Η δημοκρατία της δικτατορίας, του Βαγγέλη Παυλίδη

Vangelis Pavlidis

6 έτη ago

Αρχείο 1η Ιουνίου 2017

Για να μην ξεχνάμε καθώς το φάσμα του φασισμού πλανιέται πάλι παντού γύρω μας.

1 Ιουνίου 1973. Μια μέρα σαν και σήμερα πριν 44 χρόνια. Σε μια προσπάθεια δήθεν φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος σε διάγγελμά του προαναγγέλει την εγκαθίδρυση “Κοινοβουλευτικής Προοδευτικής Δημοκρατίας”, μετά από δημοψήφισμα . Καταλήγει με τη φράση «Ζήτω η Δημοκρατία» ( ο Γ. Παπαδόπουλος!!!)

Πράγματι, στις 29 Ιουλίου θα διενεργηθεί δημοψήφισμα μεταβολής πολιτεύματος σε προεδρευόμένη δημοκρατία, με χαλκευμένο αποτέλεσμα “ΝΑΙ” 78,4% και “ΟΧΙ” 21,6%.
Στις 19 Αυγούστου ο δικτάτορας ορκίζεται «πρόεδρος» της Δημοκρατίας για 8 χρόνια και στις 8 Οχτωβρίου ορκίζεται κυβέρνηση πολιτικού προσωπείου υπό τον Σπ. Μαρκεζίνη. Την ορκωμοσία θα τελέσει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Ήταν η αρχή του τέλους. Τον επόμενο μήνα θα ακολουθήσει η φοιτητική εξέγερση του Πολυτεχνείου και ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του Μαρκεζίνη και ο παραγκωνισμός του Παπαδόπουλου από τον Δ. Ιωαννίδη.

Σήμερα, σάλο και οργή στις τάξεις των φυλακισθέντων, εξορισθέντων και διωχθέντων επί χούντας, αλλά όχι μόνο ανάμεσα σ’ αυτούς, έχει προκαλέσει η απόφαση της Προεδρίας της Δημοκρατίας (Επιστολή Προεδρίας προς Υπ.ΕΞ. 14 Μαρτίου 2017) να τιμήσει με το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος τον Νικόλαο Μέρτζο, ο οποίος είχε χρηματίσει αντιπρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της χούντας, η οποία σύμφωνα με τον Κρις Γούντχαουζ ήταν το «μόνο μέτρο της χούντας που μπορεί να χαρακτηριστεί κυριολεκτικά φασιστικό».

Παραθέτω κάποια σκίτσα μου εποχής.