«Η Ελλάδα πάει και να την κλαις»
Κ. Παλαμάς
Την Κυριακή έχουμε τη μεγάλη σύγκρουση με την ιστορία. Έπρεπε έτσι κι αλλιώς εδώ και χρόνια να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση, αντί να παίρνουμε μόνο μικρές ανάσες.
Δε λέω ότι οι δυο παρατάξεις, το Όχι και το Ναι δεν έχουν κοινά σημεία. Το κυριότερο που έχουν, αλλά δεν το παραδέχεται κανένα είναι ότι η Ελλάδα πέθανε, οι αδυσώπητοι αριθμοί το δείχνουν καθαρά –απλά σου προσφέρουν την επιλογή της κρεμάλας ή της γκιλοτίνας.
Ας πάρουμε το Όχι. Από τη Δευτέρα σταματά κάθε χρηματοδότηση από την Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές υπηρεσίες θα περιοριστούν στο ελάχιστο ή θα εξαφανιστούν εντελώς. Πήραμε ήδη μια γεύση με τον περιορισμό στις αναλήψεις από τις ΑΤΜ και το χάος που δημιουργήθηκε. Η κόρη μου δανείστηκε από συγγενείς για να μείνει λίγες μέρες στην Ελλάδα, αν δεν ήταν Ελληνίδα θα είχε ακυρώσει το ταξίδι. Η Ελλάδα βρίσκεται σε άκρα απελπισία: χρήματα δεν έχει ούτε δυνατή οικονομία που να παράγει, Η βοήθεια από τη Ρωσία είναι απλά παραμύθι, και φυσικά είναι αδύνατο μια χώρα να μας χρηματοδοτεί κάθε μήνα με μερικά δις.
Αν η Ελλάδα είχε ισχυρή παραγωγή σαν αυτή του 70-80 θα μπορούσε να ελπίσει ότι σε 2-3 χρόνια θα μπορούσε να παράγει αρκετά ώστε ο ιδιωτικός τομέας να συγκεντρώνει αρκετά χρήματα για τους μισθούς του και να περισσεύουν αρκετά για να πληρωθούν οι μισθοί και συντάξεις εκατομμυρίων ανέργων, γερόντων και δημοσίων υπαλλήλων. Αλλά ο Σύριζα δεν έκανε τίποτα αυτούς τους 5 μήνες. Ο τουρισμός με 8% έχει μικρά μόνο περιθώρια ανάπτυξης και η αγροτική-κτηνοτροφική παραγωγή (3%) δεν πρόκειται να προσελκύσει τους Έλληνες. Έτσι το 15% που παράγει θα έπρεπε να θρέφει το 85% του τομέα που ασχολείται με τις υπηρεσίες. Το λάθος του Τσίπρα είναι ότι δεν κατάβαλε από την πρώτη εβδομάδα ότι οι άλλοι δεν αλλάζουν και ότι με το ένα χέρι ζητιανεύοντας και το άλλο κραδαίνοντας σπαθί, δε σε παίρνουν στα σοβαρά. Ασφαλώς θα υπάρξει μιζέρια, φτώχεια, πιθανώς και θάνατοι, χωρίς να αποκλείονται και οι συγκρούσεις των αντιτιθέμενων ομάδων.
Η λύση του Ναι δεν είναι καλύτερη. Ασφαλώς δε θα κλείσουν τα ΑΤΜ και οι μισθοί θα δίνονται κανονικά. Μόνο που για να γίνει αυτό, επειδή η Ελλάδα δεν έχει χρήματα, θα αναγκαστεί να δανειστεί αυξάνοντας ακόμα περισσότερο το χρέος που ήδη είναι αδύνατο να αποπληρωθεί. Οι μισθοί σίγουρα θα πέσουν, το άκουσα από δυο στελέχη της Ευρώπης ότι «250-300 ευρώ είναι καλός μισθός για την Ελλάδα». Καταλαβαίνετε πόση μιζέρια θα πέσει και θα πωλούνται τα τελευταία κομμάτια της ελληνικής γης ξεπουλιούνται στους ξένους – όπως το 1943 που οι μαυραγορίτες ζητούσαν ένα χρυσό δαχτυλίδι για ένα καρβέλι ψωμί. Ποιο θάνατο προτιμάτε? Τον γρήγορο (γιατί δε βλέπω να πετυχαίνει το πρόγραμμα του Σύριζα) ή τον αργό της ενωμένης αντιπολίτευσης; Πόσο θα κρατήσει αυτό αφού ήδη η Ελλάδα οικονομικά είναι νεκρή.
Γι’ αυτό λέω ότι είτε Όχι είτε Ναι στον ίδιο δρόμο της καταστροφής βρισκόμαστε. Κι η Ελλάδα θα ακολουθήσει το δρόμο που ακολούθησαν άλλοι μεγάλοι πολιτισμοί της ανθρωπότητας: Οι Ασσύριοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι, οι Καρχηδόνιοι και δεκάδες άλλοι. Κι οι λαοί δε χάνονται επειδή βαρέθηκαν να ζουν αλλά επειδή κατακτήθηκαν και αναγκάστηκαν να αφομοιωθούν. Κι Ελλάδα βρίσκεται υπό κατοχή αλλά πουθενά δε βλέπω Εθνική Αντίσταση. Προσπάθησε ο Σύριζα να δώσει αυτή την ελπίδα και περηφάνια αλλά άργησε Κι όσο κι αν είχε τους ιδεολόγους του πολλοί ψηφοφόροι θα φύγουν, όσο εύκολα ήρθαν, και θα γυρίσουν εκεί που οι ΑΤΜ είναι ανοιχτές και η καταστροφή αναβάλλεται για μετά από μας, ουσιαστικά για τους απογόνους μας αφού νεογέννητο χρωστά ήδη 32,000 ευρώ. Για 60 χρόνια λένε οι οικονομολόγοι θα είμαστε χρεωμένοι, για μετά δεν ξέρουν.
Οπότε φοβάμαι ότι αυτή η γενιά, η στην πλειοψηφία της, χωρίς ιδέες, ψυχή, ιδανικά, όραμα, ελπίδα μπορεί να είναι αυτή που θα βάλει την ταφόπετρα. Παραφράζω έναν άλλο μεγάλο ποιητή μας: «Αποχαιρέτα την Ελλάδα που χάνεις».
Τι θα ψηφίσω την Κυριακή;
Εσείς πέστε μου.