Η σημερινή μέρα (3 Δεκεμβρίου) είναι αφιερωμένη στους Ανθρώπους Με Αναπηρίες, Ή –αλλιώς– “Παγκόσμια ημέρα ευαισθησίας για τα ΑΜΕΑ”.
Τα… Όχι “τους”.
Άτομα, όχι άνθρωποι.
Έτσι λοιπόν… Μια μέρα για “τα” ΑΜΕΑ. Όλη δική τους!
Και η νύχτα που έρχεται μετά; Σε ποιους είναι αφιερωμένη;
Στους οδηγούς που με τα αυτοκίνητά τους μπλοκάρουν τις ράμπες;
Στα πεζοδρόμια παγίδες;
Στα απρόσιτα Δημόσια Κτίρια;
Στα φανάρια ρύθμισης της κυκλοφορίας χωρίς ήχο;
Στις όμορφες παροιμίες μας, όπως “ο κουτσός με το ‘να πόδι, δίνει μια και πάει στην πόλη” ή “πήρε ο στραβός κατήφορο” ή “στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”;
Και κάτι ακόμα: πώς ορίζεται ο Άνθρωπος (ή άτομο) Χωρίς Αναπηρία;
Κι αν τον/το πούμε ΑΧΑ (κάτι που θυμίζει ιδιωματικό συμπερασματικό επιφώνημα ή γέλιο) πώς είμαστε σίγουροι ότι δεν έχει καμιά αναπηρία;
Ειδικά όταν παρκάρει πάνω σε μια ράμπα.
