενοκομείο, τα μπερδεμένα Εγώ και το απροσδιόριστο Εμείς, δεν τέμνονται σχεδόν ποτέ…
*Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος.