Εντύπωση έχει κάνει η περίπτωση μιας καθαρίστριας που πριν τρεις μέρες στην διαρκεια επισοδίων έξω απο το Υπ. Οικονομικών, αφόπλισε έναν αστυνομικό και στην συνέχεια και για πολλή ώρα συνέχισε να διαμαρτύρεται κραδαίνοντας ως λάφυρο το αστυνομικό κλόμπ.
Το περιστατικό μού ‘φερε στην μνήμη ένα άλλο, παρόμοιο γεγονός. ‘Ηταν Μάης 1976 κι ο λαός της Ρόδου είχε ξεσηκωθεί ενάντια στην επίσκεψη μοίρας του 6ου Αμερικάνικου στόλου. Επί τρείς μέρες η πόλη είναι παραδομένη στα δακρυγόνα και την φωτιά απο τις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ που κουβαλήθηκαν απο την Αθήνα με τις Ντακότες. Στην Νομαρχία ο Υπ. Εσωτερικών Γ. Ράλλης ούρλιάζε έξω φρενών πως δεν θα καθορίζει ο όχλος την εξωτερική πολιτική και πως θα μας κάψει όλους, αν χρειαστεί. Πού το ξέρω; Μα, ήμουν εκεί…
Δυό βήματα παρακάτω, εκεί έξω απο το Στρατολογικό Γραφείο βρίσκονται αντιμέτωποι εις Χωροφύλαξ και η κυρία Γιακουμίνα απο την Αρχάγγελο (καλή της ώρα). Στην προσπάθεια του οργάνου να την συλλάβει, η κυρία Γιακουμίνα του αρπάζει το κλόμπ, το πετάει μέσα στο αυτοκίνητο του συζύγου που είναι σταθμευμένο εκεί κοντά και κλειδώνει. Ο αφοπλισμένος Χωροφύλαξ στριφογυρίζει ανύμπορος το αυτοκίνητο μα η κυρία Γιακουμίνα αρνείται να ανοίξει. Τελικά, με συντονισμένες προσπάθειες ικανού αριθμού Χωροφυλάκων και προ των ανωτέρων δυνάμων του νόμου η κυρία Γιακουμίνα υποτάσσεται, συλλαμβανεται και προσάγεται δια τα περαιτέρω.
Μερικούς μήνες αργότερα στα δικαστήρια της Ρόδου έχω την τιμή να είμαι συγκατηγορούμενος της κυρίας Γιακουμίνας και καμιά τριανταριά άλλων – δειγματολόγιο του “δημοκρατικού τόξου”, από το ΚΚΕ μέχρι και την Ένωση Κέντρου.
Κάποια στιγμή εμφανίζεται ως μάρτυς κατηγορίας της κυρίας Γιακουμίνας ο Χωροφύλαξ. Το κατηγορητήριο αναφέρει επι λέξηι πως η κυρία Γιακουμίνα “…απέπασεν την αστυνομικήν αυτού ράβδον, θραύσασα την δερματίνην αυτής λαβήν…” Ο μάρτυς περιγράφει με τα μελανώτερα χρώματα τα συμβάντα.
– Γεώργιος Β. Μαγκάκης (υπεράσπιση), εξετάζει τον μάρτυρα: Δεν μου λες παιδί μου (sic), καθήκον σου ως Χωροφύλαξ είναι η φύλαξη του νόμου και της τάξεως. Ναι;
– Μαρτυς: …ναι, μάλιστα.
– Γ.Β.Μ.: Και για να τηρείς τον νόμον και την τάξην η πατρίς σου ενεπιστεύθει μιαν ράβδον…
– Μαρτυς: Εεε… ναι… μάλιστα
– Γ.Β.Μ., κατακόκκινος απο θυμόι: Και τολμάς να μας λες πως η κυρία Γιακουμίνα σου απέσπασε την ράβδον την οποίαν σου ενεπιστεύθει η πατρίς; Η κυρία Γιακουμίνα; Να φύγεις απο το Σώμα! Να σε αποτάξουν! Δεν αξίζεις να φοράς την στολήν αυτήν.
Ο χωροφύλαξ που σε κάθε ερώτηση του συνήγορου γινόταν και καμια αρκετά εκατοστά κοντύτερος μπορούσε τώρα να δένει τα κορδόνια του χωρίς να σκύψει.
Η κυρία Γιακουμίνα τμωρήθηκε -αν θυμάμαι καλά- για αντίσταση κατά της αρχής. Ο χωροφύλαξ -συνταξιούχος πια- θα θυμάται είμαι βέβαιος την άτυχη ημέρα που η μοίρα τον έφερε ντιμέτωπος με την κυρία Γιακουμίνα και την πιο άτυχη ακόμα που βρέθηκε μπροστα στον Γ.Β.Μ. Όσο για μένα… εγώ ανακράζω: Ζήτω οι Γιακουμίνες και οι καθαρίστριες όλου του κόσμου!