Τρεις μέρες τώρα έβρεχε μα σήμερα βγήκε ο ήλιος. Βγήκαμε κι εμείς σαν τους καραβόλους -τα σαλιγγάρια, που λέτε εσείς οι μη Ροδίτες- κι αρπάξαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια βόλτα στην πανέμορφη εξοχική Νότια Ρόδο. Για να ζηλέψετε, παραθέτω δυο φωτογραφίες. Τον δρόμο που κάπου στο βάθος του, σ’ ένα μικρό ύψωμα που βλέπει την θάλασσα, είναι ένας απο τους τόσους και τόσους Αη Γιώργηδες. Κι ύστερα, προτίμησα να δείξω την καμπάνα, το “κεφάλι” μιας παλιάς βόμβας. Το όργανο του πολέμου δαμασμένο τώρα, στην υπηρεσία του φτωχού Αη Γιώργη.
It had been raining for three days but the sun peaked out of the clouds today. Just like the snails, Noomi and I came out of our shells and grabbed the chance for a little excursion in the beautiful countryside of South Rhodes. To make you jealous, here are two pictures. The road at the end of which, on a small hill, lies the little chapel of one of the so many St. Georges. And then, I chose to show you the bell, the “head” of an old bomb. Tamed, the instrument of war at the service of poor St. George.
