Το άρθρο χορηγούν τα Pane di Capo
Και χαράζει μια μέρα που πρέπει να αλλάξεις τα δεδομένα της ζωής σου. Γύρισες τον κόσμο, αγάπησες, αγαπήθηκες και κάπου στα 40 σου, λες «εδώ είμαι πίσω στην πατρίδα». Αφορμή και αιτία αυτός. Ένας ευαίσθητος και δίκαιος αρχηγός, που σε κοιτάζει στα μάτια όταν σου μιλά. Που σε συγκινεί η ανθρωπιά του και το ήθος του. Που τον βλέπεις να προσπαθεί για κάθε πολίτη ξεχωριστά. Που τον ζεις, όταν χτυπά το χέρι στο γραφείο και η φωνή του να αντηχεί σε όλη το κτήριο της παλιάς Νομαρχίας. Και συ είσαι ο πιστός του άνθρωπος. Το δεξί του χέρι. Η Κατερίνα του Νομάρχη. Η Κατερίνα της καρδιάς μας.
Τον αποκαλείς «ο Περιφερειάρχης μου». Ε, δεν είσαι και η μόνη… Πόσος κόσμος τον αποκαλεί «ο Περιφερειάρχης μου». Ο Νικήτας, ο Γιώργος, η Τζένη, η Ανδριάννα… οι πολίτες, οι φτωχοί και ταλαιπωρημένοι πολίτες της Δωδεκανήσου, που στο πρόσωπό του βλέπουν το προσφυγόπουλο, τον Πόντιο, το καλό παιδί που αγάπησε τα νησιά του Αιγαίου προτού γεννηθεί. «θα ψηφίζω Μαχαιρίδη και γω και τα εγγόνια μου για όσο είναι στα κοινά» ακούς κάθε μέρα από διαφορετικούς ανθρώπους. Κοντά του από το 2002. Η Κατερίνα της καρδιάς μας για χατήρι του Μαχαιρίδη της και της δουλειάς της, φέρνει στην Ρόδο και τον μονάκριβό της για να τον καμαρώνει καθώς μεγαλώνει. Να μην τον στερηθεί. Μετά το αστέρι της πάει για σπουδές στην Ολλανδία. Και εκείνη, πιστή και ταγμένη στον Μαχαιρίδη της, εξακολουθεί να δουλεύει στο γραφείο απέναντι από το γραφείο του Περιφερειάρχη.
«Γραφείο Περιφερειάρχη Ν. Αιγαίου, καλή σας μέρα!» ακούω για εκατομμυριοστή φορά καθώς σηκώνεις το τηλέφωνο. «Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;» συνεχίζεις. «Καλώωωως τον, τι μου κάνετε;»…
Όσες φορές – δεν ήταν και λίγες- βρέθηκα στην Περιφέρεια, την παρατηρούσα με θαυμασμό και συγκίνηση. Ακούραστη, χαμογελαστή, ευγενής, καλοσυνάτη, ευέλικτη, πρόθυμη, αποτελεσματική, αφοσιωμένη, αρχοντική και πάντα με ένα βλέμμα που νοιώθεις πως βρίσκεται η μισή στη γη και η άλλη μισή στον ουρανό. Επικοινωνία με τον Θεό το λες αυτό. Ο κυματοθραύστης και ο εξομολόγος των πολιτών. Για κάθε τι. Και όλοι μας με μια κουβέντα στο στόμα: «Κατερινάκι, αν βάλεις εσύ υποψηφιότητα, θα βγεις πρώτη».
Και τώρα η δική του υποψηφιότητα σε άδειασε. Τον άδειασαν οι αγαπημένοι του. Μας άδειασαν όλους τους πιστούς του, που χωρίς προσωπικά συμφέροντα, τον πιστέψαμε, τον στηρίξαμε και πονάμε μαζί του. Κάποιοι είμαστε η εξ αγχιστείας οικογένειά του, που θέλαμε να είναι παρών στα αυτοδιοικητικά, που βλέπαμε ποιος ήταν η καταστροφή του, ποιος θα τον οδηγούσε στη δύση του, που προσπαθούσαμε να του μιλήσουμε, αλλά μας κοιτούσε και …
Εκείνη τη Δευτέρα που ανακοίνωσε επισήμως την παράταξη στο Ροδίνι, βγήκαν άπειρες φωτογραφίες. Όλοι έτρεχαν να φωτογραφηθούν μαζί του. Αυτές που πέρασαν αθόρυβα ήταν οι δικές σας. Μια αγκαλιά αυθόρμητη που κλείνει όλη την αγάπη που έχεις για τον Μαχαιρίδη σου. Που το βλέμμα του αποτυπώνει το δικό του απάγκιο, το επαγγελματικό του λιμάνι. Γιατί ήσουν ο δικός του άνθρωπος στην Περιφέρεια Ν. Αιγαίου, ο έμπιστος, ακριβός του συνεργάτης. Ο μόνος που πονάς τώρα τόσο πολύ, όπως πονά ο ίδιος, η γυναίκα του και τα παιδιά του. Τούτος ο πόνος έχει στο βάθος του πολlλή αγάπη για τον ίδιο, πολλή τρυφερότητα, πολλή στοργή, πολλή αγωνία. Δεν είναι σαν των άλλων τον πόνο, των σκυλευτών της ψυχής του γιατί χάνουν εξουσία και προνόμια.
«Θέλω το βίντεο, σου έλεγα χθες… το βίντεο με το μήνυμα του Περιφερειάρχη».
«Δεν έχω ιδέα» μού απάντησες. «Ποιο;»
«Αυτό που απευθύνεται στους ροδίτες. Που τους μιλά για το εκλογικό αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής. Που γυρίσαμε την περασμένη Δευτέρα στο Καρακόνερο με όλη την παράταξη. Εκείνο που ο δικός μας, οικείος Μαχαιρίδης ξεδιπλώνει με ηρεμία τις σκέψεις του, αφήνεται στην συγκίνησή του, δεν φοβάται να τσαλακωθεί. Αυτός που γνωρίζουν οι Δωδεκανήσιοι, που γι αυτό τον αγάπησαν και του εμπιστεύτηκαν τα κλειδιά του τόπου τους».
«Δεν ξέρω τι μου λες», ξαναπάντησες.
Και εκείνο το βίντεο δεν βγήκε ποτέ στο φως. Μονταρίστηκε, παραδόθηκε από την υπεύθυνη, αλλά δεν παίχτηκε ποτέ στον αέρα. Θα ανέστρεφε την κατάσταση; Εκτιμώ πως σε μεγάλο βαθμό θα προβλημάτιζε τον ψηφοφόρο. Γιατί ο κόσμος βαρέθηκε τους στεγνούς από συναισθήματα για να κερδίσουν την επιτυχία.
Για σένα Κατερινάκι μου πονώ κι εγώ περισσότερο, τώρα. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια, από το 2002 που έγινε Νομάρχης Δωδεκανήσου, ήσουν η ακριβή του Κατερίνα, που όμοιά της δεν θα υπάρξει. Κι ας λένε οι άλλοι το «ουδείς αναντικατάστατος». Το είδαμε άλλωστε. Πολλές προσπάθησαν να σε μιμηθούν. Απέτυχαν παταγωδώς. Η Κατερίνα της καρδιάς μας, θα είναι πάντα η Κατερίνα του Νομάρχη, η Κατερίνα του Περιφεριάρχη, που αν έβαζε υποψηφιότητα, δεν θα βρισκόταν ούτε ένας που δεν θα την τιμούσε.
Τζίνα Δαβιλά